بسیار تشکر از معلومات . در اصل ما باید فاصله از کسانی که دشمنان مردم ما هستند داشته باشیم و خطی که شما اگاهانه بین مردم افغانستان و دشمنان مردم افغانستان کشیده اید , از یک نگاه تاریخی است و از نگاهی ضرورت روز است . تبادله افکار و دانش و تجربیات و مسایلی تاریخی بین مردم ما و ایرانیان و همسایه های شمالی و جنوبی ما یک موضوع انکار ناپذیز تاریخی است . فرهنگ و کلتور و رسم و روج های این سه چهار کشور تقریباء مشابه هم است , به همین منظور افهام و تفهیم بین مردم ما و همسایگان ما به اسانی صورت میگیرد . در صده اخیری که اکثر مسایل سیاسی مشابه در کشور های همسایه اتفاق افتاده بود و در نتیجه در رد و بدل شدن افکار و دانش سیاسی همسایه های ما به هم دیگر کمک نموده اند و یا نظر به وجوههات مشابه که قضایای سیاسی در کشور های همسایه اتفاق افتاده , مردم و همسایگان را به هم نزدیک ساخته و در اینده امکان نزدیکی زیاد تری موجود است , حتی چندی قبل پلان اتحادیه کشور های جنوب شرق اسیا پیشنهاد شده بود . در دههء که گذشت اتفاقات سیاسی ایران و افغانستان بعد از سال های 1360 افغانستان و ایران را بهم نزدیک تر ساخته است , مانند همکاری مستقیم احزاب سیاسی ایران با احزاب سیاسی افغانستان در سطح بین المللی , حتی اکثر کتابهای و مجلات سیاسی مانند دنیای و یا ترجمه شده های از مسایل سیاسی خارجی از ایران مخفیانه و یا مستقیم به افغانستان وارد میشد . بهر حال رابطه مردم با مردم سطح تفکرات همانند را به وجد میاورد . مثلا دولت پاکستان دشمن شماره یک دولت هندوستان است و هردو قسم خورده اند که اگر جنگ شروع شود در اولین دقایق یکی دیگر خود را از زمین حذف خواهد نمود , ولی مردم دهلی و کراچی و یا امرتسر و لاهور و یا پتان های پشاور و خان های لکنهو اصلاء از هم جدا شدنی نیستند . در عین زمان ایرانی و افغانی هر قدر کوشش کنند بر دور بودن و جدا بودن از همدیگر ولی ناممکن است که همدیگر را فراموش کنند . بهر حال مطلب این است که دانش و یا نقل قول و یا تجربیات انسان ها سرحدات و یا مرز ندارد و از زمان های بسیار قدیم تا حال سینه به سینه امده تا اول بروی کاغذی که از ارد برنج درست میکردند تاریخ را نوشتند و بعدا از پاپیروس استفاده مینمودند و تا اینکه حالا جناب راوش برای شما از گذشته شما معلوماتی اریه داده است . باید متوجه باشید که یکی از خوبی های جنگ این است که انسانها را به هم نزدیک میسازد و در عین زمان به تازه گی ها فرهنک های مانند چند کلتوری به وجود امده است که همه با هم افکار خود را تقسیم میکنند و به پیش میروند .
راوش !
بسیار تشکر از معلومات . در اصل ما باید فاصله از کسانی که دشمنان مردم ما هستند داشته باشیم و خطی که شما اگاهانه بین مردم افغانستان و دشمنان مردم افغانستان کشیده اید , از یک نگاه تاریخی است و از نگاهی ضرورت روز است . تبادله افکار و دانش و تجربیات و مسایلی تاریخی بین مردم ما و ایرانیان و همسایه های شمالی و جنوبی ما یک موضوع انکار ناپذیز تاریخی است . فرهنگ و کلتور و رسم و روج های این سه چهار کشور تقریباء مشابه هم است , به همین منظور افهام و تفهیم بین مردم ما و همسایگان ما به اسانی صورت میگیرد . در صده اخیری که اکثر مسایل سیاسی مشابه در کشور های همسایه اتفاق افتاده بود و در نتیجه در رد و بدل شدن افکار و دانش سیاسی همسایه های ما به هم دیگر کمک نموده اند و یا نظر به وجوههات مشابه که قضایای سیاسی در کشور های همسایه اتفاق افتاده , مردم و همسایگان را به هم نزدیک ساخته و در اینده امکان نزدیکی زیاد تری موجود است , حتی چندی قبل پلان اتحادیه کشور های جنوب شرق اسیا پیشنهاد شده بود . در دههء که گذشت اتفاقات سیاسی ایران و افغانستان بعد از سال های 1360 افغانستان و ایران را بهم نزدیک تر ساخته است , مانند همکاری مستقیم احزاب سیاسی ایران با احزاب سیاسی افغانستان در سطح بین المللی , حتی اکثر کتابهای و مجلات سیاسی مانند دنیای و یا ترجمه شده های از مسایل سیاسی خارجی از ایران مخفیانه و یا مستقیم به افغانستان وارد میشد . بهر حال رابطه مردم با مردم سطح تفکرات همانند را به وجد میاورد . مثلا دولت پاکستان دشمن شماره یک دولت هندوستان است و هردو قسم خورده اند که اگر جنگ شروع شود در اولین دقایق یکی دیگر خود را از زمین حذف خواهد نمود , ولی مردم دهلی و کراچی و یا امرتسر و لاهور و یا پتان های پشاور و خان های لکنهو اصلاء از هم جدا شدنی نیستند . در عین زمان ایرانی و افغانی هر قدر کوشش کنند بر دور بودن و جدا بودن از همدیگر ولی ناممکن است که همدیگر را فراموش کنند . بهر حال مطلب این است که دانش و یا نقل قول و یا تجربیات انسان ها سرحدات و یا مرز ندارد و از زمان های بسیار قدیم تا حال سینه به سینه امده تا اول بروی کاغذی که از ارد برنج درست میکردند تاریخ را نوشتند و بعدا از پاپیروس استفاده مینمودند و تا اینکه حالا جناب راوش برای شما از گذشته شما معلوماتی اریه داده است . باید متوجه باشید که یکی از خوبی های جنگ این است که انسانها را به هم نزدیک میسازد و در عین زمان به تازه گی ها فرهنک های مانند چند کلتوری به وجود امده است که همه با هم افکار خود را تقسیم میکنند و به پیش میروند .