از آقای برومند در نوشتن یادداشت هایش تشکری مینمایم. من هم یکی از کارمندان سابقه دار وزارت خارجه هستم. اکثر موضوعات مطروحه مورد تائید این جانب نیز میباشد به استثنای نظریات آقای برومند در مورد آقای زلمی عزیز معین سیاسی اسبق و سفیر فعلی افغانستان در مسکو! آقای برومند فراموش کرده اند که آقای عزیز معین "سیاسی" وزارت امور خارجه بودند و از جناب شان توقع میرفت که در صحنه های مغلق سیاست منطقه و جهان هنرنمائی نمایند نه در امور اداری وزارت! قرار معلوم آقای عزیز از محافظه کار ترین اشخاص بود و از سواد کافی هم برخوردار نبود. اصلاً در دوران ماموریتش به حیث معین "سیاسی" کسی نمی فهمید که آیا افغانستان یک معین سیاسی دارد و یا خیر! اکثر اوقات در امور اداری و مقرری ها به خاطری دست میزد که تعداد طرفدارانش را در وزارت زیاد بسازد و جایگاه و پایگاه خود را قوی بسازد. بلی، من با آقای برومند موافقم که وی در فکر بعضی کارمندان بود. ولی، با اینکار در صدد تقویه خود و زدن حریفانش نیز بود. از آقای عزیز توقع میرفت که برای سیاست خارجی افغانستان پالیسی تهیه نماید و طرح استراتیژی بریزد. ولی متاسفانه آقای عزیز با کلمات پالیسی و استراتیژی حساسیت داشت و با هرگونه ابتکار نو، ریفورم و اصلاحات مخالفت مینمود. آقای عزیز از تولیدات همان ماشین کهن دیپلوماسی بود که افغانستان را به خاک و خون کشاند. آقای عزیز از قماش همان کهنه پیخان محافظه کار و خواب آلود بود که آقای برومند به بعضی شان (منجمله آقای انورزی) اشاره نمود اند. در هفت سال گذشته افغانستان به یک معین سیاسی ضرورت داشت که مانند شیر در صحنه های پیکار منطقه ئی و جهانی ظاهر میشد. متاسفانه معین سیاسی فعلی (آقای فراهی) ناتوان تر از آقای عزیز است و اصلاً با الفبای لسان انگلیسی و سیاست جهانی آشنائی ندارد. جای شک نیست که از تجارب اداری نسبی برخوردار است، ولی سیاست تشریفات و پروتوکول نیست و افغانستان بیچاره به یک معین سیاسی ضرورت دارد که با جهان چنه زده بتواند!!
از آقای برومند در نوشتن یادداشت هایش تشکری مینمایم. من هم یکی از کارمندان سابقه دار وزارت خارجه هستم. اکثر موضوعات مطروحه مورد تائید این جانب نیز میباشد به استثنای نظریات آقای برومند در مورد آقای زلمی عزیز معین سیاسی اسبق و سفیر فعلی افغانستان در مسکو! آقای برومند فراموش کرده اند که آقای عزیز معین "سیاسی" وزارت امور خارجه بودند و از جناب شان توقع میرفت که در صحنه های مغلق سیاست منطقه و جهان هنرنمائی نمایند نه در امور اداری وزارت! قرار معلوم آقای عزیز از محافظه کار ترین اشخاص بود و از سواد کافی هم برخوردار نبود. اصلاً در دوران ماموریتش به حیث معین "سیاسی" کسی نمی فهمید که آیا افغانستان یک معین سیاسی دارد و یا خیر! اکثر اوقات در امور اداری و مقرری ها به خاطری دست میزد که تعداد طرفدارانش را در وزارت زیاد بسازد و جایگاه و پایگاه خود را قوی بسازد. بلی، من با آقای برومند موافقم که وی در فکر بعضی کارمندان بود. ولی، با اینکار در صدد تقویه خود و زدن حریفانش نیز بود. از آقای عزیز توقع میرفت که برای سیاست خارجی افغانستان پالیسی تهیه نماید و طرح استراتیژی بریزد. ولی متاسفانه آقای عزیز با کلمات پالیسی و استراتیژی حساسیت داشت و با هرگونه ابتکار نو، ریفورم و اصلاحات مخالفت مینمود. آقای عزیز از تولیدات همان ماشین کهن دیپلوماسی بود که افغانستان را به خاک و خون کشاند. آقای عزیز از قماش همان کهنه پیخان محافظه کار و خواب آلود بود که آقای برومند به بعضی شان (منجمله آقای انورزی) اشاره نمود اند. در هفت سال گذشته افغانستان به یک معین سیاسی ضرورت داشت که مانند شیر در صحنه های پیکار منطقه ئی و جهانی ظاهر میشد. متاسفانه معین سیاسی فعلی (آقای فراهی) ناتوان تر از آقای عزیز است و اصلاً با الفبای لسان انگلیسی و سیاست جهانی آشنائی ندارد. جای شک نیست که از تجارب اداری نسبی برخوردار است، ولی سیاست تشریفات و پروتوکول نیست و افغانستان بیچاره به یک معین سیاسی ضرورت دارد که با جهان چنه زده بتواند!!