افغانستان در جریان شش سال گذشته کارزار رویارویی عده ی بیشماری از دست پروردگان و جواسیس خارجی بوده است و کشور های همسایه و به ویژه ایران و پاکستان با استفاده از مهره های نفوذی خود به اشکال مختلف خواسته اند، روند تحولات سیاسی حاکم بر افغانستان را در خط منافع سیاسی - ایدیولوژیک خود نگاه داشته و به اصطلاح از اب گل آلود، ماهی بگیرند.
در این میان فاروق وردک و تعدادی از همکاران نزدیک او بمانند آصف ننگ، وحید عمر، داوود ملیز و شماری دیگری که تا همین حالا با او به اشکال مختلف و در پست های حساس و بلند دولتی کار نموده اند، در جریان سال های گذشته به عنوان جواسیس و عمال پاکستان در افغانستان فعالیت داشتند.
دستگیری آصف ننگ و وحید عمر که از شمار نزدیک ترین افراد به فاروق وردک بودند، خود نشانه ی این است که دست این عده از خیانت پیشه گان ملی رو شده و در نهایت رییس جمهوری مجبور گشته است تا دستور توقیف آنها را بدهد.
حالا این پرسش مطرح می گردد که چرا رییس جمهوری دستور توقیف فاروق وردک را نیز نداده است، در حالی که نزدیکترین همکاران و دار و دسته فاروق وردک به جرم مشهود جاسوسی به دولت پاکستان توقیف گشته اند. از جانب دیگر این کاملاً دروغ است که این افراد به جرم نشر مطالبی در رابطه به رییس جمهوری توقیف گشته اند. ابن ها، نظر به گفته تعدادی از افراد درون دستگاه ریاست جمهوری، به دلیل ارتکاب جرم جاسوسی به پاکستان، دستگیر شده اند.
حالا مردم افغانستان در انتظار این اند که رییس جمهور کرزی با یک اقدام شجاعانه دیگر، دار و دسته فاروق وردک و در نتیجه پاکستان را از حساس ترین اداره افغانستان (اداره امور و دارلانشای شورای وزیران و وزارت دولت در امور پارلمانی) بر چیده و در نتیجه به نفوذ دستگاه مخوف جاسوسی پاکستان، لااقل در بخشی از افغانستان، نقطه پایان بگذارد.
این بهترین فرصت به شمار می آید تا رییس جمهور کرزی به مثلث جاسوسسی فاروق وردک - آصف ننگ - وحید عمر پایان داده و به اعتبار خویش در میان مردم افغانستان بیفزاید. تاریخ این سرزمین نشان داده است که دست هر جاسوسی در نهایت رو شده و خود و باداران اجیر کرده اش را، سر افگنده ساخته است. مرگ باد بر هر چه جواسیس و فروخته شدگانی که در افغانستان، پایه های این نظام نو پا را متزلزل می سازند.
افغانستان در جریان شش سال گذشته کارزار رویارویی عده ی بیشماری از دست پروردگان و جواسیس خارجی بوده است و کشور های همسایه و به ویژه ایران و پاکستان با استفاده از مهره های نفوذی خود به اشکال مختلف خواسته اند، روند تحولات سیاسی حاکم بر افغانستان را در خط منافع سیاسی - ایدیولوژیک خود نگاه داشته و به اصطلاح از اب گل آلود، ماهی بگیرند.
در این میان فاروق وردک و تعدادی از همکاران نزدیک او بمانند آصف ننگ، وحید عمر، داوود ملیز و شماری دیگری که تا همین حالا با او به اشکال مختلف و در پست های حساس و بلند دولتی کار نموده اند، در جریان سال های گذشته به عنوان جواسیس و عمال پاکستان در افغانستان فعالیت داشتند.
دستگیری آصف ننگ و وحید عمر که از شمار نزدیک ترین افراد به فاروق وردک بودند، خود نشانه ی این است که دست این عده از خیانت پیشه گان ملی رو شده و در نهایت رییس جمهوری مجبور گشته است تا دستور توقیف آنها را بدهد.
حالا این پرسش مطرح می گردد که چرا رییس جمهوری دستور توقیف فاروق وردک را نیز نداده است، در حالی که نزدیکترین همکاران و دار و دسته فاروق وردک به جرم مشهود جاسوسی به دولت پاکستان توقیف گشته اند. از جانب دیگر این کاملاً دروغ است که این افراد به جرم نشر مطالبی در رابطه به رییس جمهوری توقیف گشته اند. ابن ها، نظر به گفته تعدادی از افراد درون دستگاه ریاست جمهوری، به دلیل ارتکاب جرم جاسوسی به پاکستان، دستگیر شده اند.
حالا مردم افغانستان در انتظار این اند که رییس جمهور کرزی با یک اقدام شجاعانه دیگر، دار و دسته فاروق وردک و در نتیجه پاکستان را از حساس ترین اداره افغانستان (اداره امور و دارلانشای شورای وزیران و وزارت دولت در امور پارلمانی) بر چیده و در نتیجه به نفوذ دستگاه مخوف جاسوسی پاکستان، لااقل در بخشی از افغانستان، نقطه پایان بگذارد.
این بهترین فرصت به شمار می آید تا رییس جمهور کرزی به مثلث جاسوسسی فاروق وردک - آصف ننگ - وحید عمر پایان داده و به اعتبار خویش در میان مردم افغانستان بیفزاید. تاریخ این سرزمین نشان داده است که دست هر جاسوسی در نهایت رو شده و خود و باداران اجیر کرده اش را، سر افگنده ساخته است. مرگ باد بر هر چه جواسیس و فروخته شدگانی که در افغانستان، پایه های این نظام نو پا را متزلزل می سازند.