.
کدام تقلب مردک شورای نظاری؟
تقلب در دور دوم، در همان حد دور اول بود نه کمتر یا بیشتر!این که در شهرستان ها، شوهران به جای زنان رای داده اند؛ این که اشخاصی دو دفعه رای داده اند؛این که در ولایتی ۹۰ در صد آراء به نفع یک کاندید است؛ ا ز همان تقلب های متداول و غیر قابل اصلاح است که تا بیست سال دیگردرکشوری چون افغانستان، وجود دارد!در کشوری که وکلای پارلمان برای تمامی دوره حیات شان، معاش و بادیگارد میخواهند! آنهم در روز روشن، جلو چشم ها رسانه ها؛بدون اندک ترین شرمی و حیایی؛خوب، تقلب در پروسه نسبتا دشوار انتخابات، امری دور از انتظار نیست!
چرا عبدالله عبدالله پس ا ز دور اول انتخابات ، اعتراضی نداشت؟
وجود چند رای اضافی، نه تنها عبدالله را به شور ونشاط کم سابقه واداشته بود؛ بلکه بطور ناشیانه ای از هر سکویی که بالا می رفت ، ضمن برشمردن مزایای به اصطلاح برنامه اش می گفت: باید تا دوردوم منتظر باشیم، هرچند نتیجه خو معلوم است( با لبخند احمقانه)!
بهرحال عبدالله ساده لوحانه خود را برنده حتمی انتخابات می دانست!
امابه مجرد دریافت زیگنال شکست،
عبدالله، پالیسی «هیاهوی تقلب» رارویدست گرفت؛ بعد به کمک معلم عطاء، دست به کودتا زد و گویا براساس قول فضل احمد معنوی، میخواست ارگ را تسخیر کند!
اهالی کابل که چند سال قبل، بوسیله تنظیم های اسلامی( بخصوص جمعیت+ عبدالله)شاهد ۶۵هزارکشته بودند؛ متوجه شدند که این بارباز قراربوده است ٬ تاریخ و بربریت شورای نظار، تکرار گردد؛باز ۶۵۰۰۰ قربانی تازه در راه است!
سرسپردگی جمعیت و عبدالله به استخبارات و منافع ایالات متحده به حدی بود که چند ساعت صحبت با جان کری ،اورا وادار کرد؛دست از کودتا بردارد و به تقسیم دولت با اشرف غنی،تن دردهد!
برای خود فروخته گانی بی آزرم همانند،احمد بهزاد و هارون امیر زاده و عزیزالله لودین و محمود منجم زاده و شرکاء،شاید بازهم فرصت خطابه و خودنمایی میسر باشد، در کشوری که اختلاسگران بانک ،جنایتکاران جنگی، سید محمد گلابزوی ها، تنی ها و گل آغا ها، شخ شخ در خیابان ها میگردند و در ترصد زمامداری و زعامت، نیز میباشند!
.
کدام تقلب مردک شورای نظاری؟
تقلب در دور دوم، در همان حد دور اول بود نه کمتر یا بیشتر!این که در شهرستان ها، شوهران به جای زنان رای داده اند؛ این که اشخاصی دو دفعه رای داده اند؛این که در ولایتی ۹۰ در صد آراء به نفع یک کاندید است؛ ا ز همان تقلب های متداول و غیر قابل اصلاح است که تا بیست سال دیگردرکشوری چون افغانستان، وجود دارد!در کشوری که وکلای پارلمان برای تمامی دوره حیات شان، معاش و بادیگارد میخواهند! آنهم در روز روشن، جلو چشم ها رسانه ها؛بدون اندک ترین شرمی و حیایی؛خوب، تقلب در پروسه نسبتا دشوار انتخابات، امری دور از انتظار نیست!
چرا عبدالله عبدالله پس ا ز دور اول انتخابات ، اعتراضی نداشت؟
وجود چند رای اضافی، نه تنها عبدالله را به شور ونشاط کم سابقه واداشته بود؛ بلکه بطور ناشیانه ای از هر سکویی که بالا می رفت ، ضمن برشمردن مزایای به اصطلاح برنامه اش می گفت: باید تا دوردوم منتظر باشیم، هرچند نتیجه خو معلوم است( با لبخند احمقانه)!
بهرحال عبدالله ساده لوحانه خود را برنده حتمی انتخابات می دانست!
امابه مجرد دریافت زیگنال شکست،
عبدالله، پالیسی «هیاهوی تقلب» رارویدست گرفت؛ بعد به کمک معلم عطاء، دست به کودتا زد و گویا براساس قول فضل احمد معنوی، میخواست ارگ را تسخیر کند!
اهالی کابل که چند سال قبل، بوسیله تنظیم های اسلامی( بخصوص جمعیت+ عبدالله)شاهد ۶۵هزارکشته بودند؛ متوجه شدند که این بارباز قراربوده است ٬ تاریخ و بربریت شورای نظار، تکرار گردد؛باز ۶۵۰۰۰ قربانی تازه در راه است!
سرسپردگی جمعیت و عبدالله به استخبارات و منافع ایالات متحده به حدی بود که چند ساعت صحبت با جان کری ،اورا وادار کرد؛دست از کودتا بردارد و به تقسیم دولت با اشرف غنی،تن دردهد!
برای خود فروخته گانی بی آزرم همانند،احمد بهزاد و هارون امیر زاده و عزیزالله لودین و محمود منجم زاده و شرکاء،شاید بازهم فرصت خطابه و خودنمایی میسر باشد، در کشوری که اختلاسگران بانک ،جنایتکاران جنگی، سید محمد گلابزوی ها، تنی ها و گل آغا ها، شخ شخ در خیابان ها میگردند و در ترصد زمامداری و زعامت، نیز میباشند!