شاعران هزاره نوکران قوم فارس؟

ده آغیل موگــل نــورو ز ویــا ره ده خانه یار مه هـفت مــیوه تیاره

بچــینم گل ده د ست یــار خو بتیم مگــم یک جام هـفت میــوه بیاره

گـُـله حلقه کــده د ه ســر خو بـیـله کنه قد شنگ چـشمهای خو اشاره

ده دل گفتم هـفت مـیوه ره خورد م مگم قـد شی یگـو بوســه ده کاره

ده اِی چُرد وده اوچُرد خیلی رفــتم دیـد م یارجـا نمه ده مــه انتظـاره

ده دست شِی جام هفت میوه شیرین گــرفـــته از دیگــرو خوده کناره

دلـم عاشــق بودوعاشـق ترک شــد چه خوب نوروزوهم روز بهــاره

مره گفـت که بیا بِی شِی ده پیش مه بخوان بـلد یمه باچنگ ود وتــاره

مه خوا ندم پی ده پی از تی دل خــو بَلی بور تو شــوم د خت هـــزاره