شما میتوانید کار هرکسی رامورد نقد و بررسی قرار داده به ضعف و قوت های کارشان انگشت بگذارید. اما مشکل اینجاست که یک روح راوایی را میتوان درین نوشته ها به خوبی مشاهده کرد. چرا که زبان این نقد ها متوجه خود افراد است نه نوشته هایشان. این زبان زبان توهین، طعنه و نیش وکنایه است. این زبان زبان منحوس راواست. با آن که میرهزار با راوا در افتاده است، اما دیده میشود که تاثیر ادبیات سیاسی راوایی در نقد و بررسی یی که جناب میرهزار میکنند نیز به خوب موجود است.
نوشتهء میرهزار جنان است که گویی در پس همه کم کاری ها و ناقص کاری هایی که درکار شخصیت های نامدار ادبی کشور وجود دارد، دست توطئه یی وجود دارد. یعنی شیاطینی جمع شده اند که خود را بزرگ بخوانند و از زاده شدن بزرگان دیگری جلوبگیرند...
به یقین که پسمانی و پسماندگی در کار ادب و هنر درکشور ما عواملی وجود دارد. اما بررسی دلایل این پسمانی و پیدا کردن راه برون رفت ازان، به نظر بنده، کاری نیست که بشود آنرا با طعنه دادن به یکی دو نام شناخته شده حل کرد و گناه همه ناهنجاری ها را به گردن این یا آن نویسنده و یا جمعی از نویسندگان انداخت؛ دست های تکاند و کار خود را انجام شده پنداشت.
اگر هدف آقای میرهزار این باشد که نشان بدهد ماشاءالله به درحه یی از دانش و تجربهء ادبی و هنری رسیده اند که کار دیگران در نظرشان نیست، باید خود چیزی بهتر، نوتر، امروزی تر و مدرن تر ارائه کنند. طعنهء دیگران را به زریاب و عثمان و رویین و ناظمی دادن چه دردی را دوا میکند؟
علی اسفندیاری چنین بود وشما نیستید.... خسرو گلسرخی چنین بود و شما نیسستید...فلان چنین بود وشما نیستید.....
مگر آیا تو آقای میرهزار، تاکنون تقدی برابر به کم مایه ترین ناقد ایرانی از شعر و داستان کشورت تهیه کرده ای که حالا از دیگران میخواهی برابر با فلان و یا فلان شاعر ایرانی انقلابی، مدرن و نو گرا نوشته کنند....
چرا زبان تان را از خشونت پاک نمیکنید؟ چرا با خشونت حرف میزنید؟ زبان طعنه و کنایه و نیش عقربی به کار میبرید؟
آیا زبان های تان بدتر از مرمی تفنگ تخم بد بینی و نقاق می افگند؟
کی گفته که منطق به کار نبر و نقد نکن؟ اما آیا چیزی به نام احترام و اداب سخن گفتن سرتان میشود؟
درست است که باختری چنانی که "ایده آل" دوستان بود و است چیزی نگفته و چیزی ننوشته. اما خدای بزرگ شاهد است که هزاران منقد باختری به یک لحظه ادب، تهذیب، عطوفت، مهربانی، حلم و شکستگی باختری نمیرسند. اکرم عثمان نیز چنین است. اوهم مردیست نهایت مودب.
من فکر می کنم که جوانان ما هرچه شوند وهرچه کاربزرگانی چون باختری و زریاب و اکرم عثمان به نظرشان نیاید، اما باید سالهای سال زانوی شاگردی برای کسب ادب و تهذیب نزد باختری ها و عثمان ها برزمین زنند...
اگر میخواهید اصلاح بیاورید، با مردم با احترام برخورد کنید. با این زبانی که دوستان به کار میبرند، هرگز نمیشود کسی و چیزی را اصلاح و آباد کرد...
