آفرین به این نوشته ات و آفرین و صد آفرین. رسالت همه روشنفکران است تا مردم بد بخت و خنجر خورده ای ما را در رابطه با ماهیت و سرشت کثیف تاجران دین و مذهب آگاه سازند. این دین داران بی دین چنان از تمدن، ارزش های انسانی و اخلاقی، سعادت و خوشبختی و تفکر و بازنگری دور اند، که حتی با داشتن ملیون ها دالر، زندگی خود شان نیز از خیمه و آفتابه و لنگوته و دستار و شمله نجات نیافته است. این ها همه با داشتن ملیون ها دالر، فقیرترین و نادان ترین انسان های این کشور و این کره اند. از تمدن و فرهنگ چیزی نمی دانند و زندگی را هم چنان تنگ و بسته می بینند که حتی جرات تقلید از شیخ های عرب و شهزادگان حوزه خلیج را ندارند. آنان حد اقل مادیات را مدرن کرده اند، اما اینجا از مدرن کردن مادیات نیز خبری نیست. اینجا جهل است و خرافات و ظلمت و انحطاط. افغانستان دهه هتفاد و شصت با تمام جنایات و کثافت کاری های حاکمان اش، ملیون ها بار منور تر و آزاد تر و انعطاف پذیر تر از امروز بود. اما بدبختانه که قافله جهل جهادی ها (تمامی اش و از هر رنگ و رسم اش)، طالبان و حالا دار و دسته جاهل، فاسد و خاین کرزی چنان کشور را به لبه نیستی، پستی، و جهالت و بدویت و بربریت نزدیک کرده اند که خود نیز در آتش آن خواهند سوخت. حالا دیگر امید ها همه به هدر رفته است و بزودی ما شاهد خونین ترین جنگ های قومی و بار دیگر شاهد سلطه شوم دینداران و قومگرایان خرمغز و بیمار و مجنون خواهیم بود. اما امید که مردم از تمامی اقوام یکجا با هم تمامی سردمداران جهل و پستی و خیانت و زذالت را به نیستی سوق دهند. این والا ترین امید است، اما شاید سراب ایست که تنها می توانیم با امید به آن به راه ادامه دهیم تا باشد روزی به چشمه زلال برسیم و زبان های خشکیده ای خویش را تر کنیم و دشت و دمن خشک سرزمین و مردم و تاریخ خویش را سیر آب سازیم.
آفرین به این نوشته ات و آفرین و صد آفرین. رسالت همه روشنفکران است تا مردم بد بخت و خنجر خورده ای ما را در رابطه با ماهیت و سرشت کثیف تاجران دین و مذهب آگاه سازند. این دین داران بی دین چنان از تمدن، ارزش های انسانی و اخلاقی، سعادت و خوشبختی و تفکر و بازنگری دور اند، که حتی با داشتن ملیون ها دالر، زندگی خود شان نیز از خیمه و آفتابه و لنگوته و دستار و شمله نجات نیافته است. این ها همه با داشتن ملیون ها دالر، فقیرترین و نادان ترین انسان های این کشور و این کره اند. از تمدن و فرهنگ چیزی نمی دانند و زندگی را هم چنان تنگ و بسته می بینند که حتی جرات تقلید از شیخ های عرب و شهزادگان حوزه خلیج را ندارند. آنان حد اقل مادیات را مدرن کرده اند، اما اینجا از مدرن کردن مادیات نیز خبری نیست. اینجا جهل است و خرافات و ظلمت و انحطاط. افغانستان دهه هتفاد و شصت با تمام جنایات و کثافت کاری های حاکمان اش، ملیون ها بار منور تر و آزاد تر و انعطاف پذیر تر از امروز بود. اما بدبختانه که قافله جهل جهادی ها (تمامی اش و از هر رنگ و رسم اش)، طالبان و حالا دار و دسته جاهل، فاسد و خاین کرزی چنان کشور را به لبه نیستی، پستی، و جهالت و بدویت و بربریت نزدیک کرده اند که خود نیز در آتش آن خواهند سوخت. حالا دیگر امید ها همه به هدر رفته است و بزودی ما شاهد خونین ترین جنگ های قومی و بار دیگر شاهد سلطه شوم دینداران و قومگرایان خرمغز و بیمار و مجنون خواهیم بود. اما امید که مردم از تمامی اقوام یکجا با هم تمامی سردمداران جهل و پستی و خیانت و زذالت را به نیستی سوق دهند. این والا ترین امید است، اما شاید سراب ایست که تنها می توانیم با امید به آن به راه ادامه دهیم تا باشد روزی به چشمه زلال برسیم و زبان های خشکیده ای خویش را تر کنیم و دشت و دمن خشک سرزمین و مردم و تاریخ خویش را سیر آب سازیم.