نگارش های فیسبوکی: چشم بادامی ها در نگارگری های مینیاتوری بر جعلی بودن آریانا و آریایی تاکید دارند
21 جنوری 2014, 03:36, توسط غ. سخا
جواب یک پیام گذار بی نام!
18 ژانويه, 22:30
آقاي سخا!)
بفرماييد عبارات طبري را همراه شمارهء كتاب، رقم صفحه ومشخصات ديگر آن ذكر كنيد كه طبري مدافعان جنگهاي ضد اعراب را در محدودهء جغرافياي كنوني ، توركان معرفي كرده باشد. آيا واقعا درين ادعاي تان صداقت داريد)
ذکر کلیه " عبارات طبری " جواب را طولانی می سازد. اگر جدی باشید شما را به آدرس دقیق و مشخص می فرستم که بدون هیچ سرگردانی و مصرف صاحب هفده جلد تاریخ طبری و دیگر کتب سودمند و آموزنده می شوید. امیدوار هستم بعد از خواندن آن در قطار کسانی قرار نگیرید که از انعکاس مجدد آن در نوشته های خویش امتناع کردند و هنوز می کنند. یک نمونه از نوشتۀ زیر طبری را با نوشته های مورخان برجستۀ خویش مقایسه کنید و سپس اگر خودرا صادق و منصف و دارای شهامت می دانید با آشکار کردن نام خویش در مورد صداقت و عدم صداقت من و آن ها قضاوت منصفانه نمائید. سوءتفاهم نشود من کسی هستم که علاقه مند تاریخ و نه مثل ایشان مورخ! این هم شما و این هم نوشتۀ طبری!
طبری در صفحات 3664 – 3665 جلد هشتم " تاریخ طبری " چنین نوشته است:
« حجاج کس پیش عبیدالله بن ابی بکره فرستاد که با مسلمانانی که نزد تو اند با رتبیل نبرد کن و باز مگرد تا سرزمینش را به غارت دهی و قلعه هایش را ویران کنی و جنگارانش را بکشی و فرزندانش را اسیرکنی. و عبیدلله با مسلمانانی که ازمردم کوفه و بصره به نزد وی بودند حرکت کرد. سالار مردم کوفه شریح بن هانی حارثی ضبابی بود که از یاران علی بوده بود. عبیدالله سالار مردم بصره بود و امیر جمع نیز بود که روان شد و در ولایت رتبیل پیش رفت و ازگاو و گوسفند و اموال هرچه خواست گرفت و قلعه و حصارهایی را ویران کرد و برزمین های بسیار ازیرزمین آن ها تسلط یافت. یاران رتبیل که ترکان بودند سرزمینی پس از سرزمینی تخلیه کردند و مسلمانان پیش رفتند تا نزدیک شهرآن ها رسیدند که هجده فرسنگ با آنجا فاصله داشتند. یاران رتبیل گردنه ها ودره هارا بستند و مسلمانان را درروستاها رها کردند که درکارخویش فروماندند که پنداشتند که به هلاکت افتاده اند.» جریان این واقعه ( یعنی شکست و قلع و قمع لشکر اعراب به دست تورکان) در صفحات ( ۲۶۶۷-۲۶۶۸ ) جلد (ششم )ترجمهء تاریخ کامل تالیف ابن اثیر و صفحات (۹۵-۹۶)جلد (۲) ترجمهء تاریخ ابن خلدون نیزتوضیح گردیده است. در شرح فوق ملاحظه نمودید که:
— - یاران رتبیل تورکان بودند! --- یاران رتبیل گردنه ها و دره ها را بستند و مسلمانان را در روستا ها رها کردند!
1-توضیح جناب غبار درین باره!
درسال (697) حجاج مشهور والی عراق و فرمانده عمومی افغانستان مفتوحه، عبیدالله را درسیستان اعزام وبه فتح کابلستان مامورنمود، او دربست رسیده بود که کابل شاه به دفاع برخاست وعبیدالله را با همان تکتیک قدیم جنگی، در دهن دره های مهیب کوهستانی کش کرد، و باز از چهار جانب درحلقهء تنگی به سختی فشرد و ضربت آخرین را فرود آورد، عبیدالله چاره نداشت جز انکه هفتصدهزاردرهم بپردازد وخودش را نجات دهد. ( به صفحه 73جلد اول " افغانستان در مسیر تاریخ" مراجعه گردد.)
2—توضیح آقای حبیبی درین مورد!
در صفحه 221 " تاریخ افغانستان بعد از اسلام " تالیف آقای حبیبی آمده است:
با عبیدالله سپاه بزرگی بود، رتبیل با او حربی سخت کرد، و به دست لشکریان عرب گاو و گوسفند و خواسته های فراوان افتاد، و به نزدیکی های کابل رسیدند ولی لشکریان رتبیل به تدریج پس رفته و ایشان را به جایی رسانیدند، که برآمدن دشوار بود، واندر عاقبت عبیدالله به صلح راضی شد، تا به قول طبری و تاریخ سیستان و ابن اثیر هفتصدهزاردرهم ( وبه قول بلاذری صدهزاردرهم) را به رتبیل بپردازد....»