شاید کسی بپرسد، کی گفته که این ها قصد اصلاح و آبادی را دارند؟؟
شما میتوانید کار هرکسی رامورد نقد و بررسی قرار داده به ضعف و قوت های کارشان انگشت بگذارید. اما مشکل اینجاست که یک روح راوایی را میتوان درین نوشته ها به خوبی مشاهده کرد. چرا که زبان این نقد ها متوجه خود افراد است نه نوشته هایشان. این زبان زبان توهین، طعنه و نیش وکنایه است. این زبان زبان منحوس راواست. با آن که میرهزار با راوا در افتاده است، اما دیده میشود که تاثیر ادبیات سیاسی راوایی در نقد و بررسی یی که جناب میرهزار میکنند نیز به خوب موجود است.
نوشتهء میرهزار جنان است که گویی در پس همه کم کاری ها و ناقص کاری هایی که درکار شخصیت های نامدار ادبی کشور وجود دارد، دست توطئه یی وجود دارد. یعنی شیاطینی جمع شده اند که خود را بزرگ بخوانند و از زاده شدن بزرگان دیگری جلوبگیرند...
به یقین که پسمانی و پسماندگی در کار ادب و هنر درکشور ما عواملی وجود دارد. اما بررسی دلایل این پسمانی و پیدا کردن راه برون رفت ازان، به نظر بنده، کاری نیست که بشود آنرا با طعنه دادن به یکی دو نام شناخته شده حل کرد و گناه همه ناهنجاری ها را به گردن این یا آن نویسنده و یا جمعی از نویسندگان انداخت؛ دست های تکاند و کار خود را انجام شده پنداشت.
اگر هدف آقای میرهزار این باشد که نشان بدهد ماشاءالله به درحه یی از دانش و تجربهء ادبی و هنری رسیده اند که کار دیگران در نظرشان نیست، باید خود چیزی بهتر، نوتر، امروزی تر و مدرن تر ارائه کنند. طعنهء دیگران را به زریاب و عثمان و رویین و ناظمی دادن چه دردی را دوا میکند؟
علی اسفندیاری چنین بود وشما نیستید.... خسرو گلسرخی چنین بود و شما نیسستید...فلان چنین بود وشما نیستید.....
مگر آیا تو آقای میرهزار، تاکنون تقدی برابر به کم مایه ترین ناقد ایرانی از شعر و داستان کشورت تهیه کرده ای که حالا از دیگران میخواهی برابر با فلان و یا فلان شاعر ایرانی انقلابی، مدرن و نو گرا نوشته کنند....
چرا زبان تان را از خشونت پاک نمیکنید؟ چرا با خشونت حرف میزنید؟ زبان طعنه و کنایه و نیش عقربی به کار میبرید؟
آیا زبان های تان بدتر از مرمی تفنگ تخم بد بینی و نقاق می افگند؟
کی گفته که منطق به کار نبر و نقد نکن؟ اما آیا چیزی به نام احترام و اداب سخن گفتن سرتان میشود؟
درست است که باختری چنانی که "ایده آل" دوستان بود و است چیزی نگفته و چیزی ننوشته. اما خدای بزرگ شاهد است که هزاران منقد باختری به یک لحظه ادب، تهذیب، عطوفت، مهربانی، حلم و شکستگی باختری نمیرسند. اکرم عثمان نیز چنین است. اوهم مردیست نهایت مودب.
من فکر می کنم که جوانان ما هرچه شوند وهرچه کاربزرگانی چون باختری و زریاب و اکرم عثمان به نظرشان نیاید، اما باید سالهای سال زانوی شاگردی برای کسب ادب و تهذیب نزد باختری ها و عثمان ها برزمین زنند...
اگر میخواهید اصلاح بیاورید، با مردم با احترام برخورد کنید. با این زبانی که دوستان به کار میبرند، هرگز نمیشود کسی و چیزی را اصلاح و آباد کرد...
شاید کسی بپرسد، کی گفته که این ها قصد اصلاح و آبادی را دارند؟؟