سروده و جستاری به فراخور روز آزادسازی آذرآبادگان و گریز اهریمنان در در ۲۱ آذرماه.
زرتشت بزرگ و آذربایگان مهد زرتشت:
میهن زرتشت یاران! چنگ چنگیز اوفتاد
نسبت ترکی به فرزندان ایرانی که داد؟!
مهد زردشت است آذربایگان ای یاوه گو
اندرین استان نخواهی یافتن یک ترک زاد
گر ز بیداد مغول گویند با ترکی سخن
این سخن گفتن کجا کارایی دارد در نژاد
آذر زرتشت پنهان گشته در این آب و خاک
می زنند این نادانان بر آتش بنهفته باد
نیست آذربایگان حلوا که با نیرنگ خورد
هر که این آهنگ کرده او گلو گیر اوفتاد
١٠٠هزاران باقر و ستار دادت می زنند
آنکه یابد دست بر این خاک از مادر نزاد
ما که دلخون و غمین هستیم از جور و ستم
که شما را میگذارد این چنین خندان و شاد
گشته ایرانی همه آماده بر جنگ شما
یک چنین جنگی ندارد مادر گیتی به یاد
بیشه را خالی ز شیران دیده روباه دغا
از برای کشتن بیچارگان دل بر نهاد
مادران اندوه دیده کودکان بی پدر!
زود می بینند کیفر دشمنان بد نهاد
زنده و جاوید بادا کشور ایران ما
هر که باشد دشمن ایران و مردم مرده باد
گر چه هستی پیر رساما ولی بهر میهن
از جوانان زودتر آماده گشتی بر نبرد.
این سروده از هنرمند زنده یاد استاد رسام ارژنگی بتاریخ ۲۲ آذرماه ۱۳۲۴ درست یک روز پس از چیرگی روسیه (شوروی پیشین) بر استانهای شمالی ایران و همچنین آذربایجان بدست روسیه و مزدورانش، انیرانیها سروده شد. زنده یاد استاد رسام ارژنگی، دقیقا یکسال پیش از آزادسازی آذربایجان بدست ارتش شاهنشاهی ایران، امیدوارانه بازگشت آذربایجان را به مام میهن، نوید میدهد. زنده یاد رسام ارژنگی در سال ۱۲۷۱ خورشیدی در شهر تبریز و در خانواده‌ای هنرمند چشم به جهان گشود از نیاکان او آقا میرک، نگارگر بزرگ و نامی دودمان صفویه بود. (با سپاس از برگه persian gulf).
رهایی آذرآبادگان از چنگال کمونیستها، فداییان و جدایی خواهان پلید انیرانی:
۱۶ آذر ۱۳۲۵ ارتش ایران در سه ستون به آذربایجان لشگر کشید و ۲۱ آذر ۱۳۲۵ روز رهایی آذربایجان است روزی که یگانهای ارتش شاهنشاهی به فرماندهی محمدرضا شاه پهلوی در میان شور و هیجان و فریادهای شادی مردم وارد تبریز و ارومیه شدند و استانهای شمالی ایران را از چنگ استالین دد و مزدورانش بیرون آورد. ۲۱ آذر ۱۳۲۵ روز جشن میهنی که به آگاهی همگان رسید و از همان سال همه ساله در آن روز به یاد رهایی بخشی از خاک پاک ایران زمین آذربایجان در آن سرزمین جشن گرفته شد. نه تنها ایرانیان باید پیوسته به یاد این روز باشند وانگه همه ی مردم آزاد جهان نیز بایستی این رویداد تاریخی را به یاد سپرده و فراموش ننمایند که ایرانی از سرزمین خود پدافند میکند.
