تجزیۀ افغانستان به دو کشور مستقل، یقیناً آرزوی همگانی و مورد قبول تمام مردم فارسی زبان کشور میباشد. اما پشتونها شدیداً مخالف این امر خواهند بود، چونکه طبق معمول آنها افغانستان را با محدوده و مرزهای کنونی اش مربوط به خود دانسته و دیگر اطباع کشور را که هزاران سال قدامت و پیشینۀ تاریخی دارند، بیگانه و اطباع بیرون مرزی میدانند که باید از افغانستان خارج شوند.
شاید پشتونها از پیشینۀ تاریخی خود ایشان بیخبر هستند و یا اینکه خود را به اصطلاح عام به در دیوانگی زده و با چشم سفیدی مطلق خود را باشندگان واطباع اصلی این مرز و بوم می قبولانند. غافل ازینکه دیگر زمان تکروی و زور گوئی گذشته است و ایشان دیگر نمیتوانند ادعای باداری نموده و سلطه بردیگران را حق مسلم و بابائی شان بدانند.
بناعاً برای ایشان دو راه حل ممکن وجود داشته و باید بقبول یکی از آن تن بدهند:
1، تجزیۀ افغانستان
2، قبول یکن نظام فدرالی و تقسیم مساویانۀ مسئولیت ها ، امکانات و عایدات کشور با تمام اقشار، اطباع و نژادهای مختلف کشور.
تجزیۀ افغانستان به دو کشور مستقل، یقیناً آرزوی همگانی و مورد قبول تمام مردم فارسی زبان کشور میباشد. اما پشتونها شدیداً مخالف این امر خواهند بود، چونکه طبق معمول آنها افغانستان را با محدوده و مرزهای کنونی اش مربوط به خود دانسته و دیگر اطباع کشور را که هزاران سال قدامت و پیشینۀ تاریخی دارند، بیگانه و اطباع بیرون مرزی میدانند که باید از افغانستان خارج شوند.
شاید پشتونها از پیشینۀ تاریخی خود ایشان بیخبر هستند و یا اینکه خود را به اصطلاح عام به در دیوانگی زده و با چشم سفیدی مطلق خود را باشندگان واطباع اصلی این مرز و بوم می قبولانند. غافل ازینکه دیگر زمان تکروی و زور گوئی گذشته است و ایشان دیگر نمیتوانند ادعای باداری نموده و سلطه بردیگران را حق مسلم و بابائی شان بدانند.
بناعاً برای ایشان دو راه حل ممکن وجود داشته و باید بقبول یکی از آن تن بدهند:
1، تجزیۀ افغانستان
2، قبول یکن نظام فدرالی و تقسیم مساویانۀ مسئولیت ها ، امکانات و عایدات کشور با تمام اقشار، اطباع و نژادهای مختلف کشور.