طالبان، این جرسومه های ننگین سرطانی در سرزمین مان نباید تکرار شوند!

روزهائیکه در"چُرها "سپری کردیم

"چُرها " نام منطقه ای نیست بلکه صیغه جمع است که مفرد آن " چُر" است واز اصطلاحات زبان بلوچی است که در زبان فارسی به تنگه و درّه های میان کوهها گفته میشود.

روزهاییکه امریکا و ناتو حمله کردند و امارت اسلامی بعد ازمقاومت 40 روزه بنابر عللی مجبور به انسحاب شد دیگر کسی در لباس طالب نمانده بلکه حتی نامش را نیز جرم حساب میکردند .

روزهای بسیار اسفناکی بود کسی اصلا به خیالش این نمی آمد که دوباره طالبی قیام کندودوباره مقاومت و انقلابی آغاز گردد بلکه همه فکر میکردند دیگر کار تمام شد .

اما به هربیشه گمان مبر که خالیست شاید پلنگی خفته باشد

از میان برادران بلوچ که درصف امارت اسلامی از مدتها قبل شرکت جسته وهمرکاب و همراهان خصوصی شهید ملادادالله رحمه الله در جنگ علیه شر وفساد بودند، شهید مولوی محمود علیه الرحمة از جمله آن رادمردانی بود که کمر همت را دراسرع وقت بست وبا توکل بر ذات الهی با تعداد اندکی از رفیقان خود بار دیگر وبه تنهایی جنگهای چریکی را برعلیه اشغالگران ونیروهای مزدور آن ازمیان کوهها و چرهای بهرامچه آغاز کرد.

درانروزهاجای پناه مجاهدین فقط کوهها بودند آنهم با بسیار دقت وپنهان کاری تا کسی ازمحل اختفای مجاهدین اطلاعی به دست نیاورد.

مجاهدین اکثر ایام خود را در میان چرهای بهرامچه با مصارف غریبانه ایی که داشتند به سرمیبردند تا روزیکه به توانند جمعیت خود را برای یک حمله پوره نمایند و آمادگی کامل –تاحدامکان-ازنظر تعداد کلاشینکوف ، گلوله ها ، ومصارف بنزین برای ماشین ها و غیره را فراهم نمایند .

تعداد مجاهدین در آن روزها اندکبود اما مخارج آنان نیز نظر به تنگدست بودن مجاهدین بسیار بالا بود و اکثرا وعموما به صرف لوبیا کشک زرین و رئوف و عدس اکتفا میکردند .

تهیه واستعمال آب برای مجاهدین مشکل بود و آب برای وضو و غسل نمودن کم بود لذا مجاهدین در هردو حالت به تیمم اکتفا می کردند واین مشکل چند علت داشت :

• هرچند روزی جای خودرا ازکوهی به کوهی تبدیل میکردند.

• زیاد عبور ومرور به اطراف خود نمی کردند تا کسی ازمحل اختفای مجاهدین اطلاعی حاصل نکند .

• تعداد چشمه و چاهای آبی نیز در منطقه کم بود .

لذا مجاهدین چند عدد بشکه های 60 لیتری را با ماشین برده وازمحل چشمه و یا چاهی پر میکردند آن هم زمانیکه دراطراف چاه آب کسی نباشد. وبرای دو سه روز از همان آب برای نوشیدن فقط استفاده می کردند وبرای غسل نمودن و وضو تا چندین روز متوالی به تیمم بسندگی مینمودند.

سر وصورت مجاهدین تا مدتهای طولانی با خاک وغبارآلوده بود و هر هزگاهی چند نفر را به پنهانی روی چاه آبی در اطراف میبردند تا زود غسل کرده ودوباره به محل اختفا برگردند .

60 لیتریهای اب چون گاهی مجبور به استفاده از آن در تهیه بنزین بودند ، نیزبوی بنزین میداد و مجاهدین نیز مجبور به آشامیدن چنین آبی بودند .

روزهای سختی بود امکانات و اکمالات در حد خیلی پایین بود .

مجاهدین چون بوسیله ماشین در چری از چرها وارد میشدند سپس راه ورودی چُر را به گونه ایی استتار کرده و آثار داخل شدن ماشین را پاک می کردند .

مولوی محمود رحمه الله خود در تمام این روزها یا اکثر آن با مجاهدین در چُرها حضور داشت وبا تحمل نمودن این حالات بعد از سپری کردن 40 روز، ترتیب عملیاتی را بر پایگاهی از دشمن در اطراف بهرامچه طرح ریزی مینمود و اکثر این عملیاتها با موفقیت کامل وفتح آن پایگاه منجر می شد ومجاهدین با تلفاتی بسیار کم وخیلی اندک مثل زخمی شدن یکی روی شانه یا دست ، سالم وغانم برمیگشتند .

بعد از انجام عملیات ، مجاهدین دوباره به چُرها پناه برده وبرنامه انتشار وپراکندگی را برای خود طرح ریزی مینمودند . اسباب و وسایل نظامی را پنهان کرده و هریک دوباره به خانه های خود برمیگشتند وبعد از آرام شدن اوضاع ، برای جمع شدن بعدی وعملیات بعدی با امر شهید مولوی محمود و شهید مولوی محمد ظاهر –رحمهماالله- دریکی ازخانه های دوستان جمع شده ودوباره جمع شدن در چُرها را ازنو شروع میکردند .

خوش باد روزهاییکه چو دیروز گذشتند باهمه سختیها چه بسیار زود گذشتند

من آن روزها به سالها عوض نمی کنم چه باصفا بودند وچه بهروز گذشتند