طرح مسایل قومی مردود نیست؛ آنچه مردود است برتری نژادی ست!
15 جولای 2014, 16:15, توسط حبیب قویاش تالقانی
سلام برهمه ای شما وطنداران گل و قند! من با تایید و پذیریش گفتار اقای میرهزار کامران مبنی برطرح مسایل قومی مردود نیست وآنچه مردود است ؛برتری نژادی است ، چند جمله گگ نوشته میکنم که باعث اذیت روانی تان نشود که : در گام نخست جناب پرویز دقیق اشاره نموده که طی 300 سال اخیر این کشور نه حاکمیت سیاسی داشته و نه اقتصادی .عدم استقلال سیاسی و اقتصادی را میتوان در چهارچوب کارکرد های حاکمان قبیلوی و از آن جا حفظ مناسبت قبیلوی دانست که حاکمان قبیله در هربعد و مقطعی تاریخ این کشور را یا به انگلیس و یا به روس ها ؛به پاکستان و امریکا چون کلای بازار عرضه نموده اند. تا بدین وسیله وشیوه دیگران را غارت نمایند واز سوی دیگر مناسبت دون قبیلوی را پاسداری کنند. این یک روی فضیه است و روی دیگری فضیه همانا عدم وحدت و همپارچگی سایر ملیت های بومی در کشور و عدم برنامه استراتیژی این ملیت ها در قبال مناسبت بدوی وقبیلوی و حامیان شان. بنظر من ، فاکت و مشکل دومی را ویا هم قضیه ای دومی را جدی مبینم. این که قبیله ها نمیخواهند که از مناسبات بدوی یعنی مادر سالاری وپدر سالاری دوری جسته وبه کاروان تمدن زمان بپیونند وآن گاه دیگر ملیت های بومی این خاک تدابیری را ببینند که باعث رهایی از مناسبت پست قبیلوی شوند. الیته این کار چالش نمیخواهد و بلکه تدابیر و درایت و رهبریت سالم سیاسی را میطلبد.
سلام برهمه ای شما وطنداران گل و قند! من با تایید و پذیریش گفتار اقای میرهزار کامران مبنی برطرح مسایل قومی مردود نیست وآنچه مردود است ؛برتری نژادی است ، چند جمله گگ نوشته میکنم که باعث اذیت روانی تان نشود که : در گام نخست جناب پرویز دقیق اشاره نموده که طی 300 سال اخیر این کشور نه حاکمیت سیاسی داشته و نه اقتصادی .عدم استقلال سیاسی و اقتصادی را میتوان در چهارچوب کارکرد های حاکمان قبیلوی و از آن جا حفظ مناسبت قبیلوی دانست که حاکمان قبیله در هربعد و مقطعی تاریخ این کشور را یا به انگلیس و یا به روس ها ؛به پاکستان و امریکا چون کلای بازار عرضه نموده اند. تا بدین وسیله وشیوه دیگران را غارت نمایند واز سوی دیگر مناسبت دون قبیلوی را پاسداری کنند. این یک روی فضیه است و روی دیگری فضیه همانا عدم وحدت و همپارچگی سایر ملیت های بومی در کشور و عدم برنامه استراتیژی این ملیت ها در قبال مناسبت بدوی وقبیلوی و حامیان شان. بنظر من ، فاکت و مشکل دومی را ویا هم قضیه ای دومی را جدی مبینم. این که قبیله ها نمیخواهند که از مناسبات بدوی یعنی مادر سالاری وپدر سالاری دوری جسته وبه کاروان تمدن زمان بپیونند وآن گاه دیگر ملیت های بومی این خاک تدابیری را ببینند که باعث رهایی از مناسبت پست قبیلوی شوند. الیته این کار چالش نمیخواهد و بلکه تدابیر و درایت و رهبریت سالم سیاسی را میطلبد.