Kamran Mir Hazar Youtube Channel
حقوق بشر، مردم بومی، ملت های بدون دولت، تکنولوژی، ادبیات، بررسی کتاب، تاریخ، فلسفه، پارادایم و رفاه
سابسکرایب

صفحه نخست کابل پرس > ... > سخنگاه 21230

در کنار این شهامت و اعتراف صادقانه ، باید تأمل کرد !

5 دسامبر 2008, 05:53, توسط مزاری

درود به دوستان ! بیاید صادق باشیم ، شاید این نبشته مسعود جان اولین بستر تفاهم و بینش روشن نگرانه در قبال مسایل سیاسی و ملی وطن و وطنداران ماباشد که من این مقالهء مسعود جان را به فال نیک میگیرم . نباید او را محکوم کرد ، که چرا خلاف عقیده و طرز تفکر شخصی کسی ویا جناحی قلم فرسائی نموده است .

جنایات جنگ های تنظیمی در شهر کابل و دیگر شهر ها و روستاها را میتوان یک پدیده سازمان یافته دستگاه های استخباراتی کشور های ذیدخل در مسایل اوغانستان دانست . تنظیم های جهادی بدون یک استراتیژی معین سیاسی و نبود دانش و فهم دولت داری و سیستم اداره و با مدهش ترین سلاح ومهمات جنگی ، صاحب قدرت سیاسی شدند ، بعید نبود که بالای تقسیم قدرت نجنگند . پیشگویی این جنگ ها را حتا دوکتور نجیب کرده بود . پشتون ها به رهبری گلبدین بخاطر بقای قدرت قبیله کابل را به راکت ها بست ، هزاره ها و ازبک ها وقت را غنیمت دانسته بخاطر گرفتن سهم مشخص سیاسی در اداره دولتی با مسعود در جنگ شدند . مسعود خود یک شخص مغرور بود و میخواست شخصیت محوری در رویداد ها و عملکرد های مجاهدین داخلی و خارجی باشد ، مسعود آنقدر نبوغ سیاسی نظامی هم نداشت که فعلأ هواخواهانش قلم فرسائی میکنند به چند دلیل :

1 : او خود را مسلمان میانه رو میدانست نه افراطی ، بعد از خروج قوت های اشغالگر شوروی ، به بسیار سهولت بخاطر حفظ ارزشهای وطنی و تمامیت ارضی کشور میتوانست با دوکتور نجیب درقدرت سهیم شود . که چنین نکرد !

2 : ملغا اعلان نمودن قوای مسلح کار آزموده اوغانستان به دستور دستگاه های استخباراتی خارجی در صورت نبود یک ارگان منظم نظامی تحت فرمان خودش و مجاهدین یک خبط بزرگ سیاسی مسعود است ، مسعود در آن مقطع زمانی حق آنرا نداشت با سرنوشت مردم و قوای مسلحش بازی نماید ، که کرد .

3 : مسعود بالای هیچکس اعتبار نداشت ، یک شخصیت ملی هیچگاه چنین نیست . اطرافیانش مردمان بی شخصیت ، بی دانش و پول پرست بودند که بعد از مرگ مسعود در بد نام کردن او رول عمده را بازی کردند ، و واقعآ از شخصیت چون مسعود انتظار نمی رفت که بانبودش ، کسی پیدا نشود تا شورای را اداره نماید .

با وجود این خبط های سیاسی مسعود ، او را نمیتوان با عبدالرحمن خان ، نادر خان ، گلبدین ، ملا عمر مقایسه کرد . او هیچگاهی زبان خود را به دیگران تحمیل نمیکرد ! او بخاطر حفظ ناموس وطن با بیگانه گان به هر شیوهء که خودش لازم میدانست جنگید ! او هیچگاهی مقدسات مردم را توهین نکرد ! به فرهنگ و ناموس مردمان وطن احترام داشت ! البته تنها خودش !!

امیدوارم دوستانیکه از داعیه مسعود دفاع میکنند آزرده نشده باشند . شاید من در اشتباه باشم و این نظر کاملأ شخصی من است . بیایید صادقانه قضاوت نمایم ، بد را بد بگویم و خوب را خوب !!!

جستجو در کابل پرس