عبدالخالق اکنون در میدان صاف، بالای سر شاه شکسته قامت ایستاده است

تقدیر وسپاس بعد از سلام من تقدیم نگارنده متعهد کشور محترم مامون وهمه بزرگانی که حصار قومیت را عبور نموده اند.
بعنوان یک بیننده درمورد این نمایشنامه میخواهم به عرض برسانم که
هرسه پرده از نمایشنامه آقای مامون را با دقت لازم مرور کردم آنچه درین تیاترنما مشاهده میگردد گویای روشن از یک تکه سیاه تاریخ کشور است.
هرچند که سوادتاریخ شناسی وطن را ندارم ولی چیزی را که درین متون وزین وارزشمند کم یافتم ورق خوردن تاریخ آن روزگاران است
دوم اینکه در به صحنه نشستن گلوله به مخ طلایه داراستبداد ،کمی تعجیل صورت گرفته است یعنی چون محور اصلی وتمامی این نمایش ثانیه های حاضراست باید روی این لحظات بیشتر توجه میگردید.
سوم اینکه اگر تراژید لحظات دستگیری قهرمان نمایش حفظ میگردید بنظر من زیباتر میشد .
چارم اینکه اگر زوایای دید اطرافیان شاه را هم مد نظر میداشتید بهتر میشد .
پنجم اینکه در هنگام فرار آیا دوستان قهرمان داستان عکس العملی را نشان ندادند ؟هنگام فرار چیزی از خود نشان ندادند/یا چیزی نگفتند؟
بعدی اینکه چون این نمایشنامه یک نمایشنامه سیاسی است باید روی نقش اجنت های هندی وانگریزی نیز اشاراتی صورت میگرفت
البته اینها نظر یک خواننده است نه یک منتقد و نویسنده
بار دیگر ازمامون عزیز اظهار شکران را دارم
موفق باشید.