من با این گفته های آقای مهدوی با اینکه بسیار بسیار مختصر و در حد اشارات است موافقم. اما میخواهم چند شرط دیگر را برای ترجمه قرآن کریم یاد آور شوم.
1ـ ترجمهء قرآن کریم به هر زبانی جائز و حتی در مواردی واجب است. این امر به اجتهاد ثابت است و اولین بار در زمان اسماعیل سامانی تفسیر امام طبری به فارسی ترجمه شد.
2ـ شاه ولی الله دهلوی اولین بار ترجمهء تحت اللفظ قرآن را بزبان فارسی کرد. و او هم در زمان خود از جانب بعضی از مراجع دینی مورد انتقاد قرار گرفت، ولی توانست حرف خود را به کرسی نشاند.
3ـ شرط است که کسی قرآن را ترجمه میکند، باید زبان عربی را با تمام مقدمات آن بداند. این یک امر کاملا اتفاقی در میان امت اسلامی است. امت اسلامی مراد همان مراجع معتبر دینی و علمای شناخته شده در هر عصر است.
4ـ مقدمات زبان عربی هم؛ صرف، نحو، بدیع، بیان، و حتی فلسفه م منطق است.
5ـ ترجمه کننده چنانکه به زبان عربی و مقدمات آن آشنایی کامل داشته باشد، کاملا به زبانی که میخواهد ترجمه کند آشنایی کامل علمی و متودیک داشته باشد.
6ـ بهمین خاطر است که از قرنها بدینسو علمای فارسی زبان به این تأکید دارند که وقتی میخواهید ترجمه قرآن را وارد کنید، ترجمه شاولی الله را حرفا حرفا وارد کنید، چون در این زمان ما عالمی که از همهء این نواحی کامل باشد و هم بتواند از عهدهء زبان فارسی طور لازمی بدر آید کم سراغ داریم.
7ـ گنجانیدن متن عربی قرآن با همان رسم الخط عثمای امر ضروری است و آقای مهدوی در این مورد دلایل خوبی ارائه کرده اند.
8ـ هر چه دفاع از ترجمه، نشر شده توسط غوث زلمی و یا دفاع از پرویز کامبخش؛ برخواسته از عقدهء جهل، خود خواهی، خود معتبری، اعجاب به رأی خود و از همه مهمتر سخن نشناسی است.
شاید این حرف من باز متعصبانه تعبیر شود، ولی باید بدانید که دشمنان این که از قرنها برایش خط و نشان میکشند، در سدد گروگان گیری یک عدهء جاهل و بی خبر ودر عین حال عقده مند هستند، تا بتوانند بدین بهانه به اهداف خود برسند.
خود قرآن کریم در چندین آیت از این امر خبر داده است.
من با این گفته های آقای مهدوی با اینکه بسیار بسیار مختصر و در حد اشارات است موافقم. اما میخواهم چند شرط دیگر را برای ترجمه قرآن کریم یاد آور شوم.
1ـ ترجمهء قرآن کریم به هر زبانی جائز و حتی در مواردی واجب است. این امر به اجتهاد ثابت است و اولین بار در زمان اسماعیل سامانی تفسیر امام طبری به فارسی ترجمه شد.
2ـ شاه ولی الله دهلوی اولین بار ترجمهء تحت اللفظ قرآن را بزبان فارسی کرد. و او هم در زمان خود از جانب بعضی از مراجع دینی مورد انتقاد قرار گرفت، ولی توانست حرف خود را به کرسی نشاند.
3ـ شرط است که کسی قرآن را ترجمه میکند، باید زبان عربی را با تمام مقدمات آن بداند. این یک امر کاملا اتفاقی در میان امت اسلامی است. امت اسلامی مراد همان مراجع معتبر دینی و علمای شناخته شده در هر عصر است.
4ـ مقدمات زبان عربی هم؛ صرف، نحو، بدیع، بیان، و حتی فلسفه م منطق است.
5ـ ترجمه کننده چنانکه به زبان عربی و مقدمات آن آشنایی کامل داشته باشد، کاملا به زبانی که میخواهد ترجمه کند آشنایی کامل علمی و متودیک داشته باشد.
6ـ بهمین خاطر است که از قرنها بدینسو علمای فارسی زبان به این تأکید دارند که وقتی میخواهید ترجمه قرآن را وارد کنید، ترجمه شاولی الله را حرفا حرفا وارد کنید، چون در این زمان ما عالمی که از همهء این نواحی کامل باشد و هم بتواند از عهدهء زبان فارسی طور لازمی بدر آید کم سراغ داریم.
7ـ گنجانیدن متن عربی قرآن با همان رسم الخط عثمای امر ضروری است و آقای مهدوی در این مورد دلایل خوبی ارائه کرده اند.
8ـ هر چه دفاع از ترجمه، نشر شده توسط غوث زلمی و یا دفاع از پرویز کامبخش؛ برخواسته از عقدهء جهل، خود خواهی، خود معتبری، اعجاب به رأی خود و از همه مهمتر سخن نشناسی است.
شاید این حرف من باز متعصبانه تعبیر شود، ولی باید بدانید که دشمنان این که از قرنها برایش خط و نشان میکشند، در سدد گروگان گیری یک عدهء جاهل و بی خبر ودر عین حال عقده مند هستند، تا بتوانند بدین بهانه به اهداف خود برسند.
خود قرآن کریم در چندین آیت از این امر خبر داده است.