Kamran Mir Hazar Youtube Channel
حقوق بشر، مردم بومی، ملت های بدون دولت، تکنولوژی، ادبیات، بررسی کتاب، تاریخ، فلسفه، پارادایم و رفاه
سابسکرایب

صفحه نخست کابل پرس > ... > سخنگاه 78456

با بستن تلویزیون ژوندون مخالفم!

9 دسامبر 2013, 16:16, توسط پرویز "بهمن"

در قديم ها يك ضرب المثل بود كه ميگفتند :روزي پياز به سير گفته بود كه دهنت بوي ميدهد مطابق اين ضرب المثل.... حالا فاشيستان پشتون بعد از رسوايي جنرال طاقت، يك ديگرشانرا متهم به گوز زدن ميكنند، روزي بود كه ماكسيم گوركي اوغانها جناب عصمت قانع چه دشنامها وتوهين هاي نبود كه به آدرس مردم تاجيك وازبيك وهزاره عموما وپنجشيريها خصوصا حواله نميكرد ولي ،حالا وقتي رسيده است كه خود اين آقا جنرال طاقت را متهم به گوز زدن كرده است وگوز هاي سابق خودش را إز ياد برده است، اگر به زبان اوغاني آشنايي داريد لطفا اين هجو نامهء آقاي قانع را برضد جنرال طاقت بخوانيد:

