نخســــــــــت به [ شـــــــــــــــبير کاکر ] !
اگر قرار باشد ما هريک ايســــــــتاده شـــــــو يم و به طرف هر ســــــــــگی که ۲۴ ساعت پارس
ميکند ســـــنگ پرتاب کنيم ، هرگز به مقصد نه ميـرســـــيم . و بعد از کنفرانــــس ( بن)
ديگر سنگ های را بســـــــــته ســــگ ها را رها نمودند و بزرگان فرموده است : با احمق
و آن هم با ( کاکر ) بحث نکنيم و بگذاريم ، احمق در دنيای احمقانه خويش خوشبخت زندگی کند و با احمق نه بايد جدل نمود چون چيزی برای از دست دادن ندارد و روح انسان و انسانيت را تباه ميکند .
و [ اقای مزاری ]!
قطعی است عالمی و يا نيمچه عالمی که غير عملش عمل ميکند ، مانند جاهل متحيری است که از جهلش رها نشده و هر گز بيدار نه ميشود ، حجت برعليه او ، از حجت برعليه
جاهل بزرکتر اســـــــــت ، وحسرت و تاسف از او ، جدايی ناپذير و نزد خدا و حلق الله برای ملامت شـــــــايســــته تر است ، شـــــما بپرهيز از تکيه کردن به آرزو های وارداتی
، بيگانه که به يقين کالای مردم احمق است که بر تن « پدرام ها » « يون ها» « روستامل ها » « بيژند پورها » « کامجو ها »« کيهانی ها » « رهين ها » و شما است. بنأ « پاتهی گشــــــــــــــــــــــتن بـه است از کفش تنگ » و بهتر است به حال کفش تنگ خود ، سخت گيری و تعصب خام خود افسوس کنيد و :
[ از خدا جوئيم توفيق ادب ـــــ بی ادب محروم ماند از لطف رب ] « مولانا بزرگ »
فراموش نه کنيد ؛
آواز خوش از کام و دهان ولب شــــــــــــرين گر نغمه کنــد ورنـکند دل بفريـــــبد . از اين
نعمت بزرگ آدمی « ما » همه باشــــــنده گان اين ســـــــرزمين محروم ، بيگانه و
فرســــــــنگها فاصله داريم. با ســــــيه دل چه ســـــود گفتن وعظ ، نرود ميخ آهنين
هر گز در ســـــــــــــــــــــــــــــــــــنک. شاد باشـــــيد . ج بايانی
نخســــــــــت به [ شـــــــــــــــبير کاکر ] !
اگر قرار باشد ما هريک ايســــــــتاده شـــــــو يم و به طرف هر ســــــــــگی که ۲۴ ساعت پارس
ميکند ســـــنگ پرتاب کنيم ، هرگز به مقصد نه ميـرســـــيم . و بعد از کنفرانــــس ( بن)
ديگر سنگ های را بســـــــــته ســــگ ها را رها نمودند و بزرگان فرموده است : با احمق
و آن هم با ( کاکر ) بحث نکنيم و بگذاريم ، احمق در دنيای احمقانه خويش خوشبخت زندگی کند و با احمق نه بايد جدل نمود چون چيزی برای از دست دادن ندارد و روح انسان و انسانيت را تباه ميکند .
و [ اقای مزاری ]!
قطعی است عالمی و يا نيمچه عالمی که غير عملش عمل ميکند ، مانند جاهل متحيری است که از جهلش رها نشده و هر گز بيدار نه ميشود ، حجت برعليه او ، از حجت برعليه
جاهل بزرکتر اســـــــــت ، وحسرت و تاسف از او ، جدايی ناپذير و نزد خدا و حلق الله برای ملامت شـــــــايســــته تر است ، شـــــما بپرهيز از تکيه کردن به آرزو های وارداتی
، بيگانه که به يقين کالای مردم احمق است که بر تن « پدرام ها » « يون ها» « روستامل ها » « بيژند پورها » « کامجو ها »« کيهانی ها » « رهين ها » و شما است. بنأ « پاتهی گشــــــــــــــــــــــتن بـه است از کفش تنگ » و بهتر است به حال کفش تنگ خود ، سخت گيری و تعصب خام خود افسوس کنيد و :
[ از خدا جوئيم توفيق ادب ـــــ بی ادب محروم ماند از لطف رب ] « مولانا بزرگ »
فراموش نه کنيد ؛
آواز خوش از کام و دهان ولب شــــــــــــرين گر نغمه کنــد ورنـکند دل بفريـــــبد . از اين
نعمت بزرگ آدمی « ما » همه باشــــــنده گان اين ســـــــرزمين محروم ، بيگانه و
فرســــــــنگها فاصله داريم. با ســــــيه دل چه ســـــود گفتن وعظ ، نرود ميخ آهنين
هر گز در ســـــــــــــــــــــــــــــــــــنک. شاد باشـــــيد . ج بايانی