پروژه یادبود از قربانیان غیرنظامی افغان بوسیله نیروهای امریکایی و ناتو

چه فرق عظیمی بین مردم و دولت امریکا موجود است.

دولت امریکا از چندین دهه است که در کشور ما تخم نفاق و جنگ و ویرانی و بربادی میکارد و حالا هم بر بدنام ترین، جنایتکارترین و فاسدترین نوکرانش اتکا دارد و برای ما دولتی میسازد مملو از خاینان درجه یک و دوستانش را آدم خورانی مثل فهیم، قانونی، ربانی، سیاف، شینواری، علومی، دوستم و .... تشکیل میدهد.

اما در مقابل پروفیسور مارک علیه دولتش برخاسته سیاست هایش را افشا میکند و برای قربانیان غیرنظامی کشور ما پروژه یادبود میسازد و از آنان تجلیل بعمل می‌آورد.

با دیدن این کار عظیم وی اگر از یکسو خوش شدم از سوی دیگر عرق شرم به پیشانی‌ام جاری شد که ما افغانها چرا نتوانسته‌ایم با اینگونه پشتکار و فعالیت و دقت یکچنین کار های نیک را برای مردم رنجدیده خود انجام دهیم و به جهان از وضع کشور خود و از سیاست های شیطانی امریکا و کشورهای همجوار آگاهی دهیم.

ما برعکس از یکسو نام "روشنفکر" را بر خود میگذاریم ولی از جانب دیگر تنها یاد داریم که به کثیف ترین نوع قبیله گرایی درغلطیم و تمامی مسایل را از این زاویه خاینانه تماشا کنیم. اگر پشتو هستیم به حدی پشتونیزم ما گل میکند که به کاسه لیس سیاف و گلبدین و ملاعمر مبدل میشویم، اگر هزاره هستیم تا سرحد بوت پاکی محقق و خلیلی و مزاری و... سقوط میکنیم و اگر تاجیک هستیم خون را از روی و سر فهیم و قانونی و ربانی و ... میلیسیم تا آنان را منزه و قهرمان جلوگر سازیم!

تا وقتی با این برخورد های ننگین وداع نکنیم حقیقت را نخواهیم یافت و "این وطن دوباره وطن نخواهد شد".