شیر و خورشید نشان ۳ هزار ساله از ایران کهن و نماد میهنی مردمان ایران زمین:
پرچم ملی هر کشور شناسنامه و گذرنامه ی میهنی و فرهنگی و تاریخی آن کشور و مردمانش میباشد. پرچم شیر و خورشید یک نشان فرهنگی و تاریخ و تمدن ما ایرانیان است و ریشه در باورهای ما در هزاره های گذشته دارد و بسی ژرف تر از آن است که ما پرچم ملی شیر و خورشید را به این و آن بچسبانیم. پیشینه ی نماد شیر و خورشید به دوران هخامنشیان و بیگمان پیش از آن میرسد و کهن ترین پشتوانه دار موجود از آن سنگ نبشته ای است پیوند به دوران خشایارشاه است که هم اینک در موزه ی آرمیتاژ، لنینگراد سن پیترزبورگ روسیه نگاهداری میشود. این نگاره خشایارشاه را نشان میدهد که در حال ستایش آناهیتا که سوار بر شیر است و خورشیدی که بر پشت اوست. نکته درخور نگرش خورشیدی است که در کنار آناهیتا به پشت شیر پرتو می افشاند و نباید فراموش کرد که خورشید یا مهر نماد میترا است.
آنچه در نخستین برداشت بر بیننده آشکار میشود اینکه اگر شیر و خورشید نماد پادشاهی بود شاه را بگونه ستایش نشان نمیداد چون هیچ پادشاهی آنچه را خود ساخته یا نمایشگر پادشهی اوست نیایش و ستایش نمیکند. بنچاکهای باقیمانده از پارتیان نشان میدهد که در دوران اشکانیان خورشید بر روی درفش ملی ایران وجود داشته ولی در نشانه ها و یادبودهای بدست آمده از دوران ساسانیان نشان شیر وخورشید به فراوانی موجود است همچنین شمار ١٨ مهر که در نزدیکی دریاچه ی آرال بدست آمده است. همینگونه آوندی از زر و نقره آراسته به نقش شیر و خورشید و یا شیرو گردونه ی مهر چلیپای شکسته و به چم چرخش خورشید بر بالای آن که پیشینه این نشان را به خوبی آشکار میسازد.
و گذشته از آن کهن‌ترین پیشینه شیر و خورشید پیوند به استوانه‌ای است که به «پادشاه سوسه‌تر پادشاه میتانی» است که در نزدیک به ١٤٥٠سال پیش از میلاد پادشاهی میکرده است. در این استوانه ریخت خورشید با بالی گشوده نمایان است و میله‌ای در میان آن قرار دارد و دو شیر در دو سوی آن است و نشانه ها و سازههای بجامانده دیگر از هخامنیشان و چندین سنگ نگاره از شیر‌نشان نشان از نیرومندی کشور ایران دارد.
پرچم سه رنگ شیر و خورشید هیچگاه در درازای چند هزار سال گذشته فردید از نمایش آن گرایشهای سیاسی گروه و دسته ای ویژه نبوده وانگه تنها نمایشگر شناسه و پیشینه ی مردمی است که اگرچه در درازای تاریخ خود با فراز و نشیبهای فراوانی روبرو بوده اند.
کسانی که شیر و خورشید را نمی پذیرند، به دو گروه میتوان بخش کرد: گروهی که برای فریب دادن دیگران میخاهند برای نگهداری چگونگی و زمان موجود و پرچم ننگین و بیگانه جمهوری اسلامی آلوده و کوباندن دوران پادشاهی و دوران شکوهمند باستان برای همین پرچم شیر و خورشید را نمی پذیرند. و گروه دیگری که به تاریخچه ی پرچم شیر و خورشید ناآگاهند و در برپایه دیدگاه سرسری و رویه نگر برآمده از دیده ها و شنیده ها ناشیانه، و بی کنکاش و پژوهش هستند این پرچم را نماد پادشاه میدانند. ناگفته نماند شمشیر از آغاز در دست شیر نبوده است در دوران قاجایه بود که شمشیر نخستین بار به دست شیر دادند و شوند آنهم نخستین پادشاه فرومایه قارجار بود. نادانی و فرومایگی که شاخ و دم ندارد. شیر که خود توانا و نیرمند است.
رنگهای پرچم ایران به گزاره زیر است.
رنگ سبز: به سرسبزی شمال ایران زمین که همیشه سرسبز است.
