پاسخ به اين پرسش عيان است وحاجت بيان نيست. افغانستان و حکومت ملی واژهاى اند که در تضاد باهم قرار دارند. افغانستان ميتوانست کشور ملتهاى گوناگون شود, بشرط که پيشوند نام اش تصوير برجسته از چهره پشتون و پتهان در تصور ترسيم نمى کرد و بويژه که اين نام مفاهيم منحوس مانند ناله, شکايت و شيون, داد و فرياد, غوغا و غالمغال, نق و فغ, و فغان و افغان را مى رساند, مفاهيم ايکه حتى زيبينده خود اقوام و قبيله هاى مردم شريف و نازنين پشتون نيستند. همين نام که به چگونگى هم چم پشتون و پټان بکار گرفته شده در واقعيت امر به درد وحدت ملى خود پشتون ويا پټان در پيشينه گذشته نخورد و در آينده هم نمى خورد . بدين معنى که نام افغان حيثيت ملى بخود نگرفت و نمى گيرد.
پرواء اساسى, سد عليه وحدت , مانع بزرگ اتحاد و همبستگى, شکاف عميق بين الملتى والمليتى پيرامون همين نام و يا پيشوند در اين ستان مى باشد. حتى قربانى کردن اين نام و بخشيدن آن به غيرپشتون درد اين نام را درمان نکرد و اين نام باوجود مدارا حاکمان غيرپشتون يکى از جنجالى ترين مشکل براى وحدت مليتى است.
وحدت ملى با دين سروکار ندارد. اگر با دين سروکار ميداشت امکان ايجاد وحدت مى بود مانند اتحاد امت اسلامى که سالانه يک بار به مناسبت ختم سال مذهبى اسلامى قمرى جشن گرفته مى شود و حداقل تمام مذاهب و مکاتيب و فقره هاى اسلامى اتحاد چند روزه مى کنند بخاطرى که روحيه برابرى بين اين مسافران حج حکمفرماست. روحيه برابرى بگونه نمونه در پوشيدن لباس يک رنگ صورت وامکانپذير مى شود. پس از پايان مراسم حج همان خرک است و همان درک.
بدون آزادی، خودمختاری و استقلال مليتهاى در اين ستان کشور بوجود نمى آيد. کشور فقط يک نام دارد و اگر نه يک شى انفلاقى است. بدون آزادی، خودمختاری و استقلال مليتهاى در اين ستان حتى خود ملت پشتون آزاد, خودمختار و مستقل نيست. شعارهاى غرب و سمينارها و کارگاههاى همايشى غرب غير پشتون و پشتون را بازى دست خود گرفته است بدون در نظرداشت نيازمندى حاد کشور:
نيازمندى حاد کشور و نجات اش از اين تنگناه و برزخ فقط و فقط در تقسيم قدرت و تجزيه منظم , همآهنگ و صلح آميز مليتهاو ملتهاى کشور دارد!
افغانستان صاحب حکومت ملی نمى شود
آیا افغانستان صاحب حکومت ملی کارا خواهد شد؟
پاسخ به اين پرسش عيان است وحاجت بيان نيست. افغانستان و حکومت ملی واژهاى اند که در تضاد باهم قرار دارند. افغانستان ميتوانست کشور ملتهاى گوناگون شود, بشرط که پيشوند نام اش تصوير برجسته از چهره پشتون و پتهان در تصور ترسيم نمى کرد و بويژه که اين نام مفاهيم منحوس مانند ناله, شکايت و شيون, داد و فرياد, غوغا و غالمغال, نق و فغ, و فغان و افغان را مى رساند, مفاهيم ايکه حتى زيبينده خود اقوام و قبيله هاى مردم شريف و نازنين پشتون نيستند. همين نام که به چگونگى هم چم پشتون و پټان بکار گرفته شده در واقعيت امر به درد وحدت ملى خود پشتون ويا پټان در پيشينه گذشته نخورد و در آينده هم نمى خورد . بدين معنى که نام افغان حيثيت ملى بخود نگرفت و نمى گيرد.
پرواء اساسى, سد عليه وحدت , مانع بزرگ اتحاد و همبستگى, شکاف عميق بين الملتى والمليتى پيرامون همين نام و يا پيشوند در اين ستان مى باشد. حتى قربانى کردن اين نام و بخشيدن آن به غيرپشتون درد اين نام را درمان نکرد و اين نام باوجود مدارا حاکمان غيرپشتون يکى از جنجالى ترين مشکل براى وحدت مليتى است.
وحدت ملى با دين سروکار ندارد. اگر با دين سروکار ميداشت امکان ايجاد وحدت مى بود مانند اتحاد امت اسلامى که سالانه يک بار به مناسبت ختم سال مذهبى اسلامى قمرى جشن گرفته مى شود و حداقل تمام مذاهب و مکاتيب و فقره هاى اسلامى اتحاد چند روزه مى کنند بخاطرى که روحيه برابرى بين اين مسافران حج حکمفرماست. روحيه برابرى بگونه نمونه در پوشيدن لباس يک رنگ صورت وامکانپذير مى شود. پس از پايان مراسم حج همان خرک است و همان درک.
بدون آزادی، خودمختاری و استقلال مليتهاى در اين ستان کشور بوجود نمى آيد. کشور فقط يک نام دارد و اگر نه يک شى انفلاقى است. بدون آزادی، خودمختاری و استقلال مليتهاى در اين ستان حتى خود ملت پشتون آزاد, خودمختار و مستقل نيست. شعارهاى غرب و سمينارها و کارگاههاى همايشى غرب غير پشتون و پشتون را بازى دست خود گرفته است بدون در نظرداشت نيازمندى حاد کشور:
نيازمندى حاد کشور و نجات اش از اين تنگناه و برزخ فقط و فقط در تقسيم قدرت و تجزيه منظم , همآهنگ و صلح آميز مليتهاو ملتهاى کشور دارد!
افغانستان صاحب حکومت ملی نمى شود
چه خاصا کارا