کورش بزرگ در سرزمین مهر ایران دیده به گیتی گشود و در این سرزمین بالید. سرزمینی که آیین مهر هزاران سال در رگ و ریشه مردمانش جاری بوده و هست و از اینجا به بخشهای گسترده ای از جهان دیروز و امروز گسترش یافته است. از این روی، در روزگارانی که فرمانروایان ستم پیشه بشمار بیگناهانی که در کشورگشاییها کشتند، مینازیدند، شوشه و فرمانشاهی آزادی بخش کورش بزرگ، نوید بخش آزادی مردمان گوناگون شد و مردمان سرزمینهایی که تشنه آشتی و دادگری بودند یکی پس از دیگری دروازه های سرزمین خود را بر روی کورش و یارانش و پیام آشتی و دوستی جهانی آنان، گشودند و چنان شد که آوازه «کورش بزرگ» فرزند برومند فرهنگ ایران همچو بزرگترین پخش کننده هوده آدمیان در سراسر جهان پیچید و دیروز و امروز دوست و دشمن جایگاه بلند او را در گسترش کرداری و پنداری هوده آدمیان در جهان ستوده و میستایند.
فروزانه هوده مردمی که کورش بزرگ برافروخت هنوز نیز روشنی بخش زندگی مردمان سیه روز و دربند است، همچنین همگرایی همه جانبه همه تبارها و تیره های ایرانی و دوستداران فرهنگ ایران زیر پرچم همبستگی میهنی از بزرگترین دستآورهای هنر رهبری کورش بزرگ است. گرچه همواره پیوندی ناگسستنی میان اندیشه های کورش با مردمان سرزمین مهر وجود داشته و دارد ولی منش و سرشت نیک کورش بزرگ از همان روزگاران تا امروز دشمنانی نیز داشته و دارد و با ستیزه جویی های بیگانگان و دست نشاندگان آنان رودررو بوده است.
به سخن دیگر کسانی که در آن زمان یا امروز در رده نخست مرزبندی و ستیز با منش کورش بزرگ بوده و هستند، آنانند که یا پرچم یکپارچگی و همبستگی میهنی را که کورش در این فلات پهناور گسترد بازدارنده پندارهای جدایخواهان خود میدانند و یا اندیشه های بنیادین هوده آدمیان کورش را در ستیز با خودکامگی و چیرگی سیاسی، فرهنگی و دیدنی خود مییابند. پس چنین مینماید که همچنان بهترین راه ستیز با خودکامگان و همینگونه دشمنان همبستگی میهنی، گسترش اندیشه های آشتی جویانه کورش بزرگ و الگوبرداری از روش او در گسترش بنیانهای هوده آدمی و همگرایی مردمان زیر ستم است و این همان منشی است که آزادیخواهان در ایران امروز پیوندی تنگاتنگ با آن دارند و الگوی جنبشهای مدنی خویش ساخته اند.
همیشه ایران و ایرانی پاینده باد. (نمیدانم این جستار از آن کیست تنها من بیشترین واژگان تازی را به پارسی برگردان کردم)
کورش بزرگ در سرزمین مهر ایران دیده به گیتی گشود و در این سرزمین بالید. سرزمینی که آیین مهر هزاران سال در رگ و ریشه مردمانش جاری بوده و هست و از اینجا به بخشهای گسترده ای از جهان دیروز و امروز گسترش یافته است. از این روی، در روزگارانی که فرمانروایان ستم پیشه بشمار بیگناهانی که در کشورگشاییها کشتند، مینازیدند، شوشه و فرمانشاهی آزادی بخش کورش بزرگ، نوید بخش آزادی مردمان گوناگون شد و مردمان سرزمینهایی که تشنه آشتی و دادگری بودند یکی پس از دیگری دروازه های سرزمین خود را بر روی کورش و یارانش و پیام آشتی و دوستی جهانی آنان، گشودند و چنان شد که آوازه «کورش بزرگ» فرزند برومند فرهنگ ایران همچو بزرگترین پخش کننده هوده آدمیان در سراسر جهان پیچید و دیروز و امروز دوست و دشمن جایگاه بلند او را در گسترش کرداری و پنداری هوده آدمیان در جهان ستوده و میستایند.
فروزانه هوده مردمی که کورش بزرگ برافروخت هنوز نیز روشنی بخش زندگی مردمان سیه روز و دربند است، همچنین همگرایی همه جانبه همه تبارها و تیره های ایرانی و دوستداران فرهنگ ایران زیر پرچم همبستگی میهنی از بزرگترین دستآورهای هنر رهبری کورش بزرگ است. گرچه همواره پیوندی ناگسستنی میان اندیشه های کورش با مردمان سرزمین مهر وجود داشته و دارد ولی منش و سرشت نیک کورش بزرگ از همان روزگاران تا امروز دشمنانی نیز داشته و دارد و با ستیزه جویی های بیگانگان و دست نشاندگان آنان رودررو بوده است.
به سخن دیگر کسانی که در آن زمان یا امروز در رده نخست مرزبندی و ستیز با منش کورش بزرگ بوده و هستند، آنانند که یا پرچم یکپارچگی و همبستگی میهنی را که کورش در این فلات پهناور گسترد بازدارنده پندارهای جدایخواهان خود میدانند و یا اندیشه های بنیادین هوده آدمیان کورش را در ستیز با خودکامگی و چیرگی سیاسی، فرهنگی و دیدنی خود مییابند. پس چنین مینماید که همچنان بهترین راه ستیز با خودکامگان و همینگونه دشمنان همبستگی میهنی، گسترش اندیشه های آشتی جویانه کورش بزرگ و الگوبرداری از روش او در گسترش بنیانهای هوده آدمی و همگرایی مردمان زیر ستم است و این همان منشی است که آزادیخواهان در ایران امروز پیوندی تنگاتنگ با آن دارند و الگوی جنبشهای مدنی خویش ساخته اند.
همیشه ایران و ایرانی پاینده باد. (نمیدانم این جستار از آن کیست تنها من بیشترین واژگان تازی را به پارسی برگردان کردم)