فارسی ستیزان ابله و امامزاده ی شارلاتان به اسم پور پیرار

پرسش های بی پاسخ!
چرا برای مطلعه و تحقیق در مسائل فرهنگی، برویم به سراغ جاسوسان،حرفه ای های احزاب چپ یا مجانین و دیوانه گان!
آیا برای تحقیق در فرهنگ و زبان پشتو، عبدالحی حبیبی و رشاد را بگذا ریم، برویم به دروازهء خانه سید محمد گلابزوی یاگلب الدین حکمتیار؟
برای جستجوی ادبیات و تاریخ فارسی، زرین کوب و شفیعی کدکنی و صد ها پژهشگر قابل اعتماد وجود دارد؛ چرا باید به سراغ فلان «توده ای» یا امام جمعه یا گماشتهء محافل خاص رفت؟
البته اگر غرض، تحقیق و روشنگری باشد؛ اما اگر هدف ، ایجاد منازعات قومی و فرهنگی میان اقوام باشد ، پور پیرار و فضل الرحمن اوریا و فرید یونس ،احتمالا آدم های مناسبی اند!