سخنان ارزنده نادرشاه بزرگ، دلاور مرد بی باک ایرانزمین:
١- شاهنامه فردوسی خردمند، راهنمای من در درازای زندگی ام بوده است.
٢- اگر جانبازی جوانان ايران نباشد دهها نيروی نادر هم به جای نخواهد رسيد.
٣- هنگامی كه برخواستم از ايران ويرانه ای ساخته بودند و از مردم كشورم بردگانی.
٤- همه ی وجودم را برای سرفرازی ميهن بخشيدم به اين اميد كه بالندگی جاویدان برای كشورم بدست آورم.
٥- هنگام پیروزی برای من از آنگونه شیرین است که پیران، زنان و کودکان کشورم در آرامش و شادمان ببینم.
٦- جوانی كه از آرمانهای بزرگ دوری گرفت نه تنها كمک همبودگاه نيست وانگه باری به دوش هم میهنانش است.
٧- سکوت شمشیری بوده است که من همیشه از آن بهره جسته ام.
٨- گاهی سكوتم، دشمن را فرسنگها از مرزهای خودش نيز به پشت میراند.
٩- از دشمن بزرگ نبايد ترسيد ولی بايد از سوفی منشی جوانان واهمه داشت.
١٠- ميدان جنگ ميتواند ميدان دوستی نيز باشد اگر نيروهای دو سوی ميدان به هوده خويش بسنده كنند.
١١- كيست كه نداند مردان بزرگ از درون كاخهای فرو ريخته به انگیزه تلافی و تاوانگری بيرون می آيند.
١٢- برای زمینهای كشورم هيچگاه گفتگو نميكنم چنانچه آن را با توان و نیروی فرزندان كشورم به دست می آورم.
١٣- سپاه من نشان بزرگی و دلیری ايرانيان در درازای تاريخ بوده است سپاهی كه تنها به دنبال نگهداری كشور و آسایش آن است.
١٤- تاوانگیری و خونخواهی از ویران كنندگان ایران و آوایی از درونم ميگفت برخيز نادر که ايران تو را فراخوانده است و برخواستم.
١٥- خردمندان و دانشمندان سرزمينم ایران، آزادی زمینهای كشور با سپاه من و آموزش فرزندان آینده با شما. اگر سخن شما مردم را آگاهی بخشد ديگر نيازی به شمشير نادرها نخواهد بود.
١٦- كمربند پادشاهی نشان نوكری برای سرزمينم است نادرها بسيار آمده اند و باز خواهند آمد ولی ايران و ايرانی بايد هميشه در بزرگی و سروری باشد اين آرزوی همه زندگی ام بوده است.
١٧- پیروزی بر هند بالندگی برای من نبود دستگيری ستمکاران و سرسپردگانی با ارزش بود كه ٢٠ سال كشورم را ويران ساخته و تبهکاری و چپاول را تا اندازه بالایی بر مردم سرزمينم روا داشتند. اگر بدنبال بالندگی و نازش بودم پادشاهان اروپا را به برده گی ميگرفتم. كه آنهم از جوانمردی و خوی ايرانی من بدور بود.
١٨- سربازی كه بر زمين می افتد و روانش به آسمان پر ميكشد نادر ميميرد و به گور سياه ميرود نادر به آسمان نميرود نادر آسمان را برای سربازانش ميخواهد و خود بدبختی و سياهی را. او همه اين فشارها را برای شکوه ايران بزرگ به جان ميخرد پيشرفت و نیرومندی ايران تنها انگیزه ای است كه فرياد هجوم را از گلوی غمگينم بدر میآورد و مرا بی مهابا به دل سپاه دشمن ميراند.
١٩- بايد راهی جست در تاريكی شبهای گردنکشی و سرپیچی شده سرزمينم هميشه در پی روشنایی بودم اندیشه ای برای رهايی سرزمينم از چنگال بیگانگان که چه گزند و آسیبهای دهشتناکی ببار آورده اند كه میببينی همه جان و مال و بانوان در اختيار بیگانه قرار گرفته و دستانت بسته است نميتوانی كاری بكنی ولی همه هستی ات برای رهایی در تكاپوست تو ميتوانی اين تنها نيرویست كه از ژرفاهای وجودت فرياد ميزند تو ميتوانی زخمها را درمان بخشی و اينگونه بود كه پا بر ركاب اسپ نهادم به اميد سرفرازی مردمی بزرگ.
٢٠- هرگاه پا در ركاب اسپ می نهی بر بال تاريخ سوار شده ای شمشير و کردار تو ماندگار ميشود چون هزاران کودک زاده نشده اند. اين سرزمين آزادیشان را از بازوان و انديشه ما ميخواهند. پس با کردار خود می آموزانيم كه پدرانشان در برابر آينده آنان یکسان انگار و بی تفاوت نبوده اند و آنان خواهند آموخت آزادیشان را به هيچ بهایی نفروشند.
٢١- هر آخوند را باید ٢بار به دار کشید نخست: برای زندگی بی سود و مرده خواریشان دوم: برای فریب دادن مردم و فروبردن و خوردن دسترنج و دستاوردهایی که با کوشش و تلاش مردم بدست می آید.
