دیدگاه نویسنده محترم درست و دقیق است. تحلیل او در این نوشته هم قابل توجه است. داکتر عبدالله اولا سند داکتری و علمی ندارد و به دروغ داکتر گفته می شود. دوم این که وی از فرماندهان نظامی در جنگ و قتل عام و جنایت افشار بوده است.(گزارش جنایت افشار) سوم این که نقش او در وابستگی شورای نظار مسعود به شوروی ها و از جمله کشور فرانسه بسیار آشکار بود. مشکل بعدی در ارتباط با عبدالله این است که او کسی بود که تمام نیروهای بیسواد و غیر متخصص پنجشیری و قوم خاص و به خصوص شورای نظاری را بدون کدام ملاک و معیار وارد وزارت خارجه کرد. این مساله صلاحیت ملی وزارت خارجه را زیر سئوال برد. زد و بندهای آشکار و پنهان او را کشورهای خارجی و تاراج اسناد و دارایی های سیاسی و فرهنگی افغانستان توسط او به کشورهای خارجی یک خیانت دیگر عبدالله عبدالله بود.
داکتر سپنتا مسعود را " سنگ فروش کوهستانی و یک دزد کوهستانی" لقب داد . او زحمات زیادی را متحمل کرد تا وزارت خارجه را از شکل قومی و حزبی و منطقه وی خارج کند. این خیانتی بود که توسط عبدالله انجام شد.
بلی درست است عبدالله مشکلات اخلاقی و دینی زیادی نیز دارد که برای همه روشن است . مساله رابطه عاشقانه یک دختر از خانواده عبدالله با یک جوان مححصل هزارهدر پوهنتون کابل باعث شد که دانشجوی هزاره جانش را از دست بدهد. دخالت عبدالله در قتل احمدشاه مسعود بسیار روشن است. که این هم جنایت دیگر او است. نقش عبدالله در بر افروختن جنگ های قومی و حزبی در کابل سند دیگری از جنایت او می باشد. عبدالله از پدری تاجیک تبار و مادری پشتون تبار است که از این خصیصه ای خود بهره برداری های زیادی را می برد. اما مشکل اصلی این است که او یک انسان دارای تفکر و تعصب حزبی و قومی و یک شخصیت متهم به مشکلات اخلاقی است. عبدالله کسی بود که از نظر سیاسی از شورای نظار حمایت وتبلیغ می کرد. وی عامل اصلی ترور داکتر عبدالرحمن بود. زیرا سویه وسوادوتخصص و لیاقت داکتر عبدالرحمن وی را بی مقدار می کرد. افراد گروه داکتر عبدالله کسانی بودند که از بالای کوه تلویزیون و در عوض بردن و قمار یک سگرت مردم بی دفاع شهر را با زیکویک و دو میله هدف قرار می دادند. این ها کسانی بودند که مردم بی دفاع کابل را پس از دستگیری زنده زنده پیش شیرها و گرگ های باغ وحش می انداخت. این ها کسانی بودند که کام طفل های مردم تایمنی را با برچه سراخ می کردند. این ها کسانی بودند که از بالای کوه های اطراف کابل مردم بی دفاع را به اسارت گرفته بودند. و از همان بالای کوه خانه های مردم بی دفاع را تخریب و با طیاره های بجا مانده از کمونیست ها شهر کابل را خراب کردند.
دیدگاه نویسنده محترم درست و دقیق است. تحلیل او در این نوشته هم قابل توجه است. داکتر عبدالله اولا سند داکتری و علمی ندارد و به دروغ داکتر گفته می شود. دوم این که وی از فرماندهان نظامی در جنگ و قتل عام و جنایت افشار بوده است.(گزارش جنایت افشار) سوم این که نقش او در وابستگی شورای نظار مسعود به شوروی ها و از جمله کشور فرانسه بسیار آشکار بود. مشکل بعدی در ارتباط با عبدالله این است که او کسی بود که تمام نیروهای بیسواد و غیر متخصص پنجشیری و قوم خاص و به خصوص شورای نظاری را بدون کدام ملاک و معیار وارد وزارت خارجه کرد. این مساله صلاحیت ملی وزارت خارجه را زیر سئوال برد. زد و بندهای آشکار و پنهان او را کشورهای خارجی و تاراج اسناد و دارایی های سیاسی و فرهنگی افغانستان توسط او به کشورهای خارجی یک خیانت دیگر عبدالله عبدالله بود.
داکتر سپنتا مسعود را " سنگ فروش کوهستانی و یک دزد کوهستانی" لقب داد . او زحمات زیادی را متحمل کرد تا وزارت خارجه را از شکل قومی و حزبی و منطقه وی خارج کند. این خیانتی بود که توسط عبدالله انجام شد.
بلی درست است عبدالله مشکلات اخلاقی و دینی زیادی نیز دارد که برای همه روشن است . مساله رابطه عاشقانه یک دختر از خانواده عبدالله با یک جوان مححصل هزارهدر پوهنتون کابل باعث شد که دانشجوی هزاره جانش را از دست بدهد. دخالت عبدالله در قتل احمدشاه مسعود بسیار روشن است. که این هم جنایت دیگر او است. نقش عبدالله در بر افروختن جنگ های قومی و حزبی در کابل سند دیگری از جنایت او می باشد. عبدالله از پدری تاجیک تبار و مادری پشتون تبار است که از این خصیصه ای خود بهره برداری های زیادی را می برد. اما مشکل اصلی این است که او یک انسان دارای تفکر و تعصب حزبی و قومی و یک شخصیت متهم به مشکلات اخلاقی است. عبدالله کسی بود که از نظر سیاسی از شورای نظار حمایت وتبلیغ می کرد. وی عامل اصلی ترور داکتر عبدالرحمن بود. زیرا سویه وسوادوتخصص و لیاقت داکتر عبدالرحمن وی را بی مقدار می کرد. افراد گروه داکتر عبدالله کسانی بودند که از بالای کوه تلویزیون و در عوض بردن و قمار یک سگرت مردم بی دفاع شهر را با زیکویک و دو میله هدف قرار می دادند. این ها کسانی بودند که مردم بی دفاع کابل را پس از دستگیری زنده زنده پیش شیرها و گرگ های باغ وحش می انداخت. این ها کسانی بودند که کام طفل های مردم تایمنی را با برچه سراخ می کردند. این ها کسانی بودند که از بالای کوه های اطراف کابل مردم بی دفاع را به اسارت گرفته بودند. و از همان بالای کوه خانه های مردم بی دفاع را تخریب و با طیاره های بجا مانده از کمونیست ها شهر کابل را خراب کردند.