کامران عزیز،
توجه شما خردمند را به این نکات که شما پرسشش بخوانید، جلب می کنم:
1 - ژورنالیزم و یا هرحرکت دیگری از هر قماشی که باشد در افغانستان، مثل هر جای دیگری باید پدری - موسسی - داشته باشد. اگر محمود طرزی در افغانستان پدر ژورنالیزم نیست، پس کیست؟
2 - با برداشت از ساختار شعری که شما دارید، نباید به جنگ شاعران پنجاه - شصت - هشتاد سال گذشته بروید. گر چه بعضی از شعرهای طرزی نشانی از نوآوری دارند.
3 - و نیز چه توقعی از طرزی دارید؟ چرا نمی گویید حداقل "خانه طرزی اباد که اثاری از ژول ورن را ترجمه کرد" تا به جای انتقاد از او که چرا آن را بر گردانید؟ مثلن اگر کتاب دیگری را ترجمه می کرد، به همین انتقاد مواجه نمی گشت؟
4 - چگونه می توانید طرزی را با بهار و امثالهم مقایسه بکنید؟ می توانستید بگویید با وجودی که در کشور همسایه ما ایران روزنامه نگاری از چند دهه به این سو رواج داشت، ما در افغانستان روزنامه یا نشریه یی نداشتیم و این محمود طرزی بود که نخستین روزنامه را در این کشور بنیاد گذاشت و در ختم آن می توانستید بگویید که طرزی شاعر خوب نبود. اما کار روزنامه نگاری - با همه جنجال های پس از آن تا امروز_ با تلاش طرزی شروع شد. مگر دروغ است؟
5 - گیرم که طرزی نمی بود، افتخار تاسیس نخستین روزنامه در افغانستان چنان تاخیر می شد، که بر شرمنده گی ها کوتاه گری ما در عرصه ادبیات افزوده تر می گشت.
6 - انتقادات شما، دریچه نویی به روی راه پیمایان این وادی می کشاید. حداقل آن که مسوول تر است، به این پی می برد که "فردایی است و باید پاسخ بدهد".
به سلامت باشید
کامران عزیز،
توجه شما خردمند را به این نکات که شما پرسشش بخوانید، جلب می کنم:
1 - ژورنالیزم و یا هرحرکت دیگری از هر قماشی که باشد در افغانستان، مثل هر جای دیگری باید پدری - موسسی - داشته باشد. اگر محمود طرزی در افغانستان پدر ژورنالیزم نیست، پس کیست؟
2 - با برداشت از ساختار شعری که شما دارید، نباید به جنگ شاعران پنجاه - شصت - هشتاد سال گذشته بروید. گر چه بعضی از شعرهای طرزی نشانی از نوآوری دارند.
3 - و نیز چه توقعی از طرزی دارید؟ چرا نمی گویید حداقل "خانه طرزی اباد که اثاری از ژول ورن را ترجمه کرد" تا به جای انتقاد از او که چرا آن را بر گردانید؟ مثلن اگر کتاب دیگری را ترجمه می کرد، به همین انتقاد مواجه نمی گشت؟
4 - چگونه می توانید طرزی را با بهار و امثالهم مقایسه بکنید؟ می توانستید بگویید با وجودی که در کشور همسایه ما ایران روزنامه نگاری از چند دهه به این سو رواج داشت، ما در افغانستان روزنامه یا نشریه یی نداشتیم و این محمود طرزی بود که نخستین روزنامه را در این کشور بنیاد گذاشت و در ختم آن می توانستید بگویید که طرزی شاعر خوب نبود. اما کار روزنامه نگاری - با همه جنجال های پس از آن تا امروز_ با تلاش طرزی شروع شد. مگر دروغ است؟
5 - گیرم که طرزی نمی بود، افتخار تاسیس نخستین روزنامه در افغانستان چنان تاخیر می شد، که بر شرمنده گی ها کوتاه گری ما در عرصه ادبیات افزوده تر می گشت.
6 - انتقادات شما، دریچه نویی به روی راه پیمایان این وادی می کشاید. حداقل آن که مسوول تر است، به این پی می برد که "فردایی است و باید پاسخ بدهد".
به سلامت باشید