با درود به شما گرامی لمبه و دوستانیکه می دانند و می فهمند معنی سخنان شما را و با اضافه کردن بر نوشتار شما توماری می سازند تا شود ثبوتی از بدبختی های ملتی باشد که تا دوگوش به مشکلات و معضلات اجتماعی غرق اند. و قتی هنر مندان شان با سگرت قصه می گوید و خودش را ارضا می نماید دگر چه توقعی میشود داشت واه واه گویانش .
همین کافیست که این رشته را بدست ابیات سعدی شیرین سخن بدهیم و نتیجة بگیریم :
علم چندان که بیشتر خوانی
چو عمل درتو نیست نادانی
نه محقق بود نه دانشمند
چار پایی براو کتابی چند
آن تهی مغز را چه علم و خبر
که بر او هیزم است یا دفتر
نه تنها در شعر بلکه در تمام ساحات عدة همفکر و همزاد و هم اندیش خواسته اند با کروفر به دست بوسی و پا بوسی سردمداران رژیم ها بی بنیاد بروند . و ساحه را آنقدر تنگ نمایند که برای آزاد اندیشان جایی نباشد.
و با همین یک برگ ریخته ما می دانیم که ازین درخت پوسیده و بی رمق جز ابتذال و شعری در خدمت شعر
نمی تراود . و باز هم درود بگویم بر فرزند دلیر فرهنگ جناب کامرام میر هزار که وسیله را آماده ساخته اند که یک بار در ادبیات و فرهنگ این سرزمین حرف ها رودررو زده شود و آنانی را که سالهای مدید در خود محوری ها درب ها تکامل و خلاقیت را در اذهان باشندگان سرزمین ما لایه بندی نمودند با دیدگاه دیگر اندیشی بنگرند.
البته بهرنگی ها در ادبیات و فرهنگ ما جای والا دارند که با اندیشه های نابشان گل های تشنه فرهنگ را آبیاری نموده اند.
ولی سالوسانی هم در ادوار مختلف با قرارداد های مذبوحانه برای دیگران جای نگذاشته اند. تا دانة در خاک تر بیفتد و بروید.
اینکه می گویند : شما کسی دیگری را سراغ دارید که مشهور باشند و شعر گفته باشند ؟
من باید در پاسخ عرض نمایم که کسان زیاد است ولی ناکسان نمی خواهند که آنها ظهور کنند. و قطره آبی باشند بر گلوی تشنة تشنگان فرهنگ .تا وقتی نوکری برتر از آزادگی تا وقتی شهرت بر طینت و تا وقتی شعر بر ماهیت می چربد همین آش خواهد بود و همین کاسه .
سخن زیاد است ولی میشود گفت :
خوش بود گرمحک تجربه آید به میان
تا سیه روی شود هرکه دراو غش باشد.
بسیار بجاست که مثلی را بکار ببریم و سخن را کوتاه سازیم .
با درود به شما گرامی لمبه و دوستانیکه می دانند و می فهمند معنی سخنان شما را و با اضافه کردن بر نوشتار شما توماری می سازند تا شود ثبوتی از بدبختی های ملتی باشد که تا دوگوش به مشکلات و معضلات اجتماعی غرق اند. و قتی هنر مندان شان با سگرت قصه می گوید و خودش را ارضا می نماید دگر چه توقعی میشود داشت واه واه گویانش .
همین کافیست که این رشته را بدست ابیات سعدی شیرین سخن بدهیم و نتیجة بگیریم :
علم چندان که بیشتر خوانی
چو عمل درتو نیست نادانی
نه محقق بود نه دانشمند
چار پایی براو کتابی چند
آن تهی مغز را چه علم و خبر
که بر او هیزم است یا دفتر
نه تنها در شعر بلکه در تمام ساحات عدة همفکر و همزاد و هم اندیش خواسته اند با کروفر به دست بوسی و پا بوسی سردمداران رژیم ها بی بنیاد بروند . و ساحه را آنقدر تنگ نمایند که برای آزاد اندیشان جایی نباشد.
و با همین یک برگ ریخته ما می دانیم که ازین درخت پوسیده و بی رمق جز ابتذال و شعری در خدمت شعر
نمی تراود . و باز هم درود بگویم بر فرزند دلیر فرهنگ جناب کامرام میر هزار که وسیله را آماده ساخته اند که یک بار در ادبیات و فرهنگ این سرزمین حرف ها رودررو زده شود و آنانی را که سالهای مدید در خود محوری ها درب ها تکامل و خلاقیت را در اذهان باشندگان سرزمین ما لایه بندی نمودند با دیدگاه دیگر اندیشی بنگرند.
البته بهرنگی ها در ادبیات و فرهنگ ما جای والا دارند که با اندیشه های نابشان گل های تشنه فرهنگ را آبیاری نموده اند.
ولی سالوسانی هم در ادوار مختلف با قرارداد های مذبوحانه برای دیگران جای نگذاشته اند. تا دانة در خاک تر بیفتد و بروید.
اینکه می گویند : شما کسی دیگری را سراغ دارید که مشهور باشند و شعر گفته باشند ؟
من باید در پاسخ عرض نمایم که کسان زیاد است ولی ناکسان نمی خواهند که آنها ظهور کنند. و قطره آبی باشند بر گلوی تشنة تشنگان فرهنگ .تا وقتی نوکری برتر از آزادگی تا وقتی شهرت بر طینت و تا وقتی شعر بر ماهیت می چربد همین آش خواهد بود و همین کاسه .
سخن زیاد است ولی میشود گفت :
خوش بود گرمحک تجربه آید به میان
تا سیه روی شود هرکه دراو غش باشد.
بسیار بجاست که مثلی را بکار ببریم و سخن را کوتاه سازیم .
مشت نمونه خروار
کامبیز.