در واقعیت مشکل از دین نیست، بلکه مشکل در بعضی از بالاخانه هاست که God Spot ندارند... اسلام دینی نیست که از دین ستیزی بترسد و اینطور هم نیست که به گفته بعضی از هموطنان ما (که God Spot خود را در اثر تغذیه آثار مارکس و سایر فلاسفۀ پوچگرا از دست داده اند) با علوم تجربی مغایرتی داشته باشد.
اسلام اگر دین خرافی میبود و با علوم تجربی مخالف، هرگز آموختن علم را فرض ننموده و پیروان خود را برای آموزش دانش روز به "چین" نمیفرستاد. با آنکه همه میدانیم "چین" یک رمز است از نقطه ی دور و بدون شک در چین علوم دینی / فقهی (اسلامی) تدریس نمیشد که پیامبر اعظم اسلام، پیروانش را برای آموختن آن به بدانجا بفرستد.
آیه 9 سوره زمر، ("هل یستوی الذین یعلمون والذین لا یعلمون" ترجمه: آیا کسانی که می دانند با آنان که نمی دانند مساوی و برابرند؟) به تنهایی ارزش عالم و دانشمند بودن را در اسلام نشان میدهد و طرح سفسطه سرایی های بیجا را در مورد این مسئله از بین میبرد.
بنابر این دینی که با این همه تأکید و پافشاری پیروانش را به آموختن علم و دانش تشویق میکند، نمیتواند تضادی با دانش داشته باشد.
اینکه بعضی ها چشم های خود را بر روی دست آورد های دانشمندان مسلمان میبندند را بطور نمونه و مثال، باید تذکر داد که تا همین دو صد سال قبل کتاب قانون ابوعلی حسین ابن عبدالله ابن سینا در دانشگاه های اروپایی تدریس میگردید و این اثر بزرگ دانشمند نامدار و شهیر جهان اسلام، یکی از ماندگار ترین و موثر ترین آثار علمی در هزاره گذشته و در حیطۀ علم پزشکی بوده است. عقب ماندگی و شکست مسلمین در میدان عل و دانش علل های گوناگونی دارد که از ترویج تن پروری و کاهلی در میان خود مسلمین گرفته (به علت سیاست های شیطانئ سلاطین سلسله ی اموی و عباسی) تا اشغالگری و ویرانگری های لشکر مغول در 8 قرن پیش و بعد از آن نیز به علت ظهور استعمار انگلیس و روسیه و سایر چپاول گران به اصطلاح متمدن اروپایی که تمام سعی و کوشش آنها دشمنی با اسلام و مسلمین بود که از راه های مختلف این کینه و دشمنئ خود را عملی نموده اند و تاهنوز نیز ادامه میدهند. یکی از این شیوه ها در کنار ترویج نفاق و خانه جنگی، این است که مسلمین باید بیسواد و جاهل نگهداشته شوند. در این راه سرمایه گذاری های بزرگی نموده اند و هنوز نیز همان سیاست را به اشکال متفاوت ادامه میدهند. مجاهد سازی، طالب سازی، الگاییده سازی، مکتب سوزی، کتاب شویی، کتاب سوزی و صد های شیوه و ابزار دیگر برای جلوگیری کردن از باسواد شدن مسلمین و پیشرفت آنها در راه علم و دانش، و گرنه مسلمین برخلاف ادعای دشمنانش تا وقتیکه فرصت و امکان داشته اند، قدم های انکار ناپذیر و بزرگی در راه حصول و صدور دانش برداشته اند که اگر قرار شود همه ی آنرا در این صفحه ذکر نماییم "مثنوی هفتاد من کاغذ" خواهد شد.
از اینکه آقای الف نتوانسته اند ادامه ی نوشته های خود را در کابل پرس? به نشر بسپارند متأسفم و امید که در آیندۀ نزدیک این مشکل بر طرف گردد.
در واقعیت مشکل از دین نیست، بلکه مشکل در بعضی از بالاخانه هاست که God Spot ندارند... اسلام دینی نیست که از دین ستیزی بترسد و اینطور هم نیست که به گفته بعضی از هموطنان ما (که God Spot خود را در اثر تغذیه آثار مارکس و سایر فلاسفۀ پوچگرا از دست داده اند) با علوم تجربی مغایرتی داشته باشد.
اسلام اگر دین خرافی میبود و با علوم تجربی مخالف، هرگز آموختن علم را فرض ننموده و پیروان خود را برای آموزش دانش روز به "چین" نمیفرستاد. با آنکه همه میدانیم "چین" یک رمز است از نقطه ی دور و بدون شک در چین علوم دینی / فقهی (اسلامی) تدریس نمیشد که پیامبر اعظم اسلام، پیروانش را برای آموختن آن به بدانجا بفرستد.
آیه 9 سوره زمر، ("هل یستوی الذین یعلمون والذین لا یعلمون" ترجمه: آیا کسانی که می دانند با آنان که نمی دانند مساوی و برابرند؟) به تنهایی ارزش عالم و دانشمند بودن را در اسلام نشان میدهد و طرح سفسطه سرایی های بیجا را در مورد این مسئله از بین میبرد.
بنابر این دینی که با این همه تأکید و پافشاری پیروانش را به آموختن علم و دانش تشویق میکند، نمیتواند تضادی با دانش داشته باشد.
اینکه بعضی ها چشم های خود را بر روی دست آورد های دانشمندان مسلمان میبندند را بطور نمونه و مثال، باید تذکر داد که تا همین دو صد سال قبل کتاب قانون ابوعلی حسین ابن عبدالله ابن سینا در دانشگاه های اروپایی تدریس میگردید و این اثر بزرگ دانشمند نامدار و شهیر جهان اسلام، یکی از ماندگار ترین و موثر ترین آثار علمی در هزاره گذشته و در حیطۀ علم پزشکی بوده است. عقب ماندگی و شکست مسلمین در میدان عل و دانش علل های گوناگونی دارد که از ترویج تن پروری و کاهلی در میان خود مسلمین گرفته (به علت سیاست های شیطانئ سلاطین سلسله ی اموی و عباسی) تا اشغالگری و ویرانگری های لشکر مغول در 8 قرن پیش و بعد از آن نیز به علت ظهور استعمار انگلیس و روسیه و سایر چپاول گران به اصطلاح متمدن اروپایی که تمام سعی و کوشش آنها دشمنی با اسلام و مسلمین بود که از راه های مختلف این کینه و دشمنئ خود را عملی نموده اند و تاهنوز نیز ادامه میدهند. یکی از این شیوه ها در کنار ترویج نفاق و خانه جنگی، این است که مسلمین باید بیسواد و جاهل نگهداشته شوند. در این راه سرمایه گذاری های بزرگی نموده اند و هنوز نیز همان سیاست را به اشکال متفاوت ادامه میدهند. مجاهد سازی، طالب سازی، الگاییده سازی، مکتب سوزی، کتاب شویی، کتاب سوزی و صد های شیوه و ابزار دیگر برای جلوگیری کردن از باسواد شدن مسلمین و پیشرفت آنها در راه علم و دانش، و گرنه مسلمین برخلاف ادعای دشمنانش تا وقتیکه فرصت و امکان داشته اند، قدم های انکار ناپذیر و بزرگی در راه حصول و صدور دانش برداشته اند که اگر قرار شود همه ی آنرا در این صفحه ذکر نماییم "مثنوی هفتاد من کاغذ" خواهد شد.
از اینکه آقای الف نتوانسته اند ادامه ی نوشته های خود را در کابل پرس? به نشر بسپارند متأسفم و امید که در آیندۀ نزدیک این مشکل بر طرف گردد.