3- آقای فرهنگ درصفحه سی ونه تاریخ خویش درین باره مینویسد: درجبههء جنوبی نیروی عرب پس از قایم نمودن پایگاه عملیاتش در سیستان به استقامت کابل جلو رفت، اما به علت مقاومت سرسخت کابل شاهیان برهمنی به گشودن آن موفق نشدند و تقریباً دو سدۀ دیگری سپری گردید تا اینکه یعقوب لیث صفاری، بنیاد گذار اولین دولت آزاد بومی اسلامی در سیستان، کابل را به طور نهائی فتح نموده دین اسلام را در آن رایج ساخت.»
انصاف حضرات فوق الذکر را با انصاف مورخ زیر که خارجی است، مقایسه کنید.
پروفیسر مارکوارت در کتاب خویش " ایران شهر در جغرافیۀ بطلیموس " تحت عنوان " ترک ها در زابل " چنین می نویسد:
« بنابر نوشتهء طبری ( ج 2، س 1307، وقایع سال 79 هجری) جنگجویان" زنبیل" جملگی از افراد ترک بوده اند و براو بارها عنوان " پادشاه ترک ها" اطلاق میشده است.( طبری، ج 2 صص 1042-1103-1132 ) این گفته با گزارش " تانگ – شو " نیز مطابقت دارد... پادشاه ترک ها از نواحی مرزی سگستان و سه امیر نشین دیگر که به وسیلۀ یعقوب لیث کشته شدند، عنوان " زمبیل" ( زنبیل ) داشته است. » ( صص.158-159 ایران شهر...)
ابن اثیر مکالمهء دلچسپی را درصفحهء (۲۹۶۵) جلد هفتم خویش آورده است. درزمان فرمانداری اسد بن عبدالله برخراسان درسال ۱۰۶) هجری به حسن گفتند:
« ترکان با هفت هزارمرد جنگی برسرتو آمده اند. گفت: ایشان برسرما نیامده اند؛ ما برایشان تاخت آورده ایم وبرکشورشان چنگ انداخته ایشان را بردهء خود ساخته ایم.»
تا کنون هیچ یک از نویسندگان غیر تورک که همیشه از انصاف، صداقت و واقعیت داد می زنند جرئت و شهامت نکردند که حرف های فوق الذکر طبری و دیگران را در نوشته های خویش انعکاس دهند. اگر شما کسی را سراغ دارید مرا در جریان بگذارید. ده ها بی انصافی دیگری در مورد تاریخ تورکان صورت گرفته که باید یکایک آشکار گردد و خوانندگان با چهرۀ دوگانۀ این بی انصافان آشنا شوند.
جواب یک پیام گذار بی نام!
18 ژانويه, 22:30
آقاي سخا!)
بفرماييد عبارات طبري را همراه شمارهء كتاب، رقم صفحه ومشخصات ديگر آن ذكر كنيد كه طبري مدافعان جنگهاي ضد اعراب را در محدودهء جغرافياي كنوني ، توركان معرفي كرده باشد. آيا واقعا درين ادعاي تان صداقت داريد)
ذکر کلیه " عبارات طبری " جواب را طولانی می سازد. اگر جدی باشید شما را به آدرس دقیق و مشخص می فرستم که بدون هیچ سرگردانی و مصرف صاحب هفده جلد تاریخ طبری و دیگر کتب سودمند و آموزنده می شوید. امیدوار هستم بعد از خواندن آن در قطار کسانی قرار نگیرید که از انعکاس مجدد آن در نوشته های خویش امتناع کردند و هنوز می کنند. یک نمونه از نوشتۀ زیر طبری را با نوشته های مورخان برجستۀ خویش مقایسه کنید و سپس اگر خودرا صادق و منصف و دارای شهامت می دانید با آشکار کردن نام خویش در مورد صداقت و عدم صداقت من و آن ها قضاوت منصفانه نمائید. سوءتفاهم نشود من کسی هستم که علاقه مند تاریخ و نه مثل ایشان مورخ! این هم شما و این هم نوشتۀ طبری!
طبری در صفحات 3664 – 3665 جلد هشتم " تاریخ طبری " چنین نوشته است:
« حجاج کس پیش عبیدالله بن ابی بکره فرستاد که با مسلمانانی که نزد تو اند با رتبیل نبرد کن و باز مگرد تا سرزمینش را به غارت دهی و قلعه هایش را ویران کنی و جنگارانش را بکشی و فرزندانش را اسیرکنی. و عبیدلله با مسلمانانی که ازمردم کوفه و بصره به نزد وی بودند حرکت کرد. سالار مردم کوفه شریح بن هانی حارثی ضبابی بود که از یاران علی بوده بود. عبیدالله سالار مردم بصره بود و امیر جمع نیز بود که روان شد و در ولایت رتبیل پیش رفت و ازگاو و گوسفند و اموال هرچه خواست گرفت و قلعه و حصارهایی را ویران کرد و برزمین های بسیار ازیرزمین آن ها تسلط یافت. یاران رتبیل که ترکان بودند سرزمینی پس از سرزمینی تخلیه کردند و مسلمانان پیش رفتند تا نزدیک شهرآن ها رسیدند که هجده فرسنگ با آنجا فاصله داشتند. یاران رتبیل گردنه ها ودره هارا بستند و مسلمانان را درروستاها رها کردند که درکارخویش فروماندند که پنداشتند که به هلاکت افتاده اند.» جریان این واقعه ( یعنی شکست و قلع و قمع لشکر اعراب به دست تورکان) در صفحات ( ۲۶۶۷-۲۶۶۸ ) جلد (ششم )ترجمهء تاریخ کامل تالیف ابن اثیر و صفحات (۹۵-۹۶)جلد (۲) ترجمهء تاریخ ابن خلدون نیزتوضیح گردیده است. در شرح فوق ملاحظه نمودید که:
— - یاران رتبیل تورکان بودند! --- یاران رتبیل گردنه ها و دره ها را بستند و مسلمانان را در روستا ها رها کردند!
