سلام دوست بی نهایت عزیز! مطلب خیلی زیبای است و فوق العاده حاکی از بدبختی های است که افغانستان در سه دهه جنگ متاسفانه درگیر آن بوده وقربانی این همه مشکلات بلی زنان افغانستان مخصوصا کابلی های عزیز بودند، من کابلی نیستم ولی زمانیکه سال های پس از جنگ های داخلی وارد کابل شدم و دیدیم که هر در و دروازه و حتی کوچکترین شی دراین شهر مورد اصابت مرممی وگلوله قرارگرفته ، فکر میکردم که لااقل در بین همه این اشیا زنده جان مرد و یازن استاده،نشسته و یا در حالت قدم زدن بوده که حتما قربانی شده است. دقیقا جنگ خودش به عنوان یک مصیبت ، عامل ده ها مصیبت دیگر چون چورو چپاول ، غارتگری وحتی تجاوز به ناموس مردم است. مخصوصا جمله اخر داستان خیلی زیباست که همه سناریو را با همین جمله میتواند ادم درک کندکه منظور داستان نویس چی است و میخواهد چی بگوید.
موفق باشید
سلام دوست بی نهایت عزیز! مطلب خیلی زیبای است و فوق العاده حاکی از بدبختی های است که افغانستان در سه دهه جنگ متاسفانه درگیر آن بوده وقربانی این همه مشکلات بلی زنان افغانستان مخصوصا کابلی های عزیز بودند، من کابلی نیستم ولی زمانیکه سال های پس از جنگ های داخلی وارد کابل شدم و دیدیم که هر در و دروازه و حتی کوچکترین شی دراین شهر مورد اصابت مرممی وگلوله قرارگرفته ، فکر میکردم که لااقل در بین همه این اشیا زنده جان مرد و یازن استاده،نشسته و یا در حالت قدم زدن بوده که حتما قربانی شده است. دقیقا جنگ خودش به عنوان یک مصیبت ، عامل ده ها مصیبت دیگر چون چورو چپاول ، غارتگری وحتی تجاوز به ناموس مردم است. مخصوصا جمله اخر داستان خیلی زیباست که همه سناریو را با همین جمله میتواند ادم درک کندکه منظور داستان نویس چی است و میخواهد چی بگوید.
موفق باشید