وظندار!
مساله مثل روز روشن است که کی چه میخواهد. جویا و یا طرفداران جویا خواهان تامین عدالت نیستند بلکه برنامه های دیگری را دنبال میکنند حتی همین آقا که ضد سیاسنگ و به طرفداری از جویا مقاله نوشته نیز یک آدم یک جانبه و یک بعدی است که هدفش کوبیدن جبههء متحد ملی و مجاهدین است نه تامین عدالت.
آنچه مجاهدین کردند درهیچ جایی یک عمل سازمان یافته ضد بشری نبود. بلکه بازار جنایت گرم بود و هرجانی یی فرصت این را داشت که دست به جنایت بزند. این درحالیتس که طالبان و حکومت خلق و پرچم تمامی جنایات شان را برنامه ریزی کرده و سازماندهی کرده بودند. طالبان همین حالا نیز دشمن درجه یک امنیت، شرافت، آزادی و انسانیست در کشور هستند. اما این آقا تنها سه بار در همهء مقاله اش از طالبان یاد میکند ودیگر تمام نوشته اش منحصر به به گفتهء خودش "ایتلاف شمال" است. روشن است که در پس برنامه به اصطلاح عدالتخواهی این افراد چه برنامه هایی و چه دست هایی دخیل اند.
مردمی که ادعا میکنند ملالی جویا و طرفدارانش درخدمت آی اس آی اند، دلیل دارند. چرا که جویا همان کاری را میکند که طالبان میکردند- دشمنی با اقوام غیر پشتون و دشمنی با همه کسانی که در برابر پاکستان و طالبان ایستادند و سرانجام اسباب سرنگونی طالبان را فراهم کردند در برنامهء کار آی اس آی و طالبان است. فاشیست های افغان ملت نیز همین را میخواهند.
همه میدانند که چه کسانی با ائتلاف شمال دشمنی دارند و چرا دشمنی دارند. ائتلاف شمال یگانه نیرویی است که در برابر خودکامه گی کرزی ایستاده است- ولو ضعیف، ولو معامله گر... اگر ائتلاف شمال کاری کرده نتواند آیا کامران میرهزار توانایی آنرا دارد که در برابر فاشیزم بایستد؟
سیاسنگ نیز میداند که درین میدان طرفداری از هریک از طرفین علتیدن به دام این یا ان گروه سیاسی ایست که در ازنظر سیاسنگ لیافت پشتبیانی را ندارند. ازینروست که انتقاد او با هیاهوی جویایی نیست، اما او هرگز از انتقاد دست نکشیده است. او نه همیشه تمامی جناح هایی را که مرتکب جنایت شده اند مورد انتقاد قرار داده است.
سیاسنگ یگانه شاعر و نویسندهء شناخته شده از نسل قلی است که همیشه و تقریباً در هر نوشته و شعرش به جنایات جنایتکاران اشاره میکند.
اگر به راستی جویا با جنایت و جنایتکاران مخالف است باید از فرزندان و خوان پرورده های عبدالرحمن شروع تا به امروز همه را مورد انتقاد قرار داده و خواهان محاکمهء همه باشد. ملالی جویا نه با طالب کاری دارد، نه با جنایتکاران پیش ازان، ازمیان همهء تنها مجاهدین را مورد حمله قرار میدهد- آن هم مجاهدینی را که افتخار مقابله و مقاومت در برابر طالبان و ای اس آی را داشتند.
سیاسنگ مینویسند: ایا ملالی جویا ازمیان همه نویسندگان و اهل قلم، میتواند یکی را نشان بدهد و بگوید که ازمیان همه "این یکی را میپذیرم"..؟ جویا دشمن هرکسیست که سر به فرمان آی اس آی نگذاشته و آزادانه از همه یکسان انتقاد کند. جویا و راوا دشمن هر شخصیت، هرگونه هویت، هرنام بلند، هر کسی و چیزی که افغانستان بتواند به او افتخار کند، میباشند. از بت های بامیان گرفته تا نوروز، از مسعود گرفته تا مزاری و دوستم، از ربانی تا سیاف، از محقق تا خلیلی... هرچیزی و هرکسی که در افغانستان شخصیت باشد و چند نفر به دنبالش بروند، برای آی اس ای، ملالی جویا و راوا یک خطر است که باید به آن یورش ببرند، بدنامش کنند، برایش دسیسه بسازند و به ترور شصخیتش بپردازند.
سیاسنگ تاکنون از حملهء مستقیم راوا و چویا به دور مانده بود و اینک اوهم درجملهء دشمنان جویا- راوا- طالب و پاکستان قرار گرفت. البته فاشیست ها نیز قسماً با این برنامه ها موافق اند اما به شرطی که افراد و پدیده های منسوب به قوم شان مورد حمله نباشد.
یک چیز دیگر را هم خدمت وطنداران عرض کنم که: آیا وقت آن نرسیده است تا دیگر از نام "مردم" و "ملت مجاهد" و "خلق های زحمتکش" سوء استفاده نکنیم؟ خواست خود و حزب خود را به جای خواست مردم قرار دادن و جهر زدن یک پدذیدهء تاریخ گذشته است. ما نه مردم واحدی داریم، نه ملت واحدی داریم و نه هم حرف ما حرف نماینده های مردم است. چویا نمایندهء یک قشر به خصوص از روشنفکران بیریشه است که مورد سوء استفادهء بازیگران بزرگ سیاست قرار گرفته است. حرف جویا در مورد سیاسنگ، حرفیست میان تهی، بچگانه و پوقانه یی که تنها دل کودکان را خوش میسازد.....
