به نظر من اداره یک ملت کار هرکس نیست. من مطلقا" به این باور رسیده ام، هرگونه که مزاج و کرکتر یک ریس جمهور، پادشاه و یا هر سردمدار که باشد، ملت او، زیر دستان او و حواریون او مطلقا" آیینه مزاج آن زعیم خواهد بود.
ببینید، مشکل تنها پولیس ما نیست. تمام سیستم و تمام دولت در یک حالت قهقراه و انارشیسم روان است.
پولیس، اردو، اقتصاد، سیاست، پارلمان، تعلیم و تربیه، مواصلات، ترانسپورت، مدیریت و اداره، پرسونل، قضات، سارنوالی، محاکم، انرژی، راه ها و شاهراه ها، برق، بیسوادی و ......
همه اینها در یک حالت بسیار وخیم و اختناق آور قرار دارند. و در مجموع تمام این سیستم به طرف یک منجلاب نیستی و غرق شدن روان است.
میفهمید که علت در کجاست؟؟
همانطور که در اول ذکر کردم. زعیم ما ضعیف، خوار، زبون، ترسو، بی کفایت، فاقد صفات مردی، خواب برده، علیل و نادان است.
این یک قاعده است یک قانون پذیرفته شده جامعه و امور آن است مانند اینکه مربع وتر مساوی میشود به مجموع مربعات اضلای قایم. این که هرگاه زعیم و رهبر ضعیف بود، سیستم به بیراهه میرود.
ببینید مثال عملی برایتان میدهم: در دامنه های وسیع یک دشت چوپانی است، یک هزار گوسفند دارد، گوسفندان میچرند، پراگنده هستند و به همین روال ادامه دارد.
ولی چوپان بیچاره، تن آسا، احمق، کوتاه فکر، نادان، بی تجربه و تنبل است. زیر یک درخت خواب است، بوتل آب و دوغ خود را کشیده است، به سرایدن و لهو لعب مشغول است.
ولی در جناح دیگر قضیه چه گپ است؟ 5 راس گوسفند را گرگ برده است، 50 راس گوسفند مریض است و در حالت مردن بسر میبرد، 6 راس گوسفند در چاه افتاده است، 70 راس گوسفند را دزد برده است، 100 راس گوسفند در باغ همجوار داخل شده اند، 200 راس گوسفند تشنه هستند و آب ندارند..... چرا که چوپان یا سردمدار این رمه تن آسا و تنبل و بی کفایت است.
ای کس که نوشته مرا میخوانی من از تو سوال میکنم، در غفلت چراندن این رمه در دامنه یک کوه بیکران گوسفندان ملامت هستند یا چوپان احمق و تن آسا؟؟ زعیم و ریس جمهور یک مملکت عین رول یک چوپان را دارد که مثال دادم.
علت در کجاست!!
به نظر من اداره یک ملت کار هرکس نیست. من مطلقا" به این باور رسیده ام، هرگونه که مزاج و کرکتر یک ریس جمهور، پادشاه و یا هر سردمدار که باشد، ملت او، زیر دستان او و حواریون او مطلقا" آیینه مزاج آن زعیم خواهد بود.
ببینید، مشکل تنها پولیس ما نیست. تمام سیستم و تمام دولت در یک حالت قهقراه و انارشیسم روان است.
پولیس، اردو، اقتصاد، سیاست، پارلمان، تعلیم و تربیه، مواصلات، ترانسپورت، مدیریت و اداره، پرسونل، قضات، سارنوالی، محاکم، انرژی، راه ها و شاهراه ها، برق، بیسوادی و ......
همه اینها در یک حالت بسیار وخیم و اختناق آور قرار دارند. و در مجموع تمام این سیستم به طرف یک منجلاب نیستی و غرق شدن روان است.
میفهمید که علت در کجاست؟؟
همانطور که در اول ذکر کردم. زعیم ما ضعیف، خوار، زبون، ترسو، بی کفایت، فاقد صفات مردی، خواب برده، علیل و نادان است.
این یک قاعده است یک قانون پذیرفته شده جامعه و امور آن است مانند اینکه مربع وتر مساوی میشود به مجموع مربعات اضلای قایم. این که هرگاه زعیم و رهبر ضعیف بود، سیستم به بیراهه میرود.
ببینید مثال عملی برایتان میدهم: در دامنه های وسیع یک دشت چوپانی است، یک هزار گوسفند دارد، گوسفندان میچرند، پراگنده هستند و به همین روال ادامه دارد.
ولی چوپان بیچاره، تن آسا، احمق، کوتاه فکر، نادان، بی تجربه و تنبل است. زیر یک درخت خواب است، بوتل آب و دوغ خود را کشیده است، به سرایدن و لهو لعب مشغول است.
ولی در جناح دیگر قضیه چه گپ است؟ 5 راس گوسفند را گرگ برده است، 50 راس گوسفند مریض است و در حالت مردن بسر میبرد، 6 راس گوسفند در چاه افتاده است، 70 راس گوسفند را دزد برده است، 100 راس گوسفند در باغ همجوار داخل شده اند، 200 راس گوسفند تشنه هستند و آب ندارند..... چرا که چوپان یا سردمدار این رمه تن آسا و تنبل و بی کفایت است.
ای کس که نوشته مرا میخوانی من از تو سوال میکنم، در غفلت چراندن این رمه در دامنه یک کوه بیکران گوسفندان ملامت هستند یا چوپان احمق و تن آسا؟؟ زعیم و ریس جمهور یک مملکت عین رول یک چوپان را دارد که مثال دادم.
اگر این قصه بود و این داستان حال را خراب میبینم!
با عرض ادب،