با آغاز جنگ جهانی دوم و با آنکه ایران از سوی رضاشاه بزرگ ابراز بی سویی کرده بود ولی نیروهای روس و انگلیس درون خاک ایران شدند و از پهنه ایران پل پیروزی برای خود ساختند و در دوره جنگ نیز با چپاول منابع ایران، گرسنگی را بر فراز این سرزمین کهن گسترداندند. با یورش هیتلر نازی به شوروی در جنگ جهانی دوم، در روز سوم شهریور ۱۳۲۰ ارتش سرخ شوروی به مرزهای ایران تازش کرد و نیروی هوایی شوروی در آذربایجان به بمباران شهرهای باز و بی پدافند پرداخت. ارتش شوروی، انگلیس و آمریکا که به آنان متفقین گفته میشد ایران را چون راهرویی برای رسانیدن ابزار جنگی آمریکایی از شاخاب پارس به شوروی در جنگ در برابر آلمان هیتلری درآورند و ایران را پل پیروزی نام نهادند. ۲۴ آذرماه ۱۳۲۰ میان سه کشو ایران و شوروی سوسیالیستی و انگلستان پیماننامه سه دولت دستینه شد که برپایه آن دولت اشغالی شوروی و بریتانیا باید خودایستادگی و حق حاکمیت ایران را ارج میشمرند و میباید تا ٦ ماه پس از پایان جنگ جهانی دوم ارتش خود را از ایران بیرون میبردند.
پس از آنکه روشن شد که متفقین در جنگ پیروز خواهند شد، استالین ددمنش سیاست دیگری با ایران در پیش گرفت که استانهای شمالی ایران را با سازمان دادن به جنبشهای جدایی خواهانه از ایران جدا سازد و به گستره شوروی بی افزاید. آرمان استالین کمونیست کنترل بر روی سود نفتی شمال ایران بود. پس از پایان جنگ در ۲۳ امرداد ۱۳۲۴ استالین ارتش خود را که میبایستی تا ۱۲ اسفند ۱۳۲۴ بر پایه پیمان و بخشنامه سه دولت درباره ایران که میبایست از ایران بیرون روند ولی آنان از ایران بیرون نرفتند. پس از آنکه دولت شاهنشاهی ایران شکایت رسمی خود را در برابر شوروی به شورای امنیت سازمان ملل تازه بنیاد شده داد آنگاه بود که میان متفقین، شوروی و بریتانیا و آمریکا شکاف افتاد. پرزیدنت ترومن، استالین را زیر فشار قرار داد تا ارتش شوروی ناچار به بیرون رفتن از ایران شود و از جداسازی استانهای شمالی ایران دست بردارد.
سروده و جستاری به فراخور روز آزادسازی آذرآبادگان و گریز اهریمنان در در ۲۱ آذرماه.
زرتشت بزرگ و آذربایگان مهد زرتشت:
میهن زرتشت یاران! چنگ چنگیز اوفتاد
نسبت ترکی به فرزندان ایرانی که داد؟!
مهد زردشت است آذربایگان ای یاوه گو
اندرین استان نخواهی یافتن یک ترک زاد
گر ز بیداد مغول گویند با ترکی سخن
این سخن گفتن کجا کارایی دارد در نژاد
آذر زرتشت پنهان گشته در این آب و خاک
می زنند این نادانان بر آتش بنهفته باد
نیست آذربایگان حلوا که با نیرنگ خورد
هر که این آهنگ کرده او گلو گیر اوفتاد
١٠٠هزاران باقر و ستار دادت می زنند
آنکه یابد دست بر این خاک از مادر نزاد
ما که دلخون و غمین هستیم از جور و ستم
که شما را میگذارد این چنین خندان و شاد
گشته ایرانی همه آماده بر جنگ شما
یک چنین جنگی ندارد مادر گیتی به یاد
بیشه را خالی ز شیران دیده روباه دغا
از برای کشتن بیچارگان دل بر نهاد
مادران اندوه دیده کودکان بی پدر!
زود می بینند کیفر دشمنان بد نهاد
زنده و جاوید بادا کشور ایران ما
هر که باشد دشمن ایران و مردم مرده باد
گر چه هستی پیر رساما ولی بهر میهن
از جوانان زودتر آماده گشتی بر نبرد.
این سروده از هنرمند زنده یاد استاد رسام ارژنگی بتاریخ ۲۲ آذرماه ۱۳۲۴ درست یک روز پس از چیرگی روسیه (شوروی پیشین) بر استانهای شمالی ایران و همچنین آذربایجان بدست روسیه و مزدورانش، انیرانیها سروده شد. زنده یاد استاد رسام ارژنگی، دقیقا یکسال پیش از آزادسازی آذربایجان بدست ارتش شاهنشاهی ایران، امیدوارانه بازگشت آذربایجان را به مام میهن، نوید میدهد. زنده یاد رسام ارژنگی در سال ۱۲۷۱ خورشیدی در شهر تبریز و در خانواده‌ای هنرمند چشم به جهان گشود از نیاکان او آقا میرک، نگارگر بزرگ و نامی دودمان صفویه بود. (با سپاس از برگه persian gulf).
