جنایت کاران طالب یک زن ویک مرد را درولایت قندوز سنگسار کردند
17 آگوست 2010, 14:15, توسط باآمد تغییرنام اوغانستان به خراسان
آخه چرا شما اوغان ها از حیوان کرده هم و حشی تر
هستند ؟ وشما باید یک روزه جواب گوه باشد..
در عصر خونین امیرعبدالرحمن خان:
هرچند مسأله کوچی ها برای تمام مردم مناطق شمال، غرب، پایتخت و... به خصوص در مورد مردم هزارستان از زمان حاکمیت جابرانه و نژادگرانه عبدالرحمن خان تا کنون بسیار بحران آفرین و نهایت خانمان برانداز می باشد که بنا بر نبود مدارک مستند از تماس گرفتن با سایر مناطق و اقوام کشور پرهیز می نمایم. صرفا با ارائه چند مدرک مستند از غصب علف چرها و زمین های زراعتی مردم هزاره که توسط دولت های مستبد و قومگرای وقت به صورت آگاهانه و تعمدی برای کوچی ها داده شده اند، بسنده می نمایم.
در عصر سلطنت امیر شیرعلی خان ( 1863- 1880م ) کوچ نشینی با مقررات دیگری و حتا با مقدار کمتری در افغانستان وجود داشت. منجمله کوچ نشینان پشتون در مناطق شرقی و جنوبی کشور و بعضا در مرزهای سلسله کوه های هزارستان، دیگر مناطق هزاره نشین، ولایات شمال و غرب کشور ییلاق می کردند.
از آغاز حاکمیت شؤنیستی و نظامی امیر عبدالرحمن بارکزایی ( 188- 1901 م ) کوچ نشینی های قبیلوی و تباری پشتون های داخلی و خارجی همراه با فرامین رسمی و حمایت مسلحانه رژیم های سلطنتی وقت بالای تمام ولایات کشور و به خصوص بالای هزارستان شروع شدند. این مسأله هم یکی از عوامل افزایش «بحران هویت ملی» در افغانستان گردیدند که تمام مردمان کشور را در بستر بی سرنوشتی ویژه یی نیز قرار دادند. شادروان ملا فیض محمد کاتب هزاره متن فرمان دولت عبدالرحمن را که طی آن زمین های هزاره ها برای پشتون های کوچی خارجی توزیع گردیدند، چنین می نگارد:
« و از صدرو این حکم که دوست محمد خان مردم افغان کوچی را که چهار ماه در افغانستان آمده، بهره باب علف و تجارت وغیره می شوند و هشت ماه در هند و پنجاب و دیرجات و سند و ریگستان و پیشاور می روند و ملک و زمین ندارند و خانه به دوشند، در زمرهء بی ملک به قلم آورده، بسیار مواضع از املاک هزاره را به ایشان داد، چه ایشان هم مهاجرند و هم زمین ندارند.» ( 1)
در فرمان آمده است از اینکه افغان های کوچی «مهاجرند و هم زمین ندارند»، املاک هزازه ها برای شان داده شد. حال پرسش اینست که در کدام از آئین خلق های گیتی و در کدام یکی از قوانین کشورهای جهان معمول بوده که ملکیت شخصی مردم بومی را با فرامین رسمی غصب کرده و آنها را خانه به دوش نموده و بعد به تبارخارجی خویش که زمین ندارند، داده باشد؟ آیا این یک «کشف جدید» از جنایت نیست که عبدالرحمن برخی از قبایل پشتون خود از هندوستان دعوت نموده و زمین های زراعتی مردم بومی هزارستان را برای آنها توزیع کرد؟ http://www.junbesh.net/uz-5.htm
آخه چرا شما اوغان ها از حیوان کرده هم و حشی تر
هستند ؟ وشما باید یک روزه جواب گوه باشد..
در عصر خونین امیرعبدالرحمن خان:
هرچند مسأله کوچی ها برای تمام مردم مناطق شمال، غرب، پایتخت و... به خصوص در مورد مردم هزارستان از زمان حاکمیت جابرانه و نژادگرانه عبدالرحمن خان تا کنون بسیار بحران آفرین و نهایت خانمان برانداز می باشد که بنا بر نبود مدارک مستند از تماس گرفتن با سایر مناطق و اقوام کشور پرهیز می نمایم. صرفا با ارائه چند مدرک مستند از غصب علف چرها و زمین های زراعتی مردم هزاره که توسط دولت های مستبد و قومگرای وقت به صورت آگاهانه و تعمدی برای کوچی ها داده شده اند، بسنده می نمایم.
در عصر سلطنت امیر شیرعلی خان ( 1863- 1880م ) کوچ نشینی با مقررات دیگری و حتا با مقدار کمتری در افغانستان وجود داشت. منجمله کوچ نشینان پشتون در مناطق شرقی و جنوبی کشور و بعضا در مرزهای سلسله کوه های هزارستان، دیگر مناطق هزاره نشین، ولایات شمال و غرب کشور ییلاق می کردند.
از آغاز حاکمیت شؤنیستی و نظامی امیر عبدالرحمن بارکزایی ( 188- 1901 م ) کوچ نشینی های قبیلوی و تباری پشتون های داخلی و خارجی همراه با فرامین رسمی و حمایت مسلحانه رژیم های سلطنتی وقت بالای تمام ولایات کشور و به خصوص بالای هزارستان شروع شدند. این مسأله هم یکی از عوامل افزایش «بحران هویت ملی» در افغانستان گردیدند که تمام مردمان کشور را در بستر بی سرنوشتی ویژه یی نیز قرار دادند. شادروان ملا فیض محمد کاتب هزاره متن فرمان دولت عبدالرحمن را که طی آن زمین های هزاره ها برای پشتون های کوچی خارجی توزیع گردیدند، چنین می نگارد:
« و از صدرو این حکم که دوست محمد خان مردم افغان کوچی را که چهار ماه در افغانستان آمده، بهره باب علف و تجارت وغیره می شوند و هشت ماه در هند و پنجاب و دیرجات و سند و ریگستان و پیشاور می روند و ملک و زمین ندارند و خانه به دوشند، در زمرهء بی ملک به قلم آورده، بسیار مواضع از املاک هزاره را به ایشان داد، چه ایشان هم مهاجرند و هم زمین ندارند.» ( 1)
در فرمان آمده است از اینکه افغان های کوچی «مهاجرند و هم زمین ندارند»، املاک هزازه ها برای شان داده شد. حال پرسش اینست که در کدام از آئین خلق های گیتی و در کدام یکی از قوانین کشورهای جهان معمول بوده که ملکیت شخصی مردم بومی را با فرامین رسمی غصب کرده و آنها را خانه به دوش نموده و بعد به تبارخارجی خویش که زمین ندارند، داده باشد؟ آیا این یک «کشف جدید» از جنایت نیست که عبدالرحمن برخی از قبایل پشتون خود از هندوستان دعوت نموده و زمین های زراعتی مردم بومی هزارستان را برای آنها توزیع کرد؟
http://www.junbesh.net/uz-5.htm