Kamran Mir Hazar Youtube Channel
حقوق بشر، مردم بومی، ملت های بدون دولت، تکنولوژی، ادبیات، بررسی کتاب، تاریخ، فلسفه، پارادایم و رفاه
سابسکرایب

صفحه نخست کابل پرس > ... > سخنگاه 42494

آفتاب را با دو انگشت نمی توان پنهان کرد

21 دسامبر 2010, 19:32, توسط پنجشنبه

دوست های عزیز! این جا یک مقاله ی طنزی را از طنز نویس خوب ما کاکه تیغون می گذارم... در این مقاله نظر نویسی را در ویبلاگ ها و وب سایت ها بررسی کرده و پیشنهاد های نموده است. یک چند دقیقه مناظره ی سخت داستید، حالا چند دقیقه لبخند بزنید... و این هم نشانی وبلاگ شان:
http://www.kaaka-taighoon.blogfa.com

گستاخی های جواب طلب
(۸)

جسارت و گستاخی در مقابل شخص شخیص شما اگر چه در لفافۀ پیام های کمتر موزون تر نیز باشد، بنابر قوانین وبلاگی و وبسایتی باید مورد پیگرد پیامی شما قرار گیرد. اشارات خارش برانگیز و عملیات انتحاری رقیبان ریموت کنترولی باعث کم شدن و گم شدن پیامگذار می گردد.
در این صورت باید ناتوگری راسرمشق قرار داد: چشم ها را بست ، دهان ها را باز
کرد،قلم ها رابرداشت ، کامپیوتر ها را روشن کرد ، دندان هارا تیز نمود ، گوش ها را
پنبه گذاشت و در یک چشم برهم زدن ، از موی سر تا ناخن پا گرگ شد و نشان داد که یک نان چند فطیر است.
پیام های رقیب افگن که همیشه در صدر " تاپ تن " پیام ها قرار دارد به علت کثرت
استفاده ، اثرات فراملیتی کسب نموده است.
اما توجه شود که در هر حال قواعد خاص خود را دارد. اولین آن داشتن نام مستعار
است. داشتن نام مستعار به دلیل پیشرفت سریع تکنالوژی غیرت ، امروز از مصالح
حتمی نوشتن چنین پیام ها نیست. آگاهی داشتن از انواع نقد مدرن ، مانند نقد ضد
اخلاقی ، نقد جمال شناسی دوران کودکی ، نقد میزان وطن فروشی قومی ، نقد
وابستگی های فراملیتی ، نقد گذشته نگاری خانوادگی ، نقد اته ایزم دینی، و نقد اختلاس اداری برای این نوع حضور وبلاگی نیز از قواعد واجب این راستا به شمار می رود.
در پیام های رقیب افگن ، انتقاد منطقی ، اصلا ً منطقی نیست. استفاده از منطق، شما را در میان وبلاگ نویسان ، منزوی خواهد کرد.
به پیروی از تاکتیک های جنگ جهانی دوم، باید از حملات هوایی شروع کنید. استدلال امروز متاع بی خریدار است. گپ های هوایی را اگر چند بار تکرارکنید ، وقتی می رسد که خود شما هم آن را زمینی دانسته و باور خواهید کرد. محاصره در قدم اول خوب نیست. اول فقط شخص وبلاگ دار را لگدمال کنید ؛ بعد که دیدید سپر نمی اندازد محاصره اش نموده با مرده و زنده و گذشته و آینده ودور و نزدیکش ، حالی بر سرش بیاورید که نیما بر سر عروض نیاورده بود.
احصاییه ها نشان می دهد که توجه عظیم وبلاگ داران و بی وبلاگ داران به این نوع
پیام ها، خیلی روز افزون است. پاشنۀ آشیل این نوع پیام ها ، تشریح دقیق مسایل
ناموسی است. افراط در این امر کار را به مبالغه می رساند و مبالغه در کشف
بی ناموسی های دیگران، احساس ناموس داری را در خود آدم متزلزل می کند. پس
همان بهتر که وقتی گپ به چنین جا ها کشید ، این گونه پیام گذاشتن هارا زیادتر از
شش ماه دنبال نکرد.
قالب های مثنوی و قصیده وغزل و قطعه و رباعی وچهارپاره و پنج پاره وچندپاره و حتی پاره پاره و غیره به خاطر طول و عرض و عمق شان مناسب ترین ها برای چنین پیام های کمتر موزونتر شما خواهد بود :

ای حضور تو سخت ناجالب
جز دُ می کم نداری از طالب

هفت پشت تو جمله کیسه بُرند
بی شرف ها به جز شپش نخورند

غیر از آن، بی کتاب و بی دینی
از جهودان چین و ماچینی

نه کمی از نوابغ شرقی
نه کمی در کتاب ها غرقی

نه هم از عاقلان یونانی
هرچه باشی همیشه نادانی

گپ تو جز گپ هوایی نیست
قوم تو اصلا ً آریایی نیست

مثل جنس نجس تو بد مستی
گرچه در قلب آسیا هستی

ای که در لاف مثل سیمرغی
اینک آیینه ! سخت جُل مُرغی

کار تو انتقاد و تنقید است
باد هرکس رود ترا عید است

اولا ً کار و بار خود سُر کن
بعد از آن بر زمانه غرغر کن

خزان 2010 ، هامبورگ ، کاکه تیغون

جستجو در کابل پرس