Kamran Mir Hazar Youtube Channel
حقوق بشر، مردم بومی، ملت های بدون دولت، تکنولوژی، ادبیات، بررسی کتاب، تاریخ، فلسفه، پارادایم و رفاه
سابسکرایب

صفحه نخست کابل پرس > ... > سخنگاه 16339

باز هم آدمکشان با بيرق سفید امارت، باز هم کوچ اجباری

16 جون 2008, 18:16, توسط احمد

"کوته کن این بهانهء دنباله دار را"!

عصردولتشاهی

بخش دوم

درمناطق شمال کشور باید افراد و خانواده های بی زمین و کوچی های خود منطقه که شامل اقوام گجر و غیره میشود، در نظر گرفته شود. شمال کشور به قدر کافی کوچی های پشتون دارد که هرگونه تلاش برای اسکان شمار بیشتر کوچی های پشتون درشمال اسباب ناآرامی های دیگری در کشور را فراهم میسازد. به ویژه درشرایط کنونی که مردم تجارب تلخی از چگونگی برخورد اقوام پشتون با اقوام دیگر دران دیار دارد.

به گفتهءاحمد رشید، خبرنگار پاکستانی، بارنخستی که طالبان به شمال رفتند به زودی با قیام مردم بومی روبرو شده وشکست سختی خوردند اماوقتی باردوم به منطقه یورش بردند از راه بلد ها کارگرفتند. این راه بلد هاهمان پشتون هایی بودند که برای غارت وقتل عام هموطن همسایهء خود راه بلد غارتگرانی شدند که همقوم شان می پنداشتند. با این تجربهء خونین هرگونه تلاش برای اسکان بیشتر پشتون های کوچی درشمال با مقاومت مردم بومی روبرو شده و درنتیجه سبب تداوم نا آرامی درکشور خواهد شد.

بدینترتیب درمورد اسکان کوچی ها دو نکته نگریستنی است. یکی این که برای کوچی ها زمینی داده شود که دولت زیر کشت آورده و برای آنها توزیع نماید. درینصورت چون بودجهء مصرف شده برای زیرکشت آوردن یک منطقه بودجه قومی نی بلکه بودجهء ملی است پس باید برای کسان دیگری که در شرایط مشابه و نیازمند کمک اند، تسهیلات و لازم فراهم آورده شود. دیگر این که هرگز نباید قیمت اسکان کوچی ها را اقوام دیگر بپردازند.

مهمترین مساله در مورد کوچی ها تعداد آنهاست. حکومت های افغانستان به شمول حکومت موجود از مشخص ساختن شمار کوچی ها ابا میورزند. درگذشته ها شماز زیادی از مردم غیر کوچی وحتی مردمان آن سوی سرحد تنها به خاطری که پشتون است، درنقاط مختلف کشور جابه چا شده اند. جمعیت اصلی کوچی ها به جای خود مانده اند و به جای آنها کسان دیگری روی مقاصد قومپرستانهء سیاسی درنقاط مختلف و به خصوص در شمال کشور جابه جا شده اند.

نفوس کوچی ها باید معین گردد، حقوق آنها در پاکستان بازشناخته شده و آن کشور به پذیرش برداشتن نیم باجی که افغانستان در قبال کوچی ها میکشد مجبور ساخته شود، برای اسکان کوچی ها و یا پیدا کردن وسایل و شیوهء جدید زندگی برای شان کار وطرح عملی جستجو گردد، همزمان با آن برای تامین عدالت اجتماعی برای تمامی هموطنان دهقانی که زندگی بخور نمیر دارند زمین های زیرآب آورده شده توسط دولت تقسیم گردد. این کار به طرح یک برنامهء بزرگ ملی نیاز دارد که باید در خط مشی و برنامهء عمل هر حزب سیاسی، هر حکومت وهردولتی که درافغانستان موجود است ویا درآینده به میان می آید، درنظرگرفته شود.

زندگی وفرهنگ کوچی ها بهانه یی دردست سیاستمداران ضد ملی:

از گذشته ها تاکنون کوچی های بیخانه و جای را به صفت لشکر سیار برای فتح واشغال مناطق مربوط اقوام دیگر استفاده کرده اند. این حالت باید پایان یابد. حل معقول و عادلانهء این مشکل وظیفهء دولت است. مردم و اقوام غیر پشتون ازین بیش تحمل این همه خیمه شب بازی ها و چور و چپاول زیر نام کوچی ها را ندارند.

