زاهدی بدنیست که نظرت را راجع به مقاله آقای دانشجو نیز بتویسی!
عید تان مبارک ! بلی عید و عودت به بندگی ، و انابت و رجوع به ذات یکتا ، مبارک است این رجوع و تعهد و مبارک باشد این عید سعید و خجسته اضحی یا عید قربان ، خداکند پیام این عید دیگر همه مسلمین جهان بخصوص ملت نجیب، مؤمن و ستمکشیده افغانستان عزیز را بیدار سازد و از ذات یکتا التجا میکنم که امورات این امت پارچه و پراگنده را واحد و یکپارچه بسازد و عزت و مجد و شکوه گمشده این ملت را دوباره به وی اعطاء کند.
عیدی که از نامش پیداست که قربان... همه هست و بود ما قربان و نثار آن ذات پرجلال... قل إن صلاتی و نسکی و محیای و مماتی لله رب العلمین... آری اگر امروز به رسم قربانی یک حیوان در حقیقت سنت همان ابراهیم خلیل را تازه میکنیم که همانا پیمان ما با خدا پیمان بندگی است و در راه آن ذات احد و اقدس ما حاضر به ذبح نه تنها مال بلکه به ذبح تمام خواهشات و آرزو ها و امیال نفسانی خود هستیم،... بلی حاضریم تا از مال بگذریم، از جان بگذریم و از فرزندان و دلبندان بگذریم ... دل ما بسته یک ذات واحد است، آرمان همه ما رسیدن به آن ذات واحد و هدف همه مان خدمت و عبادت یک ذات و کار برای نشر و پخش فرامین همان یک ذات... باز هم همان قول ابراهیم خلیل که بدون شک نماز و قربانی و زندگی و مرگ ما خاص برای رضای یک ذات است...
دوستان عزیز! خدای متعال از ما گوشت و خون قربانی نمیخواهد ... لن ینال الله لحومها و لا دمائها و لکن یناله التقوی منکم... همانا مطلوب از ما تقوی است... بلی بیائید که با گذاشتن کارد به گلوی حیوان دیگر تمام خواهشات و امیال نفسانی خود را ذبح کنیم، بلی غرور و تکبر و خود خواهی و ریا و خود پسندی و خودنمائی را همه و همه را ذبح کنیم... دیگر تعرض به مال و آبرو و خون برادر مسلمان خود نکنیم، این تمثیل را روح ببخشیم و از اعمال ننگ آور و زشت و خلاف سرشت انسانی دست برداریم، دیگر بغض و عداوت و کینه و کدورت از دلها بزداییم و با سادگی تمام و خلوص نیت و توحید زندگی کنیم، دیگر بجای دروغ راست بیافرینیم، دیگر خود و ملت خود را فریب ندهیم... بس است دیگر خود را خود نفریبیم... دیگر به اجانب سر سجده و تعظیم خم نکنیم... دیگر از اجانب کمک و مدد نجوییم... دیگر این عبودیت را خالص یک ذات سازیم، ... دیگر به قوانین دست ساخته خود و امثال خود پابند نباشیم... بلی دیگر از همه رها شویم ... آری ... از قید و بند غیر و از سیاه چال جان و تن خود را رها سازیم ... بلی جلو این روح و جسم و تن را به مالک آن تسلیم کنیم ... بلی توکل به ذاتیکه سزارواش است، که بر او توکل شود... بلی دیگر خود را بسپاریم به همان ذات مقتدر ... دیگر از قیود و بنود شیطانی و نفسانی فرار کنیم و ... رجوع کنیم به ذات الله یکتا و قادر و مقتدر و عزیز... عزت از او بخواهیم ... مجد از او ... قانون زندگی از او... و عبادت برای او ... و بندگی برای او... و زندگی برای او ... و مرگ برای او ... دیگر خود را به او تسلیم کنیم و در راه او بلی تنها او خون بریزیم... باید تنها از او قانون بپذیریم و تنها بخاطر او دوستی کنیم و تنها بخاطر او دشمنی... بلی این همه را با گذاشتن کارد به گلوی حیوان در حقیقت خوی های زشت و حیوانی خود را ذبح کنیم...
