بخشی از جنایات سید منصور نادری در نامه سرگشاده به اشرف غنی احمدزی

به تأید نوشتۀ آقای آدم حسیب در مورد سید نادر خان کیانی، از سید نادر خان کیانی کتابی بنام "تاریخ غریب" در نثر ونیز چند ورق پاره در نظم دردسترس است، از بر رسی و تحقیق آثار منظوم و منثور مز بور چنین معلوم میشود که وی تحصیل منظم نداشته، فقط مقداری خواند ن ونوشتن را در حد معمولی بلد بوده است. زیرا نوشته های منثورش از نظر املا و عبارت غلطی های فاحشی داشته و از نگاه قواعد و دستورزبانی یکسره تهی است. نثرش بر مبنا ء محاوره وگفتگوی عامیانۀ سمت شمال تدوین یافته و به کاتب یا میرزا بنویس نیمه سواد خوان خود دیکته کرده و او هم عین گفته های بی سرو ته اورا به تحریر در آورده است. اگر از روی دقت بدان نگریسته شود بجز از یاوه سرائی چیزی دیگری نیست و نمی توان نام "نوشته" یا "اثر" را بر آن نهاد.
در مورد شعر و شاعری، موصوف تا اندازۀ قریحۀ شاعری داشته ، ولی چون فاقد تحصیلات مرتب بوده و ضمناً در عرصۀ ادبیات پربار وغنی فارسی مطالعه و معلومات نداشته است، لذا اشعاری را که انشأ داشته غالباً سفیهانه و فاقد محتواست. چه، الفاظش نا هموار و قافیه هایش نا استوار و پایه های آن نا مطبوع است.اشعارش از صداقت بری و از حسن و هنر شعری تهی، زیرا هیچ چیز تازه و بدیع دران دیده نمی شود. نه دارای هدف و رسالت بیداری مردم است و نه هم دارای مفهوم علمی، فلسفی و یا محتوای اخلا قی. بجز از آنچه از دواوین شعرای سلف بعاریه گرفته ویا بعبارت ادبی "سرقت" نموده و در هم آمیخته، بقیه همه با ترهات باطل و بلا هت آلوده شده است. یک بخش از اشعارش گفتار صاحب دعوتان سلف این مذهب مخصوصاً ناصر خسرو است که به نحو مغلوط و بی سرو ته به نظم آورده است.
از نگاه علوم ومعارف دینی، تاریخ و فرهنگ اسلام، معتقدات مذاهب، آراء و نظریات نحله های فلسفی، تاریخ و اصول عقاید اسماعیلیه و نیز تصوف و عرفان در حد یک فرد سواد خوان عادی بوده ، با الخاصه در زمینۀ تاریخ وعقاید اسماعیلیه چنان رأی سخیفی را اظهار می دارد که انسان در سلامت فکری او دچار تر دید میشود.
گل احمد