دوست عزیز آقای نایب سلام و درود تقدیم است ! با این نوشتار و گزینش مطلب ، راست به غدۀ انگشت گذاشته اید که سالهاست مردم بیچارۀ گرسنه شکم و پا برهنۀ سرزمین مانرا درمانده و به حالت زار کشانیده و بخاطر برکندن و دور افگندن این تومور نه راهیست ، نه چاره یی و نه درمانی . در ضمن مقاله سوال (...اما چهل ملا هیچگاه از خود سوال نکردند که آنها این صلاحیت قیم مآبانه خود را از کجا بدست آورده و به استناد کدام قانون این حق را کمایی کرده اند؟ ) را نموده اید که این ازدین حقیر مذهب فقیر چنین جواب ارایه مینماید :
ما !! تنها ما !! و باز هم ما !! اجازه بدهید کمی واضحتر این ما شدن را خدمت تان بنگارم . من وقتی ما میشویم که در زیر منبر مینشینیم ، گوش می نهیم و با جان و دل سخنان توبه فرمایانرا پذیرایم . در زیر منبر همه ما ایم ! در آن جایگاه حق من شدن همیشه ذایل است و این توبه فرما حاکم دلهای ما ! در آن مقام ، ابراز بغاوت و سرکشی از حکم آخند و ملا ، ستیزی است از حکم خدا و محمد مصطفی ! آنجاست که این آخند و ملا صلاحیت قیم مأبانۀ خود را به هزار گونه رسم و دستور به ما تفهیم میکند . گوئیا هر آنچی این فضیلت مأب در منبرمیفرماید ، دریچه یست به سوی فلاح و رستگاری !
این چهل ملا نخستین ها و پایانی ها نیستند که از چشمۀ قم سیلوار سرازیر می شوند و زمین های حاصلخیز را آحک می بندند و داشته های طشت رسوایی شان لبریز میشود . این جویبار را دیوبندی ها و الازهری ها زمانه هاست که با لوش رنگپریدۀ خود پر نموده اند . کرم شاه های انگریزی ناخدا های این کشتیی و سرنشینان گوش به فرمان اوست که دیگر به حجت الاسلامهای قمی جایی نیست . این مایم که هرکی در منبر آمد دستورش را پذیرایم چی کام بیز باشد چی جام ریز . پس ما ملامتیم ، ما که نمیتوانیم زشتی ها را از نیکی ها نفی نمایم ، ما ملامتیم که سر تسلیم به هر خوانده و نا خوانده فرو آورده ایم ، ما ملامتیم که خط قیم شدن خود را با ادای جزیه پذیرفتیم و آهی هم نکشیدیم ، من ما شدیم و افسوس که چی ما شدنی !!!! قلم تان فرا تر و رسا تر بادا !
دوست عزیز آقای نایب سلام و درود تقدیم است ! با این نوشتار و گزینش مطلب ، راست به غدۀ انگشت گذاشته اید که سالهاست مردم بیچارۀ گرسنه شکم و پا برهنۀ سرزمین مانرا درمانده و به حالت زار کشانیده و بخاطر برکندن و دور افگندن این تومور نه راهیست ، نه چاره یی و نه درمانی . در ضمن مقاله سوال (...اما چهل ملا هیچگاه از خود سوال نکردند که آنها این صلاحیت قیم مآبانه خود را از کجا بدست آورده و به استناد کدام قانون این حق را کمایی کرده اند؟ ) را نموده اید که این ازدین حقیر مذهب فقیر چنین جواب ارایه مینماید :
ما !! تنها ما !! و باز هم ما !! اجازه بدهید کمی واضحتر این ما شدن را خدمت تان بنگارم . من وقتی ما میشویم که در زیر منبر مینشینیم ، گوش می نهیم و با جان و دل سخنان توبه فرمایانرا پذیرایم . در زیر منبر همه ما ایم ! در آن جایگاه حق من شدن همیشه ذایل است و این توبه فرما حاکم دلهای ما ! در آن مقام ، ابراز بغاوت و سرکشی از حکم آخند و ملا ، ستیزی است از حکم خدا و محمد مصطفی ! آنجاست که این آخند و ملا صلاحیت قیم مأبانۀ خود را به هزار گونه رسم و دستور به ما تفهیم میکند . گوئیا هر آنچی این فضیلت مأب در منبرمیفرماید ، دریچه یست به سوی فلاح و رستگاری !
این چهل ملا نخستین ها و پایانی ها نیستند که از چشمۀ قم سیلوار سرازیر می شوند و زمین های حاصلخیز را آحک می بندند و داشته های طشت رسوایی شان لبریز میشود . این جویبار را دیوبندی ها و الازهری ها زمانه هاست که با لوش رنگپریدۀ خود پر نموده اند . کرم شاه های انگریزی ناخدا های این کشتیی و سرنشینان گوش به فرمان اوست که دیگر به حجت الاسلامهای قمی جایی نیست . این مایم که هرکی در منبر آمد دستورش را پذیرایم چی کام بیز باشد چی جام ریز . پس ما ملامتیم ، ما که نمیتوانیم زشتی ها را از نیکی ها نفی نمایم ، ما ملامتیم که سر تسلیم به هر خوانده و نا خوانده فرو آورده ایم ، ما ملامتیم که خط قیم شدن خود را با ادای جزیه پذیرفتیم و آهی هم نکشیدیم ، من ما شدیم و افسوس که چی ما شدنی !!!! قلم تان فرا تر و رسا تر بادا !