من مصاحبهء آقای انصاری و نقد گونه ای پاینده محمد را خوانده بودم و به دقت خوانده بودم.
بدون طرفداری باید عرض کنم که؛ در نبشتهء آقای پاینده هیچ گونه بر خورد منتقدانه و علمی وارد نبود و تنها از اینکه انصاری صاحب معتزله را نقد کرده بود، اظهار خشم کرده بودند. جناب پاینده محمد که پسر مولوی موسی از پنجشیر است و دارد امروز بر خلاف روش پدری جاده پیمایی میکند و آنهم بی راهنما، عادت کرده اند که؛ بر هر نبشتهء ای یک چیزی بنویسند، حال این که همهء خوانندگان متوجه شده اند که ایشان به نقد نمی پردازد و تنها به طعن می پردازند. در همین گویا نقد شان به انصاری اخطار داده بودند که «چرا معتزله را بد گفته است و باید بگذارد که این کار را کسانی که بکنند که به فلسفه دست رسی و آشنایی دارند» دیگر هیچ دلیلی برای نقد نداشتند، شما می توانید این گویا نقد را از سایت های پیام مجاهد و دیگر سایت ها بخوانید و قضاوت کنید و همچنان مصاحبهء آقای انصاری را.
آقای انصاری درست فرمودند که؛ قشری فرا راه انسان قرار می گیرد که کینه توز است و بس. ولی تعجب من در این است که؛ آقای پاینده از خانوادهء ملایی آن هم از نمونهء بس کلاسیک آن هستند، ولی با مدرن جلوه دادن خود حرف های شاذ می زدند. وقتی هم کسی او را گفت، حرفت بی دلیل و شاذ است، او را به ملا بودن یا وهابی بودن توهین و متهم می کند، یعنی با همان منطق جهلا. این امر از دو احتمال خالی نیست؛ یا اینکه پدر جناب شان که از ملاهای کلاسیک است در سن طفولیت به ایشان زیاد عطوفت نشان نداده اند و امروز اوشان هم فکر میکنند که همهء بی عاطفه ها ملا هستند، یا اینکه ایشان به خرافه بودن افکاری فامیل که همان بدعتی بودن، مولانایی بودن و یا هم ماتریدی بودن است، پی برده اند و می خواهند آن اغلاط را با استفراغ علمی بر دیگران جبران کنند. به فکر من این راهش نیست!
مشورهء من این است که ایشان در مقام مجتهد درس نخوانده قرار نگیرند و اصول های پذیرفته شده را اقلا در جامعهء خود ما نا دیده نگیرند. اگر می خواهند از حرف های شاذ برای خود کاخی سروشی بسازند، فکر نمی کنند استعداد ادامه اش را داشته باشند. چون هنوز طفل راهرو را می مانند!
هر چه انصاری صاحب؟ گهگاهی منفعل می شوند و این از خصوصیت هر بشری است و هیچ کدام ما از آن نمی توانیم بری باشیم. ولی سطح معلومات، شیوایی نگارش، علم همراه با حلم ایشان را این جانب در مدت بیست سال تجربه کرده ام و بار ها آرزو می کنم که مسلمانها چنین خلیق باشند.
یک نکتهء ادبی را به زبان خودم به آقای پاینده محمد ارائه میدارم که برای حفظ راز تنها خود ایشان بدانند و خوانندگان هم اگر آن رادرک کردند به کسی چیزی نگویند! پاینده محمد تا جایی که من شناخت دارم و ایشان را از کودکی می شناسم شخصی هستند به این صفت «شرّ أهرّ ذا ناب»
من مصاحبهء آقای انصاری و نقد گونه ای پاینده محمد را خوانده بودم و به دقت خوانده بودم.
بدون طرفداری باید عرض کنم که؛ در نبشتهء آقای پاینده هیچ گونه بر خورد منتقدانه و علمی وارد نبود و تنها از اینکه انصاری صاحب معتزله را نقد کرده بود، اظهار خشم کرده بودند. جناب پاینده محمد که پسر مولوی موسی از پنجشیر است و دارد امروز بر خلاف روش پدری جاده پیمایی میکند و آنهم بی راهنما، عادت کرده اند که؛ بر هر نبشتهء ای یک چیزی بنویسند، حال این که همهء خوانندگان متوجه شده اند که ایشان به نقد نمی پردازد و تنها به طعن می پردازند. در همین گویا نقد شان به انصاری اخطار داده بودند که «چرا معتزله را بد گفته است و باید بگذارد که این کار را کسانی که بکنند که به فلسفه دست رسی و آشنایی دارند» دیگر هیچ دلیلی برای نقد نداشتند، شما می توانید این گویا نقد را از سایت های پیام مجاهد و دیگر سایت ها بخوانید و قضاوت کنید و همچنان مصاحبهء آقای انصاری را.
آقای انصاری درست فرمودند که؛ قشری فرا راه انسان قرار می گیرد که کینه توز است و بس. ولی تعجب من در این است که؛ آقای پاینده از خانوادهء ملایی آن هم از نمونهء بس کلاسیک آن هستند، ولی با مدرن جلوه دادن خود حرف های شاذ می زدند. وقتی هم کسی او را گفت، حرفت بی دلیل و شاذ است، او را به ملا بودن یا وهابی بودن توهین و متهم می کند، یعنی با همان منطق جهلا. این امر از دو احتمال خالی نیست؛ یا اینکه پدر جناب شان که از ملاهای کلاسیک است در سن طفولیت به ایشان زیاد عطوفت نشان نداده اند و امروز اوشان هم فکر میکنند که همهء بی عاطفه ها ملا هستند، یا اینکه ایشان به خرافه بودن افکاری فامیل که همان بدعتی بودن، مولانایی بودن و یا هم ماتریدی بودن است، پی برده اند و می خواهند آن اغلاط را با استفراغ علمی بر دیگران جبران کنند. به فکر من این راهش نیست!
مشورهء من این است که ایشان در مقام مجتهد درس نخوانده قرار نگیرند و اصول های پذیرفته شده را اقلا در جامعهء خود ما نا دیده نگیرند. اگر می خواهند از حرف های شاذ برای خود کاخی سروشی بسازند، فکر نمی کنند استعداد ادامه اش را داشته باشند. چون هنوز طفل راهرو را می مانند!
هر چه انصاری صاحب؟ گهگاهی منفعل می شوند و این از خصوصیت هر بشری است و هیچ کدام ما از آن نمی توانیم بری باشیم. ولی سطح معلومات، شیوایی نگارش، علم همراه با حلم ایشان را این جانب در مدت بیست سال تجربه کرده ام و بار ها آرزو می کنم که مسلمانها چنین خلیق باشند.
یک نکتهء ادبی را به زبان خودم به آقای پاینده محمد ارائه میدارم که برای حفظ راز تنها خود ایشان بدانند و خوانندگان هم اگر آن رادرک کردند به کسی چیزی نگویند! پاینده محمد تا جایی که من شناخت دارم و ایشان را از کودکی می شناسم شخصی هستند به این صفت «شرّ أهرّ ذا ناب»