سخنان ارزنده نادرشاه بزرگ، دلاور مرد بی باک ایرانزمین:
١- شاهنامه فردوسی خردمند، راهنمای من در درازای زندگی ام بوده است.
٢- اگر جانبازی جوانان ايران نباشد دهها نيروی نادر هم به جای نخواهد رسيد.
٣- هنگامی كه برخواستم از ايران ويرانه ای ساخته بودند و از مردم كشورم بردگانی.
٤- همه ی وجودم را برای سرفرازی ميهن بخشيدم به اين اميد كه بالندگی جاویدان برای كشورم بدست آورم.
٥- هنگام پیروزی برای من از آنگونه شیرین است که پیران، زنان و کودکان کشورم در آرامش و شادمان ببینم.
٦- جوانی كه از آرمانهای بزرگ دوری گرفت نه تنها كمک همبودگاه نيست وانگه باری به دوش هم میهنانش است.
٧- سکوت شمشیری بوده است که من همیشه از آن بهره جسته ام.
٨- گاهی سكوتم، دشمن را فرسنگها از مرزهای خودش نيز به پشت میراند.
٩- از دشمن بزرگ نبايد ترسيد ولی بايد از سوفی منشی جوانان واهمه داشت.
١٠- ميدان جنگ ميتواند ميدان دوستی نيز باشد اگر نيروهای دو سوی ميدان به هوده خويش بسنده كنند.
١١- كيست كه نداند مردان بزرگ از درون كاخهای فرو ريخته به انگیزه تلافی و تاوانگری بيرون می آيند.
١٢- برای زمینهای كشورم هيچگاه گفتگو نميكنم چنانچه آن را با توان و نیروی فرزندان كشورم به دست می آورم.
١٣- سپاه من نشان بزرگی و دلیری ايرانيان در درازای تاريخ بوده است سپاهی كه تنها به دنبال نگهداری كشور و آسایش آن است.
١٤- تاوانگیری و خونخواهی از ویران كنندگان ایران و آوایی از درونم ميگفت برخيز نادر که ايران تو را فراخوانده است و برخواستم.
١٥- خردمندان و دانشمندان سرزمينم ایران، آزادی زمینهای كشور با سپاه من و آموزش فرزندان آینده با شما. اگر سخن شما مردم را آگاهی بخشد ديگر نيازی به شمشير نادرها نخواهد بود.
١٦- كمربند پادشاهی نشان نوكری برای سرزمينم است نادرها بسيار آمده اند و باز خواهند آمد ولی ايران و ايرانی بايد هميشه در بزرگی و سروری باشد اين آرزوی همه زندگی ام بوده است.
١٧- پیروزی بر هند بالندگی برای من نبود دستگيری ستمکاران و سرسپردگانی با ارزش بود كه ٢٠ سال كشورم را ويران ساخته و تبهکاری و چپاول را تا اندازه بالایی بر مردم سرزمينم روا داشتند. اگر بدنبال بالندگی و نازش بودم پادشاهان اروپا را به برده گی ميگرفتم. كه آنهم از جوانمردی و خوی ايرانی من بدور بود.
١٨- سربازی كه بر زمين می افتد و روانش به آسمان پر ميكشد نادر ميميرد و به گور سياه ميرود نادر به آسمان نميرود نادر آسمان را برای سربازانش ميخواهد و خود بدبختی و سياهی را. او همه اين فشارها را برای شکوه ايران بزرگ به جان ميخرد پيشرفت و نیرومندی ايران تنها انگیزه ای است كه فرياد هجوم را از گلوی غمگينم بدر میآورد و مرا بی مهابا به دل سپاه دشمن ميراند.
١٩- بايد راهی جست در تاريكی شبهای گردنکشی و سرپیچی شده سرزمينم هميشه در پی روشنایی بودم اندیشه ای برای رهايی سرزمينم از چنگال بیگانگان که چه گزند و آسیبهای دهشتناکی ببار آورده اند كه میببينی همه جان و مال و بانوان در اختيار بیگانه قرار گرفته و دستانت بسته است نميتوانی كاری بكنی ولی همه هستی ات برای رهایی در تكاپوست تو ميتوانی اين تنها نيرویست كه از ژرفاهای وجودت فرياد ميزند تو ميتوانی زخمها را درمان بخشی و اينگونه بود كه پا بر ركاب اسپ نهادم به اميد سرفرازی مردمی بزرگ.
٢٠- هرگاه پا در ركاب اسپ می نهی بر بال تاريخ سوار شده ای شمشير و کردار تو ماندگار ميشود چون هزاران کودک زاده نشده اند. اين سرزمين آزادیشان را از بازوان و انديشه ما ميخواهند. پس با کردار خود می آموزانيم كه پدرانشان در برابر آينده آنان یکسان انگار و بی تفاوت نبوده اند و آنان خواهند آموخت آزادیشان را به هيچ بهایی نفروشند.
٢١- هر آخوند را باید ٢بار به دار کشید نخست: برای زندگی بی سود و مرده خواریشان دوم: برای فریب دادن مردم و فروبردن و خوردن دسترنج و دستاوردهایی که با کوشش و تلاش مردم بدست می آید.