Kamran Mir Hazar Youtube Channel
حقوق بشر، مردم بومی، ملت های بدون دولت، تکنولوژی، ادبیات، بررسی کتاب، تاریخ، فلسفه، پارادایم و رفاه
سابسکرایب

صفحه نخست کابل پرس > ... > سخنگاه 22070

د هيواد بيا رغونی سره مرسته کول - چاريکار، پروان

4 جنوری 2009, 03:50, توسط حنیف رستم

سلام خدمت کارمندان کابل پرس? و خواننده گان ارجمند !
افغانستان کشوری است که اقتصاد ان متکی به زراعت و مالداری است و رشد صنعت در این کشور زمانی ظهور می کند که ما از لحاظ زراعت خود کفا باشیم . در یک کشوری که اکثریت مردم ان به شغل زراعت و مالداری مشغول هستند ، و بازهم ما اکثریت مواد خوراکه خود را از کشورهای خارجی واردمی سازیم جای تاسف است . در دهه های قبل افغانستان از درک گندم خود کفا بود اما متاسفانه که فعلا همه ساله ما به قلت گندم دچار هستیم که این حالت ناشی از ضعف حکومت است که تا الحال کارهای عمده و کلیدی رادر قسمت زراعت انجام نداده اند، تا ما از لحاظ زراعت خود کفا شده و بطرف صنعت حرکت کنیم .بنا فابریکه که در ولایت پروان ایجاد شده یک نویدی خوبی است برای ما و کشور ما که اگر این پروسه و سرمایگذاری ها ی که در قسمت ایجاد فابریکه ها صورت می گرفت اقلا ما فعلا شاهد اندکی رشد اقتصادی برای کشور ما می بودیم . در کشور های روبه انکشاف معمولا سرمایگذاری ابتدا بالای زراعت صورت می گیرد و بعد ازاینکه از لحاظ زراعت خود کفا شوند می روند طرف صنعت . بعد از برکناری رژیم دیکتاتور طالبان تا الحال به میلیاردها دالار در افغانستان مصرف گردیده پس سوال اساسی در این است که این پول در کجا وچگونه در افغانستان مصرف شد . از لحاظ جغرافیای دولت ابتدا باید تشخیص کند که در کدام مناطق ما می توانیم از منابع طبیعی ان استفاده نموده و در انجا فابریکه ایجاد بکنند که این خود سرمایگذاری را سرمایگذاری را در کشور مساعد می سازد . در سابق در زمان اعلحضرت شهید سردار محمدداود خان اکثریت دولتمردان ان زمان یک سلسله کارهای را در قسمت ایجاد فابریکات در ولایات شمالی کشور انجام دادند و سالانه عواید زیادی را به دولت وراد می نمود که این خود زمینه رشد را برای کشور مساعد می ساخت .به همین اساس دولت باید حد اقل سرمایگذاری خودرا در این چندین سال به کارهای زیربنای می نمود . تا از یکطرف برای مردم ما زمینه کار ایجاد می گردد و از طرف دیگر ما از یک کشور مصرفی بیرون امده و نسبتا به یک کشور صادر کننده نیز تبدیل می شدیم .
در شرایط فعلی افغانستان نبود فابریکات و تاسیسات زیر بنای در کشور خصوصا در مناطق ناارام افغانستان بسیار ضروری پنداشته می شود . فعلا اکثریت ناامنی های کشور نبود ایجاد کار در ان مناطق تلقی می شود .و سبب این می گردد که ما شاهد بی امنیتی در ان مناطق گردیده ایم .
در مناطق ناارام کشور معمولا از جوانان که درای انرژی کافی هستند به عوض استفاده مثبت قوای بشری انها استفاده منفی و پیوستن انها به صفوف دشمنان این کشور گردیده است .
در یک کشوری که 85 الی 90 فیصد مردم ان از نعمت سواد محروم هستند ایجاد فابریکات خبر خوش است برای اینده افغانستان و جوانان تا از یکطرف در ابادی کشور سهم داشته و از طرف دیگر اشتغال کار و مزد حلال را کمایی کنند .
بنا دولت افغانستان باید در تمام نقاط افغانستان با ایجاد همچون فابریکات اقدام کنند تا شاهد اقتصاد مشروع برای کشور خود باشیم .
افغانستان کشوری است که بر علاوه اقصاد مشروع در عواید دولت یک اندازه اقتصاد غیر مشروع که همانا کشت کوکنار است نیز در قبال دارد که این پدیده شوم همانا غربت و بیچاره گی مردم را برخ کشور و دولت می کشاند . در صورت ایجاد فابریکات زیر بنای می شود که از کشت این پدیده شوم تا اندازه ای جلوگیری صورت بگیرد .
حکومت افغانستان تو جه زیاد خودرا باید در مناطق حنوبی کشور در برای تاسیس فابریکات در نظر بگیرد تا از این حالت فعلی که دامنگیر جامعه ما گردیده است تا اندازه ای بکاهد .
و هم چنان فابریکات که از کار بازمانده اند باید انها دوباره تاسیس تا زمینه کار برای مردم ایجاد گردد .
از جمله فابریکات که در کابل مو قعیت دارند مانند شرکت هوخست و ها فابریکه های که در اثر ملیشه های مجاهدین سرنگون گردیده اند و از کار بازمانده اند باید دوباره اعمار گردند .
به امید یک افغانستان ارام اباد و سربلند " و من الله تو فیق"

جستجو در کابل پرس