جناب اسد الله کشتمند!
وکالت نامه بیجا و بیمورد شما را نه تنها دررابطه به برادرارشد تان بلکه دفاعیه علیه جنایات حزب دیمو تان راکه واقعا با هزار چشم پاره گی نویشته اید تقریبا روزانه باربار میخوانم البته نه به خاطر چند جملات بیربط شمابلکه به خاطر دروغ گوئی و دفاع خائنانه شما از به اصطلاع حزب پرافتخار تان و فراموشی خاطرات گذشته یعنی یاران قدیم و روزگاران قدیم تان. من میخواهم ان روزهای را بخاطرشما بیاورم که باهم در اطاق شماره یک (اطاق محصلین)صدارت عظمی زندانی بودیم، ان شب های پرخاطره را به یاد شما بیاورم که برای پوشیدن دو کمپل برای سه نفر یعنی اینجانب، شما و اقای کریم داد از فاکولته اقتصاد و رفیق سراپا قرص هم حزبی شما در شب های ماه جوزا 1358جنجال داشتیم. روز گاران ازیاد رفته شما را میخواهم بیاد تان بیاورم که روزانه بعد از لت وکوب مستنطیق بیرحم پشت دروازه اطاق نمبر دو پهلوی قوماندانی که زنده یاد داکتر زرغون زندان بود به خاطر یک دانه گولی پاراسیتامول صف میکشیدیم. من میخواهم ان زنده یادان چون استاد سید سلطانشاه همام استاد فاکولته ادبیات، داکتر زرغون، محصلین دانشگاه کابل و پولیتخنیک از قبیل انور، علم کارگر، اقبال رزمجو، استاد اسحاق علی، کبیر رنجبربه اصطلاع انوقت تان (شُله خوران جاغوری)و مدیرو سرمعلم مکتب حبیبیه که ازجمله هم اطاقی های دوران زندان بودیم که بیرحمانه در دوره نوین انفلاق ثور درزمان صدارت برادر ارشدت اعدام و زیر خروار های خاک مدفون گردید برای تان یاد اور شوم.
جناب اسد جان کشتمند! ایا برایم گفته میتوانید که گناه ان معلم جوان وردکی اطاق شماره هفت که زیرماشین به اصطلاع "خودگوی" هم قطاران خلقی شما تاب نیاورد و قبل ازاعتراف بزور و برای نجات جان چندافراد مظلوم دیگر به شجاعت و دلیری تمام با بریدن رگهای خود در تشناب چوبی بالای تپه خاک دست به خودکشی زد چه بود؟ ایا هرگز ان حادثه نزدیک شام را که جسم بیجان ان معلم جوان با ریش انبوه سیاه و لباس ابی روشن پرخونش را نزدیک فواره اب درصحن زندان صدارت گذاشته بود بیاد میاورید؟ ایا ان محصلین و استادان مکاتب و دانشگاه ها را که هر شب بعداز یک بجه صبح با خواندن نام شان باخود به اعدام گاه میبردند ومیگفتند که "بیاید پیشک تان برامده" را بخاطر میاورید؟
پس باید قبول کنید که برادر ارشد شما در همان صدارت عظمی مدت ده سال تمام را بحیث صدراعظم ایفا وظیفه کرد که تمام وزرارت خانه ها به شمول داخله، دفاع، خاد، وووووو را درکنترول داشت و امر اعدام هزاران جوان افغانستانی را با دست های نامیمون خویش امظاً نموده است. برادر ارشد تان جناب سلطانعلی کشتمند مسئول همه بدبختی های افغانستان البته نه تنها دردوران صدارت بلکه بعد از صدارت و سقوط بیشرمانه ح.د.خ.ا یعنی دوران جنگ های کابل را نیز به عهده دارد زیرا ان جنگ ها و کشتار بیرحمانه که 65000افراد بیگناه کابل بدست جنرالان خونخوار شما چون جنرال خداداد مشهور به بیخدا که فعلا وزیر مخدرات است و جنرال مومین (حزب وحدت و جمیعت) صورت گرفت.
من بدینوسیله ازتمام روشنفکران، فعالان سیاسی گذشته و حال صمیمانه خواهشمندم تا با ادا مسئولیت ایمانی و وجدانی خود این جنایتکاران را به دادگاه بین المللی بکشاند. از تمام افراد بادرد میخواهم تا چشم دید خود را منحیث اسناد ارائه داشته و در تکمیل پرونده های این جنایتکاران تاریخ سهم بیگیرند و نگذارند تا کثافت های خود را با نویشتن چند کتاب های چرندوپرند ضخیم بپوشاند.
در اخر شرم باد بر عوام فریبی برادر ارشدت که با ریختن اشک تمساح بالا قبر عبدالعلی مزاری به اصطلاح گذشته شما یعنی "اشراربی فرهنگ" جنایات گذشته خود را میپوشاند. واینرا هم بایدبیاد داشته باشید که شما، برادرارشد و تمام همقطاران خائن تان دربین ملت و مردم افغانستان جای نداشته و هر وقت و زمان که باشد از شما خواهد پرسید، همان طوری که بالای موتر ضد گلوله برادر ارشد شما فیر شد.
