اخیرا نوشته زیر عنوان «دوشیزه ملالی و بادارانش حربه تحقیر علیه جهاد و مقاومت» از زبان شخصی به اسم شراف الدین شرف یار در سایت «سرنوشت» به چاپ رسیده. گرچه این نوشته سر تا پا مملو از اشتباهات املایی و انشايی است طوریکه هدف نویسنده را به درستی تلقین نمیکند. اما تا جاییکه غرض آن معلوم است به گمان اکثر این شخص میخواهد به سبک بعضی از دشمنان سوگند خورده و قاتلان مردم بی‌دفاع کابل، هرات، مزارشریف، پروان، تخار، سمنگان، فاریاب بامیان و خلاصه سراسر کشور عزیز ما افغانستان روی حقایق پرده اندازد، بی‌خبر از آنکه چهرۀ زشت و ضد مردمی این فرزندان نا اصیل کشور نزد مردم ما برملا شده اند. اینها مفسدین فی‌الارض و محاربین با خداوند یکتا شمرده میشوند.
این آقا مینویسد: «... دشمنان داخلی مردم افغانستان معمولاً در تماس با دوستان بیرونی شان یک رشته توطئه ها و دسیسه ها را دنبال میکنند تا بتوانند در راه کم رنگ ساختن جهاد ومقاومت این مردم با بی‌شرمی تمام قدم هایرا بردارند...»
ازین آقا باید پرسید، کدام دوستان بیرونی؟! اگر هدف شما امریکا است که هم اکنون سیاف مجاهد، ربانی مجاهد، قانونی مجاهد، چکری مجاهد، خلیلی مجاهد، دوستم مجاهد، گلابزوی مجاهد، علومی مجاهد ودیگر قاتلین مردم بی‌دفاع افغانستان از دسترخوان امریکا نان میخورند و در دروازه های خانۀ شان پهردار امریکایی ایستاده است که آنان بتوانند خواب آرام داشته باشند. اگر مراد شما پنجابی های پاکستان و جنرال مشرف و حمیدگل است؛ که آنان با شما از سه دهه به اینطرف اندیوالی انداخته اند و تازه روس ها را هم باخود یار ساخته و به اشارۀ آنان جبهه متحد ملی ساخته اید.
طوریکه ملالی جویا در لویه جرگه و در پارلمان اظهار داشته شما ننگ افغان و افغانیت هستید. شما نه مادر میشناسد نه پدر و برادر، منافع شما اگر اقتضا کند همه را میکشید شما با کدام روی از نام مقدس مجاهد سوء استفاده میکنید. مگر شهر زیبای کابل را دوستان بیرونی ملالی جویا خراب کرد؟ مگر دوستان بیرونی ملالی جویا در یک روز هزار طفل، جوان، پیر، زن ومرد را به شهادت رساند؟ نام یکی از دوستان بیرونی وی را بگوید که سینه های زنان را بریده و به ناموس مردم تجاوز کرده باشد... این کار ها همه از شما ساخته است.
این آقا مینویسد: «... همه با فرهنگ کسبی بیگانه وارد کشور گردیده اند...» این جمله را من چنین تعبیر میکنم که متاسفانه بلی در فرهنگ ما برادرکشی و دشمنی با ملیت های پابرهنۀ ما همزمان با آمدن همین منافقین به افغانستان شروع شد. باید کابل آتش میگرفت، باید مساجد به تیپ جدید وهابیت دوباره آباد میشد. باید مردم آوارۀ ایران، پاکستان و بلاخره در سرتاسر جهان پراگنده میشدند، باید هزاره نمیبود، باید اسلام احیای اندیشه میشد، باید قدرت منحصر به ائتلاف شمال باقی میماند.
مجددی آمد، جنگ شروع شد. ربانی آمد جنگ به اوج خود رسید. مزاری دشمن سیاف و ربانی دشمن همه‌ی شان گردید. هر قریه به دست یک منافق افتاد و تا جاییکه مردم میگفتند اگر همین اسلام است که ما چهارده سال تمام از آن پشتیبانی کردیم لعنت به ما و مسلمانی ما.