1-توضیح جناب غبار درین باره!
درسال (697) حجاج مشهور والی عراق و فرمانده عمومی افغانستان مفتوحه، عبیدالله را درسیستان اعزام وبه فتح کابلستان مامورنمود، او دربست رسیده بود که کابل شاه به دفاع برخاست وعبیدالله را با همان تکتیک قدیم جنگی، در دهن دره های مهیب کوهستانی کش کرد، و باز از چهار جانب درحلقهء تنگی به سختی فشرد و ضربت آخرین را فرود آورد، عبیدالله چاره نداشت جز انکه هفتصدهزاردرهم بپردازد وخودش را نجات دهد. ( به صفحه 73جلد اول " افغانستان در مسیر تاریخ" مراجعه گردد.)
2—توضیح آقای حبیبی درین مورد!
در صفحه 221 " تاریخ افغانستان بعد از اسلام " تالیف آقای حبیبی آمده است:
با عبیدالله سپاه بزرگی بود، رتبیل با او حربی سخت کرد، و به دست لشکریان عرب گاو و گوسفند و خواسته های فراوان افتاد، و به نزدیکی های کابل رسیدند ولی لشکریان رتبیل به تدریج پس رفته و ایشان را به جایی رسانیدند، که برآمدن دشوار بود، واندر عاقبت عبیدالله به صلح راضی شد، تا به قول طبری و تاریخ سیستان و ابن اثیر هفتصدهزاردرهم ( وبه قول بلاذری صدهزاردرهم) را به رتبیل بپردازد....»
3- آقای فرهنگ درصفحه سی ونه تاریخ خویش درین باره مینویسد: درجبههء جنوبی نیروی عرب پس از قایم نمودن پایگاه عملیاتش در سیستان به استقامت کابل جلو رفت، اما به علت مقاومت سرسخت کابل شاهیان برهمنی به گشودن آن موفق نشدند و تقریباً دو سدۀ دیگری سپری گردید تا اینکه یعقوب لیث صفاری، بنیاد گذار اولین دولت آزاد بومی اسلامی در سیستان، کابل را به طور نهائی فتح نموده دین اسلام را در آن رایج ساخت.»
انصاف حضرات فوق الذکر را با انصاف مورخ زیر که خارجی است، مقایسه کنید.
پروفیسر مارکوارت در کتاب خویش " ایران شهر در جغرافیۀ بطلیموس " تحت عنوان " ترک ها در زابل " چنین می نویسد:
« بنابر نوشتهء طبری ( ج 2، س 1307، وقایع سال 79 هجری) جنگجویان" زنبیل" جملگی از افراد ترک بوده اند و براو بارها عنوان " پادشاه ترک ها" اطلاق میشده است.( طبری، ج 2 صص 1042-1103-1132 ) این گفته با گزارش " تانگ – شو " نیز مطابقت دارد... پادشاه ترک ها از نواحی مرزی سگستان و سه امیر نشین دیگر که به وسیلۀ یعقوب لیث کشته شدند، عنوان " زمبیل" ( زنبیل ) داشته است. » ( صص.158-159 ایران شهر...)
ابن اثیر مکالمهء دلچسپی را درصفحهء (۲۹۶۵) جلد هفتم خویش آورده است. درزمان فرمانداری اسد بن عبدالله برخراسان درسال ۱۰۶) هجری به حسن گفتند:
« ترکان با هفت هزارمرد جنگی برسرتو آمده اند. گفت: ایشان برسرما نیامده اند؛ ما برایشان تاخت آورده ایم وبرکشورشان چنگ انداخته ایشان را بردهء خود ساخته ایم.»
تا کنون هیچ یک از نویسندگان غیر تورک که همیشه از انصاف، صداقت و واقعیت داد می زنند جرئت و شهامت نکردند که حرف های فوق الذکر طبری و دیگران را در نوشته های خویش انعکاس دهند. اگر شما کسی را سراغ دارید مرا در جریان بگذارید. ده ها بی انصافی دیگری در مورد تاریخ تورکان صورت گرفته که باید یکایک آشکار گردد و خوانندگان با چهرۀ دوگانۀ این بی انصافان آشنا شوند.