جناب اسد الله کشتمند!
وکالت نامه بیجا و بیمورد شما را نه تنها دررابطه به برادرارشد تان بلکه دفاعیه علیه جنایات حزب دیمو تان راکه واقعا با هزار چشم پاره گی نویشته اید تقریبا روزانه باربار میخوانم البته نه به خاطر چند جملات بیربط شمابلکه به خاطر دروغ گوئی و دفاع خائنانه شما از به اصطلاع حزب پرافتخار تان و فراموشی خاطرات گذشته یعنی یاران قدیم و روزگاران قدیم تان. من میخواهم ان روزهای را بخاطرشما بیاورم که باهم در اطاق شماره یک (اطاق محصلین)صدارت عظمی زندانی بودیم، ان شب های پرخاطره را به یاد شما بیاورم که برای پوشیدن دو کمپل برای سه نفر یعنی اینجانب، شما و اقای کریم داد از فاکولته اقتصاد و رفیق سراپا قرص هم حزبی شما در شب های ماه جوزا 1358جنجال داشتیم. روز گاران ازیاد رفته شما را میخواهم بیاد تان بیاورم که روزانه بعد از لت وکوب مستنطیق بیرحم پشت دروازه اطاق نمبر دو پهلوی قوماندانی که زنده یاد داکتر زرغون زندان بود به خاطر یک دانه گولی پاراسیتامول صف میکشیدیم. من میخواهم ان زنده یادان چون استاد سید سلطانشاه همام استاد فاکولته ادبیات، داکتر زرغون، محصلین دانشگاه کابل و پولیتخنیک از قبیل انور، علم کارگر، اقبال رزمجو، استاد اسحاق علی، کبیر رنجبربه اصطلاع انوقت تان (شُله خوران جاغوری)و مدیرو سرمعلم مکتب حبیبیه که ازجمله هم اطاقی های دوران زندان بودیم که بیرحمانه در دوره نوین انفلاق ثور درزمان صدارت برادر ارشدت اعدام و زیر خروار های خاک مدفون گردید برای تان یاد اور شوم.
جناب اسد جان کشتمند! ایا برایم گفته میتوانید که گناه ان معلم جوان وردکی اطاق شماره هفت که زیرماشین به اصطلاع "خودگوی" هم قطاران خلقی شما تاب نیاورد و قبل ازاعتراف بزور و برای نجات جان چندافراد مظلوم دیگر به شجاعت و دلیری تمام با بریدن رگهای خود در تشناب چوبی بالای تپه خاک دست به خودکشی زد چه بود؟ ایا هرگز ان حادثه نزدیک شام را که جسم بیجان ان معلم جوان با ریش انبوه سیاه و لباس ابی روشن پرخونش را نزدیک فواره اب درصحن زندان صدارت گذاشته بود بیاد میاورید؟ ایا ان محصلین و استادان مکاتب و دانشگاه ها را که هر شب بعداز یک بجه صبح با خواندن نام شان باخود به اعدام گاه میبردند ومیگفتند که "بیاید پیشک تان برامده" را بخاطر میاورید؟
پس باید قبول کنید که برادر ارشد شما در همان صدارت عظمی مدت ده سال تمام را بحیث صدراعظم ایفا وظیفه کرد که تمام وزرارت خانه ها به شمول داخله، دفاع، خاد، وووووو را درکنترول داشت و امر اعدام هزاران جوان افغانستانی را با دست های نامیمون خویش امظاً نموده است. برادر ارشد تان جناب سلطانعلی کشتمند مسئول همه بدبختی های افغانستان البته نه تنها دردوران صدارت بلکه بعد از صدارت و سقوط بیشرمانه ح.د.خ.ا یعنی دوران جنگ های کابل را نیز به عهده دارد زیرا ان جنگ ها و کشتار بیرحمانه که 65000افراد بیگناه کابل بدست جنرالان خونخوار شما چون جنرال خداداد مشهور به بیخدا که فعلا وزیر مخدرات است و جنرال مومین (حزب وحدت و جمیعت) صورت گرفت.
من بدینوسیله ازتمام روشنفکران، فعالان سیاسی گذشته و حال صمیمانه خواهشمندم تا با ادا مسئولیت ایمانی و وجدانی خود این جنایتکاران را به دادگاه بین المللی بکشاند. از تمام افراد بادرد میخواهم تا چشم دید خود را منحیث اسناد ارائه داشته و در تکمیل پرونده های این جنایتکاران تاریخ سهم بیگیرند و نگذارند تا کثافت های خود را با نویشتن چند کتاب های چرندوپرند ضخیم بپوشاند.
در اخر شرم باد بر عوام فریبی برادر ارشدت که با ریختن اشک تمساح بالا قبر عبدالعلی مزاری به اصطلاح گذشته شما یعنی "اشراربی فرهنگ" جنایات گذشته خود را میپوشاند. واینرا هم بایدبیاد داشته باشید که شما، برادرارشد و تمام همقطاران خائن تان دربین ملت و مردم افغانستان جای نداشته و هر وقت و زمان که باشد از شما خواهد پرسید، همان طوری که بالای موتر ضد گلوله برادر ارشد شما فیر شد.