به به چه عجب شعر نه وزنی و نه معنی*
حافظ به چنین شعر خریدار بر آمد*
ای بلبل خوش نغمه کمی مشق سخن کن*
از نغمهء تو دود ز گلزار بر آمد*
آزرده مشو شعر ترا شعر نخوانند*
هر چند که در نزد تو شهکار بر آمد*
آمد یکی قوم چو گندیده پیامی*
آن قوم کثیف کوزهء آچار بر آمد*
در ملک جهان جای نباشد که نباشد*
از قحط قلم زاهدی پرکار بر آمد*
به به چه عجب شعر نه وزنی و نه معنی*
حافظ به چنین شعر خریدار بر آمد*
ای بلبل خوش نغمه کمی مشق سخن کن*
از نغمهء تو دود ز گلزار بر آمد*
آزرده مشو شعر ترا شعر نخوانند*
هر چند که در نزد تو شهکار بر آمد*
آمد یکی قوم چو گندیده پیامی*
آن قوم کثیف کوزهء آچار بر آمد*
در ملک جهان جای نباشد که نباشد*
از قحط قلم زاهدی پرکار بر آمد*