دوستان غزل هزاره گی جناب زردادی را من برای تان به زبان نوشتاری بر گردان مینمایم؛ تا دوستان بی طرف خود قضاوت بفر ممایند!
از درگه دور دیراز تو بور شونوم مه = از درگاه دور و دراز تو بیرون شوم من
الی واده بده دل پور شونوم مه = یار وعده بده دل پور شوم من
الی واده بده ده بند بیگاه => الی وعده بده در بند بیگاه و...الخ!! دوستان که کمی میتوانند زبان و مصطلحات را ریشه یابی بنمایند خود قضاوت بفرمایند!
در ضمن در زبان گویش همیشه لغات درست تلفظ نمیگردد! مثلن= محمد را ممد تلفظ مینمایند. وعده را واده، و میراحمد را میرامد و..الخ که جناب زردادی به خاطر لطف زیاد شان نسبت به زبان مادری اصطلاحات را عامیانه و بیش از حد هزاره گی نوشته اند! اگر نیاکان مان چنین مینویشتند، حال شما فکر میکردید که چیزی بنام فرهنگ و تاریخ را ما دارا میبودیم؟! برای روشن شدن مطلب من یک متن را کاملا عامیانه و به لهجه کابلی مینویسم: مامد گل بچیم چیقه چقرا کدی! مره خو بیخی دیوانه کدی، کدی قیرتک زدنایت؟؟! حال شما خواننده گان عزیز قضاوت بفرمایید! آیا من نباید از یک درد سراپا بسوزم و بر مرگ فرهنگو داشته های تاریخی خویش مویه سر دهم؟؟؟
در ضمن در گستره زبان فارسی، بیش از صد ها نبوغ منحصر به فرد جهانی درخشیده اند! به صراحت میتوانم بگویم که چنین نوابغ نه در اعراب بوده اند، و نی هم در میان اتراک! اعراب که همین ابن الرشد و یکی دوتای دیگر را داشته اند و بس! در حوزه تمدنی ترک های عزیز نیز که بغیر از جنگجویان قهار کسی دیگری به چشم نمیخورد!
دوستان غزل هزاره گی جناب زردادی را من برای تان به زبان نوشتاری بر گردان مینمایم؛ تا دوستان بی طرف خود قضاوت بفر ممایند!
از درگه دور دیراز تو بور شونوم مه = از درگاه دور و دراز تو بیرون شوم من
الی واده بده دل پور شونوم مه = یار وعده بده دل پور شوم من
الی واده بده ده بند بیگاه => الی وعده بده در بند بیگاه و...الخ!! دوستان که کمی میتوانند زبان و مصطلحات را ریشه یابی بنمایند خود قضاوت بفرمایند!
در ضمن در زبان گویش همیشه لغات درست تلفظ نمیگردد! مثلن= محمد را ممد تلفظ مینمایند. وعده را واده، و میراحمد را میرامد و..الخ که جناب زردادی به خاطر لطف زیاد شان نسبت به زبان مادری اصطلاحات را عامیانه و بیش از حد هزاره گی نوشته اند! اگر نیاکان مان چنین مینویشتند، حال شما فکر میکردید که چیزی بنام فرهنگ و تاریخ را ما دارا میبودیم؟! برای روشن شدن مطلب من یک متن را کاملا عامیانه و به لهجه کابلی مینویسم: مامد گل بچیم چیقه چقرا کدی! مره خو بیخی دیوانه کدی، کدی قیرتک زدنایت؟؟! حال شما خواننده گان عزیز قضاوت بفرمایید! آیا من نباید از یک درد سراپا بسوزم و بر مرگ فرهنگو داشته های تاریخی خویش مویه سر دهم؟؟؟
در ضمن در گستره زبان فارسی، بیش از صد ها نبوغ منحصر به فرد جهانی درخشیده اند! به صراحت میتوانم بگویم که چنین نوابغ نه در اعراب بوده اند، و نی هم در میان اتراک! اعراب که همین ابن الرشد و یکی دوتای دیگر را داشته اند و بس! در حوزه تمدنی ترک های عزیز نیز که بغیر از جنگجویان قهار کسی دیگری به چشم نمیخورد!