آقای شرف یار استادان خردمند شما در مقابل منطق کوبندۀ ملالی جویا دیگر چیزی برای گفتن ندارند و ناچار با حرافی غلط وغلوط روی هم میگذارند و از لندن گرفته تا لاس انجلس و از پاریس تا امستردام لاطائلات میبافند. نماینده های قلابی که به زور تفنگ و پول و با تقلب به پارلمان راه یافته اند دیگر زهره کفک شده اند و کار بجایی کشیده که همچون بچه های کوچه دهن کثیف خود را برای دشنام گفتن به آن شیر زن باز میکنند و هر کلمۀ دور از ادب و اخلاق را که خواسته باشند با نام اسلام، به ملالی جویا حواله میکنند. شما خیال میکنید اگر کسی سیاف را قاتل هزاره ها بگوید اسلام زیر سوال میرود؟ به، به چه فکری و چه منطقی! روزیکه پیر زن هزاره در محکمۀ عدل و انصاف اسلامی حاظر شده و به سیاف بگوید، اگر تمام زمین هایی را که غصب کردی برایم ببخشی و اگر تمام ریال های سعودی و دالر های امریکایی را که در دوران جهاد دزدیدی به پایم بریزی من انتقام فرزندم را میخواهم که به امر تو کشته شد، جوابش چه خواهد بود؟! روزیکه پیرزن تاجیگ حکمتیار و ربانی را خطاب قرار داده بگوید: شوهرم، پسرم و دخترم را با راکت کور ات کشتی و باید جواب بدهی و روزیکه مردم هزاره جات به گریبان خلیلی دست انداخته بگویند تو فرزندان ما را به بهانۀ مبارزه برای گرفتن قدرت برای خود و دوستانت به دست یزیدیان دادی... آنوقت است که زور اسلام برای شما مدعیان دروغگو معلوم خواهد شد. زمانیکه محکمه واقعی ربانی، حکمتیار، ملاعمر، دوستم محقق وخلیلی و گلابزوی و علومی و دیگر جنایتکاران در دادگاه عدل انسانی تشکیل و سر های بیمقدار شان را به زیر دار برد، آنروز زور اسلام برای شما معلوم میشود. اینها دسیسه نیست اینها لفاظی نیست و این ها تعبیر سوء از واژه های دموکراسی، آزادی بیان و حقوق زن نیست که با زبان شیوای دوشیزه ملالی جویا بیان میشود. از چرندیات شرفیار چنین وانمود میشود که حتی دست اندرکاران سایت «سرنوشت» از سواد بهره‌ای نبرده اند زیرا آنچه او نوشته و مسوولین آنرا چاپ کرده اند افتضاح در زبان و ادبیات دری شمرده میشود.
اخیرا نوشته زیر عنوان «دوشیزه ملالی و بادارانش حربه تحقیر علیه جهاد و مقاومت» از زبان شخصی به اسم شراف الدین شرف یار در سایت «سرنوشت» به چاپ رسیده. گرچه این نوشته سر تا پا مملو از اشتباهات املایی و انشايی است طوریکه هدف نویسنده را به درستی تلقین نمیکند. اما تا جاییکه غرض آن معلوم است به گمان اکثر این شخص میخواهد به سبک بعضی از دشمنان سوگند خورده و قاتلان مردم بی‌دفاع کابل، هرات، مزارشریف، پروان، تخار، سمنگان، فاریاب بامیان و خلاصه سراسر کشور عزیز ما افغانستان روی حقایق پرده اندازد، بی‌خبر از آنکه چهرۀ زشت و ضد مردمی این فرزندان نا اصیل کشور نزد مردم ما برملا شده اند. اینها مفسدین فی‌الارض و محاربین با خداوند یکتا شمرده میشوند.
این آقا مینویسد: «... دشمنان داخلی مردم افغانستان معمولاً در تماس با دوستان بیرونی شان یک رشته توطئه ها و دسیسه ها را دنبال میکنند تا بتوانند در راه کم رنگ ساختن جهاد ومقاومت این مردم با بی‌شرمی تمام قدم هایرا بردارند...»
ازین آقا باید پرسید، کدام دوستان بیرونی؟! اگر هدف شما امریکا است که هم اکنون سیاف مجاهد، ربانی مجاهد، قانونی مجاهد، چکری مجاهد، خلیلی مجاهد، دوستم مجاهد، گلابزوی مجاهد، علومی مجاهد ودیگر قاتلین مردم بی‌دفاع افغانستان از دسترخوان امریکا نان میخورند و در دروازه های خانۀ شان پهردار امریکایی ایستاده است که آنان بتوانند خواب آرام داشته باشند. اگر مراد شما پنجابی های پاکستان و جنرال مشرف و حمیدگل است؛ که آنان با شما از سه دهه به اینطرف اندیوالی انداخته اند و تازه روس ها را هم باخود یار ساخته و به اشارۀ آنان جبهه متحد ملی ساخته اید.
