رییس پارلمان افغانستان، وزارت امور خارجه و امیدهای یک ملت محروم

دوست فرزانه ام نعیم پویش،
آرزو دارم سلامت باشی.
دیریست که با هم ندیده ایم.
وقتی مقاله ات را دیدم به یاد گفتگوی سه تایی (من شما و آقای عبدالرحیم برنا صالحی) افتادم. در مقابل وزارت فرهنگ قبل از انتخابات ریاست جمهوری. شما در آن روزگار از حامیان آقای قانونی بودید.
با این حال:
به باور شما، کجای دیموکراسی حکم می کند که یک آدم که ادعای دیموکراتیک بودن را هم دارد پس از رای عدم اعتماد باز هم منتظر نظر فرد دیکتاتوری مثل کرزی باشد؟ آیا بهتر نبود به رای نمایندگان حرمت می گذاشت و به سلامت پشت کارش می رفت؟ رفتار های دیکتاتوری استادم آقای سپنتا را از زمان مشاور شدنش درک کرده بودم. سخنانش بالای مقبره ای غبار به یاد ماندنی است. گفته می شود آقای سپنتا به خاطر همان سخنان وزیر شد!
حالا از شما می خواهم که حق ملت محروم را از حق وزیری از وزارت محروم جدا کنید.پ

دوست قدیمی ات