سلام به خواننده های کابل پرس?! به نظر من رشد انکشاف یک زبان، مربوط به این میشه، که چقدر گوینده گان آن زبان، برای انکشاف زبان خود، کار میکنه و احساس مسوولیت دارد ... به نظر من پشتونها این موضوع را بخوبی درک کرده است، و ایمروز میبینیم، که دست اوردهای قابل توجه را هم دارد، که یک نمونه انها گزارش فعلی ی کابل پرس است ...
علت اول پسمانی زبان دری در افغانستان به نظر من این است، که گوینده گان این زبان، به جای اینکه توجه به پیشرفت زبان خود داشته باشه، همیشه در دیالوگ غیر ضروری و غیر عملی مصروف شده استن ... مثلا دری زبانان افغانستان تا چند دهه با فارسی ایرانی مصروف بحث بودند، که زبان دری جدا از زبان فارسی است ... ولی میبینیم، که هیچوقت این را ثابت کرده نتوانیست، حتی اصلیت زبان خود را که منشی و گهواره ی پیشرفت آن افغانستان است، ثابت کرده نتوانیست ... به نظر من دری اصل است، و فارسی فرع ، ما قبول داریم، که دری و فارسی یک زبان است، ولی اینرا قبول نداریم، که دری یک لهجه ی فارسی است، بلکه فارسی یک لهجه ی دری است ... ولی هموطنان دری زبان ما همیشه، بر این تاکید داشت، که نی دری جدا از فارسی است ... که هیچ عقل سلیم انرا قبول کرده نمیتانه ...
علت دوهم : دری زبانان افغانستان همیشه ،کوشش میکند، که زبانهای همسایه و همجوار کشورش را تحت تاثیر خود قرار بته ... مثلا : اگر پشتونها به زبان خویش خدمت میکنه، یا در چوکات رسمی و ادارات از زبان خود، استفاده میکنه، دری زبانها اتومات با انها بیغرق مخالفت را بالا میکنه ... اگر ازبیکها بخاطر غنای زبان خود، یک اقدام کوچک برداره، دری زبانها خونش به جوش میایه ... اگر مردم هزاره کوشش کنه، که در چوکات علمی زبان خویشرا، مستقل به اثبات برسانه، دری زبانها بدون قید و شرط دشنام و مخالفت خود را با ایشان اعلان میکنه، بخاطریکه اونها تصورش این است، که اگر پشتو ، یا ازبیکی، یا هم هزاره گی تقویه شوه به این معناست، که دری باید از بین بره، که این یک فکر بسیار منفی و بسیار جاهلانه است ...
به نظر من برادران دری زبان ما باید، اولتر از همه درباره ی زبان خود بیاندیشد، و به زبان خود خدمت بکنه ... بجای اینکه با پشتو و ازبیکی و هزاره گی و بلوچی دشمنی میکنه، زبان خود را باید دوست بداره ... ایا این کفایت میکنه، که دری زبانها، تا ابد بالای مولانا، و عطار و دیگر شاعران دری زبان افتخار بکنه و قناعت به این داشته باشه، که ما مولانا داریم، هیچ ضرورت نیست، که شعر عصر حاضر داشته باشیم ... شعر مولانا شاید، تا یک حد به خواسته های، این عصر جوابگو باشه، ولی جوابگوی تجارب ایمروزی شده نمیتواند، ما باید به عصر حاضر شاعری بکنیم، تجارب امروزی را دران جابجا کنیم ... و علت اصلی هم اینست، که امروز ما در افغانستان هیچ شاعر معیاری دری زبان نداریم ...
سلام به خواننده های کابل پرس?! به نظر من رشد انکشاف یک زبان، مربوط به این میشه، که چقدر گوینده گان آن زبان، برای انکشاف زبان خود، کار میکنه و احساس مسوولیت دارد ... به نظر من پشتونها این موضوع را بخوبی درک کرده است، و ایمروز میبینیم، که دست اوردهای قابل توجه را هم دارد، که یک نمونه انها گزارش فعلی ی کابل پرس است ...
علت اول پسمانی زبان دری در افغانستان به نظر من این است، که گوینده گان این زبان، به جای اینکه توجه به پیشرفت زبان خود داشته باشه، همیشه در دیالوگ غیر ضروری و غیر عملی مصروف شده استن ... مثلا دری زبانان افغانستان تا چند دهه با فارسی ایرانی مصروف بحث بودند، که زبان دری جدا از زبان فارسی است ... ولی میبینیم، که هیچوقت این را ثابت کرده نتوانیست، حتی اصلیت زبان خود را که منشی و گهواره ی پیشرفت آن افغانستان است، ثابت کرده نتوانیست ... به نظر من دری اصل است، و فارسی فرع ، ما قبول داریم، که دری و فارسی یک زبان است، ولی اینرا قبول نداریم، که دری یک لهجه ی فارسی است، بلکه فارسی یک لهجه ی دری است ... ولی هموطنان دری زبان ما همیشه، بر این تاکید داشت، که نی دری جدا از فارسی است ... که هیچ عقل سلیم انرا قبول کرده نمیتانه ...
علت دوهم : دری زبانان افغانستان همیشه ،کوشش میکند، که زبانهای همسایه و همجوار کشورش را تحت تاثیر خود قرار بته ... مثلا : اگر پشتونها به زبان خویش خدمت میکنه، یا در چوکات رسمی و ادارات از زبان خود، استفاده میکنه، دری زبانها اتومات با انها بیغرق مخالفت را بالا میکنه ... اگر ازبیکها بخاطر غنای زبان خود، یک اقدام کوچک برداره، دری زبانها خونش به جوش میایه ... اگر مردم هزاره کوشش کنه، که در چوکات علمی زبان خویشرا، مستقل به اثبات برسانه، دری زبانها بدون قید و شرط دشنام و مخالفت خود را با ایشان اعلان میکنه، بخاطریکه اونها تصورش این است، که اگر پشتو ، یا ازبیکی، یا هم هزاره گی تقویه شوه به این معناست، که دری باید از بین بره، که این یک فکر بسیار منفی و بسیار جاهلانه است ...
به نظر من برادران دری زبان ما باید، اولتر از همه درباره ی زبان خود بیاندیشد، و به زبان خود خدمت بکنه ... بجای اینکه با پشتو و ازبیکی و هزاره گی و بلوچی دشمنی میکنه، زبان خود را باید دوست بداره ... ایا این کفایت میکنه، که دری زبانها، تا ابد بالای مولانا، و عطار و دیگر شاعران دری زبان افتخار بکنه و قناعت به این داشته باشه، که ما مولانا داریم، هیچ ضرورت نیست، که شعر عصر حاضر داشته باشیم ... شعر مولانا شاید، تا یک حد به خواسته های، این عصر جوابگو باشه، ولی جوابگوی تجارب ایمروزی شده نمیتواند، ما باید به عصر حاضر شاعری بکنیم، تجارب امروزی را دران جابجا کنیم ... و علت اصلی هم اینست، که امروز ما در افغانستان هیچ شاعر معیاری دری زبان نداریم ...