رنگ سپید: به میانه های خاک میهن مان و پهنه ی گسترده ای بیابانهای لوت و شوره زار سپیدک زده نمکی.
رنگ سرخ: به جنوب ایرانمان که خورشید آتش میبارد و گرم سوزان و سرخ است.
کهن ترین سنگ نگاره شیر و خورشید در ایران کهن:
سنگ نگاره شیر و خورشید وابسته به ۲۴۰۰ سال پیش است که خشایارشاه (یا اردشیر دوم ) را در حال نیایش و ستایش آناهیتا که سوار بر شیر است نشان میدهد. خورشید یا مهر نماد آیین میترا در ایران باستان بوده است. خورشید با ۲۱ اشعه، نماد نژادهای کهن ایرانی است نماد خورشید بدست تیره های برون مرزی ایرانی مانند کردهای عراق، ترکیه، سوریه، تالشیها بکار گرفته میشود. ۲۱ پرتو خورشید شاید به تاریخ جشنواره مهرگان جشنواره میترا خدای خورشیدی باشد که برابر است با ۱۶ تا ۲۱ مهر در ایران. این سنگ نبشته زرین هم اکنون در موزه آرمیتاژ لنینگراد روسیه نگهداری میشود.
برای پژوهش و کنکاش میتوانید نسکهای: تاریخچه شیروخورشید از زنده یاد کسروی - درفش ایران و شیروخورشید از سعید نفیسی - تاریخ پرچم ایران از دکتر بختورتاش - شیروخورشید نشان ٣هزار ساله از دکتر ناصر انقطاع و...
(گردآورنده: فرهنگ نژاده ایران کهن).
پرچم کنونی ایران شوربختانه تنها رنگهایش از آن ایران کهن است. نوشته هایش گفتار بسیار زننده و تروریستی عربی است. آرم میانش هم نشان سیکهای هند است. پس بنابراین باید گفت پرچم ملی ایران هند عرب. ننگ و نفرین بر تازیان ددمنش و تازی پرستان فرومایه. — با پاپک خرمدین، پاینده ایران، Arash Fa، بیتا آپادانا و Khosro Pasargad.
شیر و خورشید نشان ۳ هزار ساله از ایران کهن و نماد میهنی مردمان ایران زمین:
پرچم ملی هر کشور شناسنامه و گذرنامه ی میهنی و فرهنگی و تاریخی آن کشور و مردمانش میباشد. پرچم شیر و خورشید یک نشان فرهنگی و تاریخ و تمدن ما ایرانیان است و ریشه در باورهای ما در هزاره های گذشته دارد و بسی ژرف تر از آن است که ما پرچم ملی شیر و خورشید را به این و آن بچسبانیم. پیشینه ی نماد شیر و خورشید به دوران هخامنشیان و بیگمان پیش از آن میرسد و کهن ترین پشتوانه دار موجود از آن سنگ نبشته ای است پیوند به دوران خشایارشاه است که هم اینک در موزه ی آرمیتاژ، لنینگراد سن پیترزبورگ روسیه نگاهداری میشود. این نگاره خشایارشاه را نشان میدهد که در حال ستایش آناهیتا که سوار بر شیر است و خورشیدی که بر پشت اوست. نکته درخور نگرش خورشیدی است که در کنار آناهیتا به پشت شیر پرتو می افشاند و نباید فراموش کرد که خورشید یا مهر نماد میترا است.
آنچه در نخستین برداشت بر بیننده آشکار میشود اینکه اگر شیر و خورشید نماد پادشاهی بود شاه را بگونه ستایش نشان نمیداد چون هیچ پادشاهی آنچه را خود ساخته یا نمایشگر پادشهی اوست نیایش و ستایش نمیکند. بنچاکهای باقیمانده از پارتیان نشان میدهد که در دوران اشکانیان خورشید بر روی درفش ملی ایران وجود داشته ولی در نشانه ها و یادبودهای بدست آمده از دوران ساسانیان نشان شیر وخورشید به فراوانی موجود است همچنین شمار ١٨ مهر که در نزدیکی دریاچه ی آرال بدست آمده است. همینگونه آوندی از زر و نقره آراسته به نقش شیر و خورشید و یا شیرو گردونه ی مهر چلیپای شکسته و به چم چرخش خورشید بر بالای آن که پیشینه این نشان را به خوبی آشکار میسازد.