وظندار!
مساله مثل روز روشن است که کی چه میخواهد. جویا و یا طرفداران جویا خواهان تامین عدالت نیستند بلکه برنامه های دیگری را دنبال میکنند حتی همین آقا که ضد سیاسنگ و به طرفداری از جویا مقاله نوشته نیز یک آدم یک جانبه و یک بعدی است که هدفش کوبیدن جبههء متحد ملی و مجاهدین است نه تامین عدالت.
آنچه مجاهدین کردند درهیچ جایی یک عمل سازمان یافته ضد بشری نبود. بلکه بازار جنایت گرم بود و هرجانی یی فرصت این را داشت که دست به جنایت بزند. این درحالیتس که طالبان و حکومت خلق و پرچم تمامی جنایات شان را برنامه ریزی کرده و سازماندهی کرده بودند. طالبان همین حالا نیز دشمن درجه یک امنیت، شرافت، آزادی و انسانیست در کشور هستند. اما این آقا تنها سه بار در همهء مقاله اش از طالبان یاد میکند ودیگر تمام نوشته اش منحصر به به گفتهء خودش "ایتلاف شمال" است. روشن است که در پس برنامه به اصطلاح عدالتخواهی این افراد چه برنامه هایی و چه دست هایی دخیل اند.
مردمی که ادعا میکنند ملالی جویا و طرفدارانش درخدمت آی اس آی اند، دلیل دارند. چرا که جویا همان کاری را میکند که طالبان میکردند- دشمنی با اقوام غیر پشتون و دشمنی با همه کسانی که در برابر پاکستان و طالبان ایستادند و سرانجام اسباب سرنگونی طالبان را فراهم کردند در برنامهء کار آی اس آی و طالبان است. فاشیست های افغان ملت نیز همین را میخواهند.
همه میدانند که چه کسانی با ائتلاف شمال دشمنی دارند و چرا دشمنی دارند. ائتلاف شمال یگانه نیرویی است که در برابر خودکامه گی کرزی ایستاده است- ولو ضعیف، ولو معامله گر... اگر ائتلاف شمال کاری کرده نتواند آیا کامران میرهزار توانایی آنرا دارد که در برابر فاشیزم بایستد؟
سیاسنگ نیز میداند که درین میدان طرفداری از هریک از طرفین علتیدن به دام این یا ان گروه سیاسی ایست که در ازنظر سیاسنگ لیافت پشتبیانی را ندارند. ازینروست که انتقاد او با هیاهوی جویایی نیست، اما او هرگز از انتقاد دست نکشیده است. او نه همیشه تمامی جناح هایی را که مرتکب جنایت شده اند مورد انتقاد قرار داده است.
سیاسنگ یگانه شاعر و نویسندهء شناخته شده از نسل قلی است که همیشه و تقریباً در هر نوشته و شعرش به جنایات جنایتکاران اشاره میکند.
اگر به راستی جویا با جنایت و جنایتکاران مخالف است باید از فرزندان و خوان پرورده های عبدالرحمن شروع تا به امروز همه را مورد انتقاد قرار داده و خواهان محاکمهء همه باشد. ملالی جویا نه با طالب کاری دارد، نه با جنایتکاران پیش ازان، ازمیان همهء تنها مجاهدین را مورد حمله قرار میدهد- آن هم مجاهدینی را که افتخار مقابله و مقاومت در برابر طالبان و ای اس آی را داشتند.
سیاسنگ مینویسند: ایا ملالی جویا ازمیان همه نویسندگان و اهل قلم، میتواند یکی را نشان بدهد و بگوید که ازمیان همه "این یکی را میپذیرم"..؟ جویا دشمن هرکسیست که سر به فرمان آی اس آی نگذاشته و آزادانه از همه یکسان انتقاد کند. جویا و راوا دشمن هر شخصیت، هرگونه هویت، هرنام بلند، هر کسی و چیزی که افغانستان بتواند به او افتخار کند، میباشند. از بت های بامیان گرفته تا نوروز، از مسعود گرفته تا مزاری و دوستم، از ربانی تا سیاف، از محقق تا خلیلی... هرچیزی و هرکسی که در افغانستان شخصیت باشد و چند نفر به دنبالش بروند، برای آی اس ای، ملالی جویا و راوا یک خطر است که باید به آن یورش ببرند، بدنامش کنند، برایش دسیسه بسازند و به ترور شصخیتش بپردازند.
سیاسنگ تاکنون از حملهء مستقیم راوا و چویا به دور مانده بود و اینک اوهم درجملهء دشمنان جویا- راوا- طالب و پاکستان قرار گرفت. البته فاشیست ها نیز قسماً با این برنامه ها موافق اند اما به شرطی که افراد و پدیده های منسوب به قوم شان مورد حمله نباشد.
یک چیز دیگر را هم خدمت وطنداران عرض کنم که: آیا وقت آن نرسیده است تا دیگر از نام "مردم" و "ملت مجاهد" و "خلق های زحمتکش" سوء استفاده نکنیم؟ خواست خود و حزب خود را به جای خواست مردم قرار دادن و جهر زدن یک پدذیدهء تاریخ گذشته است. ما نه مردم واحدی داریم، نه ملت واحدی داریم و نه هم حرف ما حرف نماینده های مردم است. چویا نمایندهء یک قشر به خصوص از روشنفکران بیریشه است که مورد سوء استفادهء بازیگران بزرگ سیاست قرار گرفته است. حرف جویا در مورد سیاسنگ، حرفیست میان تهی، بچگانه و پوقانه یی که تنها دل کودکان را خوش میسازد.....