رهایی آذرآبادگان از چنگال کمونیستها، فداییان و جدایی خواهان پلید انیرانی:
۱۶ آذر ۱۳۲۵ ارتش ایران در سه ستون به آذربایجان لشگر کشید و ۲۱ آذر ۱۳۲۵ روز رهایی آذربایجان است روزی که یگانهای ارتش شاهنشاهی به فرماندهی محمدرضا شاه پهلوی در میان شور و هیجان و فریادهای شادی مردم وارد تبریز و ارومیه شدند و استانهای شمالی ایران را از چنگ استالین دد و مزدورانش بیرون آورد. ۲۱ آذر ۱۳۲۵ روز جشن میهنی که به آگاهی همگان رسید و از همان سال همه ساله در آن روز به یاد رهایی بخشی از خاک پاک ایران زمین آذربایجان در آن سرزمین جشن گرفته شد. نه تنها ایرانیان باید پیوسته به یاد این روز باشند وانگه همه ی مردم آزاد جهان نیز بایستی این رویداد تاریخی را به یاد سپرده و فراموش ننمایند که ایرانی از سرزمین خود پدافند میکند.
با آغاز جنگ جهانی دوم و با آنکه ایران از سوی رضاشاه بزرگ ابراز بی سویی کرده بود ولی نیروهای روس و انگلیس درون خاک ایران شدند و از پهنه ایران پل پیروزی برای خود ساختند و در دوره جنگ نیز با چپاول منابع ایران، گرسنگی را بر فراز این سرزمین کهن گسترداندند. با یورش هیتلر نازی به شوروی در جنگ جهانی دوم، در روز سوم شهریور ۱۳۲۰ ارتش سرخ شوروی به مرزهای ایران تازش کرد و نیروی هوایی شوروی در آذربایجان به بمباران شهرهای باز و بی پدافند پرداخت. ارتش شوروی، انگلیس و آمریکا که به آنان متفقین گفته میشد ایران را چون راهرویی برای رسانیدن ابزار جنگی آمریکایی از شاخاب پارس به شوروی در جنگ در برابر آلمان هیتلری درآورند و ایران را پل پیروزی نام نهادند. ۲۴ آذرماه ۱۳۲۰ میان سه کشو ایران و شوروی سوسیالیستی و انگلستان پیماننامه سه دولت دستینه شد که برپایه آن دولت اشغالی شوروی و بریتانیا باید خودایستادگی و حق حاکمیت ایران را ارج میشمرند و میباید تا ٦ ماه پس از پایان جنگ جهانی دوم ارتش خود را از ایران بیرون میبردند.
پس از آنکه روشن شد که متفقین در جنگ پیروز خواهند شد، استالین ددمنش سیاست دیگری با ایران در پیش گرفت که استانهای شمالی ایران را با سازمان دادن به جنبشهای جدایی خواهانه از ایران جدا سازد و به گستره شوروی بی افزاید. آرمان استالین کمونیست کنترل بر روی سود نفتی شمال ایران بود. پس از پایان جنگ در ۲۳ امرداد ۱۳۲۴ استالین ارتش خود را که میبایستی تا ۱۲ اسفند ۱۳۲۴ بر پایه پیمان و بخشنامه سه دولت درباره ایران که میبایست از ایران بیرون روند ولی آنان از ایران بیرون نرفتند. پس از آنکه دولت شاهنشاهی ایران شکایت رسمی خود را در برابر شوروی به شورای امنیت سازمان ملل تازه بنیاد شده داد آنگاه بود که میان متفقین، شوروی و بریتانیا و آمریکا شکاف افتاد. پرزیدنت ترومن، استالین را زیر فشار قرار داد تا ارتش شوروی ناچار به بیرون رفتن از ایران شود و از جداسازی استانهای شمالی ایران دست بردارد.