و گذشته از آن کهن‌ترین پیشینه شیر و خورشید پیوند به استوانه‌ای است که به «پادشاه سوسه‌تر پادشاه میتانی» است که در نزدیک به ١٤٥٠سال پیش از میلاد پادشاهی میکرده است. در این استوانه ریخت خورشید با بالی گشوده نمایان است و میله‌ای در میان آن قرار دارد و دو شیر در دو سوی آن است و نشانه ها و سازههای بجامانده دیگر از هخامنیشان و چندین سنگ نگاره از شیر‌نشان نشان از نیرومندی کشور ایران دارد.
پرچم سه رنگ شیر و خورشید هیچگاه در درازای چند هزار سال گذشته فردید از نمایش آن گرایشهای سیاسی گروه و دسته ای ویژه نبوده وانگه تنها نمایشگر شناسه و پیشینه ی مردمی است که اگرچه در درازای تاریخ خود با فراز و نشیبهای فراوانی روبرو بوده اند.
کسانی که شیر و خورشید را نمی پذیرند، به دو گروه میتوان بخش کرد: گروهی که برای فریب دادن دیگران میخاهند برای نگهداری چگونگی و زمان موجود و پرچم ننگین و بیگانه جمهوری اسلامی آلوده و کوباندن دوران پادشاهی و دوران شکوهمند باستان برای همین پرچم شیر و خورشید را نمی پذیرند. و گروه دیگری که به تاریخچه ی پرچم شیر و خورشید ناآگاهند و در برپایه دیدگاه سرسری و رویه نگر برآمده از دیده ها و شنیده ها ناشیانه، و بی کنکاش و پژوهش هستند این پرچم را نماد پادشاه میدانند. ناگفته نماند شمشیر از آغاز در دست شیر نبوده است در دوران قاجایه بود که شمشیر نخستین بار به دست شیر دادند و شوند آنهم نخستین پادشاه فرومایه قارجار بود. نادانی و فرومایگی که شاخ و دم ندارد. شیر که خود توانا و نیرمند است.
رنگهای پرچم ایران به گزاره زیر است.
رنگ سبز: به سرسبزی شمال ایران زمین که همیشه سرسبز است.
رنگ سپید: به میانه های خاک میهن مان و پهنه ی گسترده ای بیابانهای لوت و شوره زار سپیدک زده نمکی.
رنگ سرخ: به جنوب ایرانمان که خورشید آتش میبارد و گرم سوزان و سرخ است.
کهن ترین سنگ نگاره شیر و خورشید در ایران کهن:
سنگ نگاره شیر و خورشید وابسته به ۲۴۰۰ سال پیش است که خشایارشاه (یا اردشیر دوم ) را در حال نیایش و ستایش آناهیتا که سوار بر شیر است نشان میدهد. خورشید یا مهر نماد آیین میترا در ایران باستان بوده است. خورشید با ۲۱ اشعه، نماد نژادهای کهن ایرانی است نماد خورشید بدست تیره های برون مرزی ایرانی مانند کردهای عراق، ترکیه، سوریه، تالشیها بکار گرفته میشود. ۲۱ پرتو خورشید شاید به تاریخ جشنواره مهرگان جشنواره میترا خدای خورشیدی باشد که برابر است با ۱۶ تا ۲۱ مهر در ایران. این سنگ نبشته زرین هم اکنون در موزه آرمیتاژ لنینگراد روسیه نگهداری میشود.
برای پژوهش و کنکاش میتوانید نسکهای: تاریخچه شیروخورشید از زنده یاد کسروی - درفش ایران و شیروخورشید از سعید نفیسی - تاریخ پرچم ایران از دکتر بختورتاش - شیروخورشید نشان ٣هزار ساله از دکتر ناصر انقطاع و...
(گردآورنده: فرهنگ نژاده ایران کهن).
پرچم کنونی ایران شوربختانه تنها رنگهایش از آن ایران کهن است. نوشته هایش گفتار بسیار زننده و تروریستی عربی است. آرم میانش هم نشان سیکهای هند است. پس بنابراین باید گفت پرچم ملی ایران هند عرب. ننگ و نفرین بر تازیان ددمنش و تازی پرستان فرومایه. — با پاپک خرمدین، پاینده ایران، Arash Fa، بیتا آپادانا و Khosro Pasargad.