دوا خان مینه پال تر ما کشر دی، کله چې زه په ۱۳۵۷هه ل کال کې د نظام د اشرارو په لست کې له لسم ټولګي څخه زندان ته روان شوم، نو ګومان کوم چې هغه لا په پښو نه وو درېدلی. تر کال به هم د لږ عمر وو. دوا خان په هماغه کلي کې لوی شو، چې زه په کې لوی شوی وم.
د کلي په میدانونو کې یې لوبې وکړې، د پټې دُرې، ړانده چرک، الله داد او نورو کلیوالو لوبو ډګرونه تر موږ وروسته د دوی لخوا ډک شول. د کلي د شنو توتو تر سیورو لاندې د بیډیو د ګټې او بایلات لوبه هم دوی ګرمه ساتلې وه.
د کلي د کاریز په شنو باغچو کې لا زموږ تر شا پاتې هلکان په سبقونو بوخت وو او له کروندو څخه یې د شفتلو او رشقو پلنډې تړلې.
د بابا هوتک د لیسې صنفونه لا یو څه زمانه د شارګردانو له ګڼې ګوڼې څخه نه وو خالي شوي او جګړې د ژوند د صحنې پر ټغر د سکوت پیریان نه وو کېنولي. ځای ځای به لا اتڼونه وو.
ما چې به د کلي د حال او احوال پوښتنه کوله، نو خلکو به ویل، چې لا د فخان اکا د ډول ډنګ د اتڼ له غورځنګ سره ملګری دی.
د چینو سوټیان لا ژوندي دي او د شیرینې نازنینې پر سندره د خروټو او تره کیو د ځوانانو څڼې د نڅا او ګډا له جادوګر خوځښت سره ملګرې دي.
خو جګړې ډېر ژر د ژوند د مستو خوځښتونو پر ټغر د سکوت پیریانان کښېنول.
دوا خان زما د شنه کلي په ژوندي طبیغت کې لومړنی روزل شوی ځوان وو، چې تقدیر له ماسره په یوه کړۍ کې راګیر کړ.
دوا خان هم شاعر شو، د فرهنګ خواته یې منډه کړه، سبقونه یې وویل، کابل پوهنتون ته ولاړ او اوس د کندهار د اطلاعاتو او کلتور رییس دی.
دوا خان یوه ورځ د جګړې د زمانې کیسه راته کوله، ویل یې چې جنګ د مکتب دروازې تړلې دي، پلار مې د نږدې کلي یوه ملا ته د سبق لپاره در ولېږلم.
په کلي کې یو ټوکي ملا هلکانو ته سبقونه ویل او د هر هلک پر سر یې د هغوی له کورنیو څخه نغده اجوره هم اخیسته.
زموږ استاد ملا د فارسي د نظمیاتو شین ټاګور وو.
ملا صاحب به ویل، چې په فقه کې مې مزه ګۍ د باران اوبو وړې ده، خو په نظمیانو کې مې کوډلۍ ودانې دي.
یوه ورځ موږ ټول د جومات پر تنګاچه پر سبق ناست وو، چې د یوه شاګرد له کلمو څخه هوا ووته او هوا په ټیز بدله شوه.
ملا صاحب سخت په غُصه شو، هلک یې په څپېړه وواهه او بیا یې ورته وویل، چې سرکوزیه ولې دې داسې بې ادبه کار وکړ؟
هلک په معصوم او رښتیني غږ کې ملا ته وویل، چې قربان دې شم، ملا صاحب ما غوښتل چې پسکه واچوم، خو هغه راڅخه ټیز شو، بیا مې توبه ده.
جنرال صاحب عبدالواحد طاقت هم غوښتل چې د ژوندون تلویزیون پر تریبیون باندې همداسې کار وکړي.
دی چې د خپلو ریشخندي نظریانو په وجه په افغاني میډیا کې د یوازیتوب له ناوړه حالت سره لاس او ګرېوان دی، هڅه یې وکړه، چې د ژوندون تلویزیون له لارې د ښکنځلو په بیه ځان د هېواد په پښتون ټبر کې مقبول کړي.
خو دې ته یې فکر نه وو، چې افغانستان د پښتنو هېواد دی او په دغه هېواد کې له پښتنو سره نور توکمونه هم شریک دي.
ددې وطن په حیا او بقا کې د نورو توکمونو ونډه همدومره محترمه ده لکه د پښتنو چې ده. د هېواد نور توکمونه د واحد افغان ملت په بټۍ کې داسې ویلي شوي او ذوب شوي دي، چې اوس یې هېڅوک ددې واحد وطن له وجود څخه د شکولو او پرې کولو په دسیسه کې د بري مخ نه شي لیدلای.
افغانستان د افغان ملت ملکیت دی، دغه ملت واحد او نه بېلیدونکی دی.
دا بېله خبره ده، چې څو تنو بهرنیو جواسیسو ددې وطن د محترمو اقوامو په نوم د سوداګرۍ دوکانونه پرانیستل، خو هېڅکله یې په دغو دوکانونو کې د اقوامونو، قبیلو د نماینده ګۍ جوازونه ترلاسه نه کړل.
دلته هېڅ هزاره، هېڅ ازبک، هېڅ تاجک، هېڅ پښتون یو له بل څخه جلا نه شو، بلکې د واحد افغان وطن د بقا په ننګ کې ټول سره شریک شول او همدا اوس هم د واحد افغان ملت زور دی، چې سیمه ییز او نړیوال دښمنان د افغان وطن د جغرافیې او ځمکني بشپړتوب پرضد له سوچ کولو څخه ډډه کوي.
لس زره کاله کېږي، چې ددې وطن انسانان په همدغه جغرافیه کې یو د بل تر څنګ ژوند کوي او یو د بل په مرسته د واحد افغان وطن د بقا او حیا لپاره د قربانیو حماسې زېږوي.
پرچمیانو د روسي استخباراتو د پروفوزل له مخې د خپل حاکمیت په وخت کې هڅه وکړه، چې د اقوام ملیت ها، فلان او فلان په نومونو د بېلتون بزغلي وکري، خو د واحد ملت نه وېشل کېدونکی ځواک د دغو بزغلیو واړه واړه پټي پر بل مخ واړول او د وطن د وحدت غښتلې پنجه چنار یې نور هم د ډډې تنې او پیاوړو څانګو څښتن کړ.
ددې وطن هېڅ توکم، قوم او څانګه د حرامیتوب ریښه نه لري، که د حرامیتوب ریښه شته، نو د هغو نظریاتو او هغو وارداتي ایډیالوژیو ده، چې د پردو د سرچینو لخوا خړوبېږي.
د دنیا پرمخ اوس تر ټولو ستر هویت د غوره خدمت، غوره نظام، غوره مدنیت او غوره ډیموکراسۍ هویت دی.
اوس خېلونه او قومونه د هویت رنګ نه شي جوړولای، قبیلویت د شناخت ټول توان بایللی دی، بلکې د اساسي قوانینو د نفاذ له لارې بشري ټولنې هڅه کوي، چې د انساني پرګنو ترمېنځ غوره قراردادونه عملي کړي.
ډیموکراسي تر ټولو غوره هویت دی، د یوه وطن اتباع په خپلو مېنځو کې د مساوي حقوقو پر بنسټ یو له بل سره ژوند کوي او د اجتماعي ژوندانه د نیکمرغۍ لپاره نیکمرغه اصول او اساسات پر ځان عملي کوي.
طاقت صاحب هڅه وکړه، چې د یوې ناوړې وینا له لارې ځان مشهور کړي، خو ددې پرځای چې د کلمو بوین باد په خفیه ډول وباسي، غږیز اهنګ یې ورکړ.
بینوا صاحب دې خدا وبښي په یوه نظم کې یې لیکلي دي:

زوړ اهنګ د روح عذاب دی
زوړ مطرب خانه خراب دی
چې بندي پرې نه پوهېږي، هسې شو د زولانې رنګ
غلی شانته انقلاب دی بدلوي د زمانې رنګ

جستجو در کابل پرس