انسان اگر خواهان آن است تا به کلتور، فرهنگ و تاریخش توهین نگردد؛ بهتر آن است تا به تاریخ، فرهنگ و افتخارات دیگران احترام گذارند.
پیش از آنکه به چنگیز یا چنگیز خان توهین نمایم و یا بر عمل کرد هایش انگشت انتقاد گذاریم؛ به عقیدۀ بنده بهتر است تا اوضاع اجتماعی و سیاسی آن عصر یعنی قرن 7 هجری و یا قرن 13 میلادی را؛ که خوارزمشاهیان در آسیای مرکزی و قسمت از افغانستان امروزی حکمروای داشتند از نظر گذشتانده و واقعیت های تاریخی را دقیقأ بررسی نمایم؛ احتمالأ بتوان بر علت سرازیر شدن مغل بالای دولت بی بنیاد خوارزم نزدیکتر گردیم.
قبول که؛ بین شروع حملات چنگیز خان الی مرگش یک سلسله خرابی ها در جامعه بشری افغانستان و آسیای مرکز ببار آمد؛ نه باید فراموش نمود که تاریخ و مورخین امروزی نیز در باره غلو نموده اند به این معنی که؛ از بغارت بردن شهر های تحت فرامان خوارزمشاهیان و قتل عام باشندگان آن شهر هایکه از خویش دفاع می نمودند سخنی به میان نیاورده اند؛ علت آن است که مورخین عصر حاضر نخواستند تا سر خویش را بدرد آورند یعنی در بارۀ واقعیت و علت درگیری های آن دو قدرت نظامی که چنگیز خان از نیروی مردمی بر خوردار و خوارزم شاه که ملت و جامعه را تحت فشار های نظامی و چپاولگری ها قرار داده بود کوچکترین اشاره بر این اصل و علت بر خورد های نظامی آن دولت ننموده اند. با احترام به عنعنات سوارکاران آن عصر؛ چنگیز خان را نه تنها منحیث مخرب نمی شناسیم بلکه بر خلاف؛ نامبرده را جز آن رهبران قرار می دهیم که برای ارتقاع ملت خویش بر پا بر خواسته بودنند. نیزک
انسان اگر خواهان آن است تا به کلتور، فرهنگ و تاریخش توهین نگردد؛ بهتر آن است تا به تاریخ، فرهنگ و افتخارات دیگران احترام گذارند.
پیش از آنکه به چنگیز یا چنگیز خان توهین نمایم و یا بر عمل کرد هایش انگشت انتقاد گذاریم؛ به عقیدۀ بنده بهتر است تا اوضاع اجتماعی و سیاسی آن عصر یعنی قرن 7 هجری و یا قرن 13 میلادی را؛ که خوارزمشاهیان در آسیای مرکزی و قسمت از افغانستان امروزی حکمروای داشتند از نظر گذشتانده و واقعیت های تاریخی را دقیقأ بررسی نمایم؛ احتمالأ بتوان بر علت سرازیر شدن مغل بالای دولت بی بنیاد خوارزم نزدیکتر گردیم.
قبول که؛ بین شروع حملات چنگیز خان الی مرگش یک سلسله خرابی ها در جامعه بشری افغانستان و آسیای مرکز ببار آمد؛ نه باید فراموش نمود که تاریخ و مورخین امروزی نیز در باره غلو نموده اند به این معنی که؛ از بغارت بردن شهر های تحت فرامان خوارزمشاهیان و قتل عام باشندگان آن شهر هایکه از خویش دفاع می نمودند سخنی به میان نیاورده اند؛ علت آن است که مورخین عصر حاضر نخواستند تا سر خویش را بدرد آورند یعنی در بارۀ واقعیت و علت درگیری های آن دو قدرت نظامی که چنگیز خان از نیروی مردمی بر خوردار و خوارزم شاه که ملت و جامعه را تحت فشار های نظامی و چپاولگری ها قرار داده بود کوچکترین اشاره بر این اصل و علت بر خورد های نظامی آن دولت ننموده اند. با احترام به عنعنات سوارکاران آن عصر؛ چنگیز خان را نه تنها منحیث مخرب نمی شناسیم بلکه بر خلاف؛ نامبرده را جز آن رهبران قرار می دهیم که برای ارتقاع ملت خویش بر پا بر خواسته بودنند. نیزک