مافیای انجویی اطراف رولا غنی؛ هشدار در مورد میلیون ها دالر کمک بین المللی به زنان

إدامۀ مطلب فوق:
گزارش های هر سالۀ سازمان ملل افغانستان را خطرناک ترین و بد ترین مکان برای زنده گی زنان مینامند. این اولین بار نیست که غرب با اعطای پول ، نوید بهتر شدن وضعیت زنان را در افغانستان دیکته میکند، ولی نتیجه به جز پر کردن حسابهای بانکی فساد پیشه گان حکومتی ، تحول دیگری در بهبود وضعیت زنان در بر نخواهد داشت.
خانم رولا در ذهن زنان خسته از خشونت افغانستان رویای جهان زیبا و عاری ازخشونت را با گفتن کلمات زیبایی چون "باید به زنان وام دهیم تا بتوانند تجارت مستقل خود را داشته باشند، خدمات بهداشتی و کیفیت آموزشی را بهتر کنیم، حمایت‌های قانونی وجود داشته باشد که زنان بتوانند از حق مالکیت خود استفاده کنند و مورد خشونت قرار نگیرند " را زیبا تجسم داد.
با وجود این رویا های زرین خانم رولا ، بر زنان در بند افغانستان است که در داخل یا خارج از مرز های افغانستان باید آرام ننشسته و با تمام نیرو و توانشان در به زیر کشیدن اوهام و خرافات و قوانین عصر حجر و بربریت و توحش که نسل اندرنسل برآنان تحمیل شده و هر روز با هزاران ابزار برای تولید و باز تولید آن تلاش صورت میگیرد مبارزه و تلاش نمایند. زنان آگاه همگام با مردان آزادیخواه کوشش نمایند تا برای شکستن تابو های مذهبی، بی حقوقی زنان، سادیزم فکری و جنسی ملا، مجاهد و رهبران مذهبی سیاسی جامعۀ مرد سالار فاسد و طبقاتی افغانستان منسجم شوند، و در ضمن برای بر چیدن مدارس مذهبی و ایجاد موانع در راه پخش افکار و عقاید بنیادگرایی مذهبی کار نمایند این مبارزات خیلی شکننده و دشوار است ولی با تاسف جز درهم شکستن و به گورستان سپردن سیستم دولتی اسلامی با ساختارهای فاسد و مافیایی " وحدت ملی " آن و همراه با آن تمام افکار و باور های قرون وسطایی طالبانی، جهادی و امثال آن راه و چارۀ دیگری وجود ندارد.
جنبش زنان در افغانستان بخش جدایی نا پذیری از جنبش رهایی زن در منطقه و جهان است، گر چه وضعیت زنان در افغانستان با سائر زنان منطقه و جهان قابل مقایسه نیست، ولی با آنهم در صورت عدم مقاومت در مقابل متحجرین طالبانی- جهادی و اخوانی که همچون هیولایی در منطقه سر بیرون آورده اند و با همکاری غیر مستقیم سیستم فاسد سرمایه داری که آنها را تجدید حیات میکند؛ زنده گی نیمی از جمعیت منطقه به تباهی کشیده خواهد شد. مسألۀ زن یک مسألۀ انسانیست. بناءً مبارزه به خاطر آزادی و برابری جنسی و نژادی و آزادی بیان وغیره ویژۀ زنان نبوده بلکه وظیفۀ تمام انسانهای آزاد ، مترقی و سوسیالیست میباشد. پایان

زرقا فروغ