همین حالا هم دولت کرزی هیچ اقدامی برای حل مشکل کوچی ها نکرده و هیچ بودجه یی بدین منظور تهیه ندیده است. بودجهء اسکان و حل مشکل کوچی ها را باید دولت تهیه بدارد نه این که آنها را به جان منابع و ملکیت مردم و اقوام دیگر بیندازند.

اکنون ثابت شده است که دولت های قومگرای افغانستان و قومگرایان فاشیست شامل تیم مشاورین خاص جناب کرزی همان برنامه های پارین را دنبال میکنند. آنها میخواهند توسط کوچی ها سرزمین هزاره و تاجک و ازبک را اشغال کنند. قوت الظهر کوچی ها همه در دولت کرزی قرار دارند. مردم به تلخی می پرسند که چرا دولت کرزی باید به قیمت ریخته شدن خون فرزندان کوچی و هزاره برنامه های قومی خود را تطبیق کند؟

مسالهء رقابت قبیله یی دربین پشتون دیگر یک مسالهء پنهان نیست. با تاسف که در بسیاری ازموارد قیمت خانه جنگی قبیلوی پشتون ها را سایر مردم داده اند.

درانی ها خود مناطق پر آب، زمین ها هموار و حاصلخیز قندهار و هلمند را تصرف کردند و غلجایی ها را در مناطق کوهستانی برای مقابله با هزاره ها فرستادند تا کشته شوند، بکشند و پادشاهی و ثروت های درانی ها را در کندهار و سایر نقاط نگهداری کنند.

همانگونه که عنوان این نوشته میرساند، این بهانهء دنباله دار باید قطع شود. نخست این که شمار کوچی ها مشخص شود و دیگر این که حق پاکستان نیز معین گردد که چقدر باید در پاکستان اسکان داده شوند. در گام بعدی برای اسکان یا فراهم آوری راه های تازهء معشیت برای کوچی ها برنامه ریزی شود. تا کوچی ها دریک محیط آرام و پرامن زندگی کرده خود و فرزندان شان به تعلیم و تربیه، صحت، کار وسایر خدمات اجتماعی دسترسی مساوی با سایر مردم این کشور داشته باشند.

جناب کرزی در ارتباط امکان کاندیداتوری مجددش به دور تازهء انتخابات ریاست جمهوری گفته است که کار های نیمه تمامی دارد که باید تمام کند. بلی، اگر ایشان به منافع وطن ومردم آن وفاداراند باید مطابق امانتی که برایش منحیث رئیس جمهور کشور از سوی مردم داده شده عمل میکند وکارهای "نیمه تمام" را تمام کند. یکی ازین کار ها، حل مسالمت آمیز و عادلانهء کوچی هاست. باید این کار را میکرد و بکند. دست کوچی ها را از یخن هزاره ها خلاص کند. منابع این کشور مربوط به همهء مردمان این کشور است و باید عادلانه تقسیم شود. اگر به حساب اقوام تقسیم میشود باید عادلانه تقسیم شود و اگر به حساب افراد تقسیم میشود باید عادلانه باشد.

این وضع باید پایان یابد. تا به کی تاوان و هزینهء رقابت درانی و غلجایی را هزاره و ازبک و تاجک بپردازند. کوچی های غلجایی باید حق خود را از "توربور" های درانی خویش بگیرند- هم در قدرت سیاسی و هم در تقسیم منابع.

اقوام تاجک، هزاره و ازبک نیز باید ازین بعد با هشیاری عمل کرده و به جای جنگ با کوچی ها، یخن دولت مرکزی را بگیرند. این وظیفهء دولت مرکزی است که مساله کوچی ها را حل کند.

وقت آن رسیده که برای کوتاه کردن این بهانهء دنباله دار فکر اساسی یی صورت بگیرند تا هم کوچی ها آرام بگیرند و از کشته شدن در پای منافع تخت نشینان نجات یابند و هم سایر مردم کشور خیال شان راحت شده و از ترس چور وچپاول شدن توسط کوچی ها و رمه های شان دربهار وخزان رهایی یابند.

برگرفته از گردراه

جستجو در کابل پرس