نظرسنجی درباره ی دشنام ها و متهم کردن های بدون دليل و مدرک

دشنام دادن و حتک حرمت يکفرد نه آزادی عقيده و بيان بلکه توهين يکفرد و جريحه دار کردن احساس ديگران است. دشنام دادن نه فقط به رشد آزادی و فرهنگ بالنده سياسی کمک نميکند که به آن شديدا صدمه ميزند. دشنامهای باصطلاح "ناموسی" که بعضی عناصر در سايت کابل پرس^? مينويسند، نظرات خوب و باارزش دوستان ديگر را تحت شعاع خود قرار ميدهد و بدينطريق فرهنگ منحط لومپنی، غيرسازنده و ضد زن تقويت ميگردد. ياد مان باشد که آزادی بيان پيشرطهای خود را دارد و يکی ازين پيشرطها احترام نهادن به حريم شخصی فرد است و پامال اين حريم در تمامی جوامع آزاد جرم است. دشنامهای ناموسی اين عده از حريم فردی پا فراتر نهاده دامن خانواده و گروههای قومی را در بر ميگيرد و در نتيجه اولا کسانی که در ماجرا دخلی ندارند به ناحق توهين ميشوند و ثانيا هويت فردی شخص نيز تابع يک هويت جمعی ناخواسته از جانب فرد موردنظر قرار ميکيرد.
هر فعاليت سياسی، فرهنگی و در کل فکری هدف يا اهدافی را مدنظر دارد و متناسب به آن سبک کاری را برميگزيند. اگر هدف کابل پرس اعتلای فرهنک آزاديخواهانه در جامعه است بايستی سمت گيری خود را در درج مطالب نيز در نظر گيرد. آيا کابل پرس به کسی اجازه ميدهد که مثلا پدوفيلی را درين صفحه تبليغ کند؟ اگر پاسخ منفی است پس از نمونه های مشابه آن نيز جلو گيرد. متاسفانه در دنيای واقعی و بويژه در جامعه چيز مطلق و بيطرف وجود ندارد و اگر وجود دارد در دنيای تخيلات عده ای ناآگاه و يا بدتر از آن در دنيای فکری عناصر استفاده جوست. چه خوب است که اين نسبيت را برسميت بشناسيم. من جدا طرفدار نقد و افشاگری هستم و ازهمينرو هرگاهی به کابل پرس سرميزنم اما من نقد راديکال، واقعی و مستدل را دوست دارم چون فقط بدينوسيله ميتوان در اعتلای جامعه خود نقش ايفا کرد. در يک کلام ازازادی عقيده و بيان بدون قيد و شرط در عرصه سياسی و فرهنگی بايستی به دفاع برخيزيم.