زاهدی بدنیست که نظرت را راجع به مقاله آقای دانشجو نیز بتویسی!
عید تان مبارک ! بلی عید و عودت به بندگی ، و انابت و رجوع به ذات یکتا ، مبارک است این رجوع و تعهد و مبارک باشد این عید سعید و خجسته اضحی یا عید قربان ، خداکند پیام این عید دیگر همه مسلمین جهان بخصوص ملت نجیب، مؤمن و ستمکشیده افغانستان عزیز را بیدار سازد و از ذات یکتا التجا میکنم که امورات این امت پارچه و پراگنده را واحد و یکپارچه بسازد و عزت و مجد و شکوه گمشده این ملت را دوباره به وی اعطاء کند.
عیدی که از نامش پیداست که قربان... همه هست و بود ما قربان و نثار آن ذات پرجلال... قل إن صلاتی و نسکی و محیای و مماتی لله رب العلمین... آری اگر امروز به رسم قربانی یک حیوان در حقیقت سنت همان ابراهیم خلیل را تازه میکنیم که همانا پیمان ما با خدا پیمان بندگی است و در راه آن ذات احد و اقدس ما حاضر به ذبح نه تنها مال بلکه به ذبح تمام خواهشات و آرزو ها و امیال نفسانی خود هستیم،... بلی حاضریم تا از مال بگذریم، از جان بگذریم و از فرزندان و دلبندان بگذریم ... دل ما بسته یک ذات واحد است، آرمان همه ما رسیدن به آن ذات واحد و هدف همه مان خدمت و عبادت یک ذات و کار برای نشر و پخش فرامین همان یک ذات... باز هم همان قول ابراهیم خلیل که بدون شک نماز و قربانی و زندگی و مرگ ما خاص برای رضای یک ذات است...
دوستان عزیز! خدای متعال از ما گوشت و خون قربانی نمیخواهد ... لن ینال الله لحومها و لا دمائها و لکن یناله التقوی منکم... همانا مطلوب از ما تقوی است... بلی بیائید که با گذاشتن کارد به گلوی حیوان دیگر تمام خواهشات و امیال نفسانی خود را ذبح کنیم، بلی غرور و تکبر و خود خواهی و ریا و خود پسندی و خودنمائی را همه و همه را ذبح کنیم... دیگر تعرض به مال و آبرو و خون برادر مسلمان خود نکنیم، این تمثیل را روح ببخشیم و از اعمال ننگ آور و زشت و خلاف سرشت انسانی دست برداریم، دیگر بغض و عداوت و کینه و کدورت از دلها بزداییم و با سادگی تمام و خلوص نیت و توحید زندگی کنیم، دیگر بجای دروغ راست بیافرینیم، دیگر خود و ملت خود را فریب ندهیم... بس است دیگر خود را خود نفریبیم... دیگر به اجانب سر سجده و تعظیم خم نکنیم... دیگر از اجانب کمک و مدد نجوییم... دیگر این عبودیت را خالص یک ذات سازیم، ... دیگر به قوانین دست ساخته خود و امثال خود پابند نباشیم... بلی دیگر از همه رها شویم ... آری ... از قید و بند غیر و از سیاه چال جان و تن خود را رها سازیم ... بلی جلو این روح و جسم و تن را به مالک آن تسلیم کنیم ... بلی توکل به ذاتیکه سزارواش است، که بر او توکل شود... بلی دیگر خود را بسپاریم به همان ذات مقتدر ... دیگر از قیود و بنود شیطانی و نفسانی فرار کنیم و ... رجوع کنیم به ذات الله یکتا و قادر و مقتدر و عزیز... عزت از او بخواهیم ... مجد از او ... قانون زندگی از او... و عبادت برای او ... و بندگی برای او... و زندگی برای او ... و مرگ برای او ... دیگر خود را به او تسلیم کنیم و در راه او بلی تنها او خون بریزیم... باید تنها از او قانون بپذیریم و تنها بخاطر او دوستی کنیم و تنها بخاطر او دشمنی... بلی این همه را با گذاشتن کارد به گلوی حیوان در حقیقت خوی های زشت و حیوانی خود را ذبح کنیم...