محترم کاکر !
مقاله تان زير بنايی از واقعيت ملموس دارد! ويس ناصری ، نه فرهنگی است نه رسانه دار، بلکه يک طرار است. او هر گز به اسلام عقيده ندارد اما خود را گاه جمعيتی ميخواند و اگر اخبار ، طلوع دوباره حکمتيار« پررنگ » شود ، خود را از هواداران ديرينه« حزب اسلامی» ميداند.
برای پيشبرد منافع اش به اين ضرب المثل قديمی ، عمل ميکند:
( از برای منفعت ، کون خران ، بايد ليسيد !)
يک نمونه کوچک از هزاران منافقت ويس ناصری ، معامله ايست مضحک که با خانم لينا روبه حيدری ( نطاق بخش دری صدای امريکا )انجام داده است.لينا روزبه دختری هراتی است که از استعدادی خوب در گويندگی اما از ضريب هوشی متوسط و استعداد پايين تر از متوسط در شاعری و و نوشتار برخوردار است !
اما اين دختر خانم به شدت ، شهرت طلب است ، بيشتر از همگنان اش مثل خانم زينت نور يا فريبا آتش!
آقای ناصری ، ماه هاست به اين خانم گوينده القابی مانند شاعره شهير و توانا و پر احساس و گوينده بی بديل ... داده ، و عکس و شعر اورا از بالای صفحه وبسايت اش بر نميدارد !
با همين ترفند ها، خانم روزبه نيز مسوولين صدای امريکارا قناعت داده تا گاه و گداری ، با ويس ناصری به عنوان کارشناس سياسی ( !؟) مصاحبه شود .
حد سواد و دانش و منطق خانم روزبه را از همان واپسين شعر نو شان در « آزمون ملی»(!) ميتوان حدس زد :
از فرط بی پناهی/
به کشورت پناه آوردم/
کودکی بودم که پایم با خاکت آشنا گشت/
جوانیم را در کشورت گم کردم/
زبانم را بفراموشی سپردم/
"تشکر"هایم به "مرسی" /
و "نان چاشت" ام به "نهار" مبدل گشت/
شاعرم حافظ گردید و /
از قابلی وچتنی و چای سبز/
به زرشک پلو/
و طعم شور خیار /
و چای معطر سیاه/
در پیاله های کمر باریک/
با قند خشتی در کنار /
عادت نمودم/
در کشورت/
بهترین و بدترین لحظه های زندگی را/
به تجربه نشستم/
پسرم در خاک تو چشم گشود و رضا نامیدمش /
خانم کمسواد را به بين که از خمينی آدمکش و شکنجه و خلخالی و
ناراحت نيست ، اما از اينکه [ اجبارا!] حافظ را به شاعری قبول کرده ناراحت است!
محترم کاکر !
مقاله تان زير بنايی از واقعيت ملموس دارد! ويس ناصری ، نه فرهنگی است نه رسانه دار، بلکه يک طرار است. او هر گز به اسلام عقيده ندارد اما خود را گاه جمعيتی ميخواند و اگر اخبار ، طلوع دوباره حکمتيار« پررنگ » شود ، خود را از هواداران ديرينه« حزب اسلامی» ميداند.
برای پيشبرد منافع اش به اين ضرب المثل قديمی ، عمل ميکند:
( از برای منفعت ، کون خران ، بايد ليسيد !)
يک نمونه کوچک از هزاران منافقت ويس ناصری ، معامله ايست مضحک که با خانم لينا روبه حيدری ( نطاق بخش دری صدای امريکا )انجام داده است.لينا روزبه دختری هراتی است که از استعدادی خوب در گويندگی اما از ضريب هوشی متوسط و استعداد پايين تر از متوسط در شاعری و و نوشتار برخوردار است !
اما اين دختر خانم به شدت ، شهرت طلب است ، بيشتر از همگنان اش مثل خانم زينت نور يا فريبا آتش!
آقای ناصری ، ماه هاست به اين خانم گوينده القابی مانند شاعره شهير و توانا و پر احساس و گوينده بی بديل ... داده ، و عکس و شعر اورا از بالای صفحه وبسايت اش بر نميدارد !
با همين ترفند ها، خانم روزبه نيز مسوولين صدای امريکارا قناعت داده تا گاه و گداری ، با ويس ناصری به عنوان کارشناس سياسی ( !؟) مصاحبه شود .
حد سواد و دانش و منطق خانم روزبه را از همان واپسين شعر نو شان در « آزمون ملی»(!) ميتوان حدس زد :
از فرط بی پناهی/
به کشورت پناه آوردم/
کودکی بودم که پایم با خاکت آشنا گشت/
جوانیم را در کشورت گم کردم/
زبانم را بفراموشی سپردم/
"تشکر"هایم به "مرسی" /
و "نان چاشت" ام به "نهار" مبدل گشت/
شاعرم حافظ گردید و /
از قابلی وچتنی و چای سبز/
به زرشک پلو/
و طعم شور خیار /
و چای معطر سیاه/
در پیاله های کمر باریک/
با قند خشتی در کنار /
عادت نمودم/
در کشورت/
بهترین و بدترین لحظه های زندگی را/
به تجربه نشستم/
پسرم در خاک تو چشم گشود و رضا نامیدمش /
خانم کمسواد را به بين که از خمينی آدمکش و شکنجه و خلخالی و
ناراحت نيست ، اما از اينکه [ اجبارا!] حافظ را به شاعری قبول کرده ناراحت است!