طوریکه ملالی جویا در لویه جرگه و در پارلمان اظهار داشته شما ننگ افغان و افغانیت هستید. شما نه مادر میشناسد نه پدر و برادر، منافع شما اگر اقتضا کند همه را میکشید شما با کدام روی از نام مقدس مجاهد سوء استفاده میکنید. مگر شهر زیبای کابل را دوستان بیرونی ملالی جویا خراب کرد؟ مگر دوستان بیرونی ملالی جویا در یک روز هزار طفل، جوان، پیر، زن ومرد را به شهادت رساند؟ نام یکی از دوستان بیرونی وی را بگوید که سینه های زنان را بریده و به ناموس مردم تجاوز کرده باشد... این کار ها همه از شما ساخته است.
این آقا مینویسد: «... همه با فرهنگ کسبی بیگانه وارد کشور گردیده اند...» این جمله را من چنین تعبیر میکنم که متاسفانه بلی در فرهنگ ما برادرکشی و دشمنی با ملیت های پابرهنۀ ما همزمان با آمدن همین منافقین به افغانستان شروع شد. باید کابل آتش میگرفت، باید مساجد به تیپ جدید وهابیت دوباره آباد میشد. باید مردم آوارۀ ایران، پاکستان و بلاخره در سرتاسر جهان پراگنده میشدند، باید هزاره نمیبود، باید اسلام احیای اندیشه میشد، باید قدرت منحصر به ائتلاف شمال باقی میماند.
مجددی آمد، جنگ شروع شد. ربانی آمد جنگ به اوج خود رسید. مزاری دشمن سیاف و ربانی دشمن همه‌ی شان گردید. هر قریه به دست یک منافق افتاد و تا جاییکه مردم میگفتند اگر همین اسلام است که ما چهارده سال تمام از آن پشتیبانی کردیم لعنت به ما و مسلمانی ما.
آقای شرف یار استادان خردمند شما در مقابل منطق کوبندۀ ملالی جویا دیگر چیزی برای گفتن ندارند و ناچار با حرافی غلط وغلوط روی هم میگذارند و از لندن گرفته تا لاس انجلس و از پاریس تا امستردام لاطائلات میبافند. نماینده های قلابی که به زور تفنگ و پول و با تقلب به پارلمان راه یافته اند دیگر زهره کفک شده اند و کار بجایی کشیده که همچون بچه های کوچه دهن کثیف خود را برای دشنام گفتن به آن شیر زن باز میکنند و هر کلمۀ دور از ادب و اخلاق را که خواسته باشند با نام اسلام، به ملالی جویا حواله میکنند. شما خیال میکنید اگر کسی سیاف را قاتل هزاره ها بگوید اسلام زیر سوال میرود؟ به، به چه فکری و چه منطقی! روزیکه پیر زن هزاره در محکمۀ عدل و انصاف اسلامی حاظر شده و به سیاف بگوید، اگر تمام زمین هایی را که غصب کردی برایم ببخشی و اگر تمام ریال های سعودی و دالر های امریکایی را که در دوران جهاد دزدیدی به پایم بریزی من انتقام فرزندم را میخواهم که به امر تو کشته شد، جوابش چه خواهد بود؟! روزیکه پیرزن تاجیگ حکمتیار و ربانی را خطاب قرار داده بگوید: شوهرم، پسرم و دخترم را با راکت کور ات کشتی و باید جواب بدهی و روزیکه مردم هزاره جات به گریبان خلیلی دست انداخته بگویند تو فرزندان ما را به بهانۀ مبارزه برای گرفتن قدرت برای خود و دوستانت به دست یزیدیان دادی... آنوقت است که زور اسلام برای شما مدعیان دروغگو معلوم خواهد شد. زمانیکه محکمه واقعی ربانی، حکمتیار، ملاعمر، دوستم محقق وخلیلی و گلابزوی و علومی و دیگر جنایتکاران در دادگاه عدل انسانی تشکیل و سر های بیمقدار شان را به زیر دار برد، آنروز زور اسلام برای شما معلوم میشود. اینها دسیسه نیست اینها لفاظی نیست و این ها تعبیر سوء از واژه های دموکراسی، آزادی بیان و حقوق زن نیست که با زبان شیوای دوشیزه ملالی جویا بیان میشود. از چرندیات شرفیار چنین وانمود میشود که حتی دست اندرکاران سایت «سرنوشت» از سواد بهره‌ای نبرده اند زیرا آنچه او نوشته و مسوولین آنرا چاپ کرده اند افتضاح در زبان و ادبیات دری شمرده میشود.