اگر اینقدر آدم شما را مریضی خطاب میکند پس من بدون دلیل حرف نزده ام.
مریضی شما از ابله بودن شما است، چون شما حتی فکر میکنید همه آنچه را که من در مورد فردوسی و شاهنامه یا فحش نامه او نقل کرده ام از من است:
مانند سگ از سرودن شاهنامه پشیمانم
فردوسی در اواخر عمر از سرودن شاهنامه (فحش نامه) وتوهین کردن به ترکها وعربها وزنها ونوشتن داستانهای دروغ پشیمان شده بود به همین دلیل نزد عرفا میرفت تا چاره ای به او نشان دهند تا اینکه در سفرکه به عراق داشت “ابو علی حسن بن محمد ابن اسماعیل” به او پیشنهاد میکند که داستانی از قران را به صورت شعر در اورد و فردوسی داستان یوسف وزلیخا راانتخاب و منظوم میکند این اثر در سال 1989 توسط دکتر صدیق به ایرانیان معرفی شد..ولی گویا رازی که نباید فاش میشد ، برملا شده بود.نژاد پرستهای فارس از معرفی این کتاب به عامه مردم به خشم امده بودند واز راههای مختلف به توجیه وتخریب وتمسخر این اثر کهن پرداختند.تنها بدین خاطر که چند بیت اول این اثر، به اظهار پشیمانی فردوسی از سرودن شاهنامه وتوبه ایشان مربوط است.
در مقدمه داستان یوسف وزلیخا فردوسی اینگونه پشیمانی خود را از سرودن شاهنامه اعلان میکند
به نظم آوریدم بسی داستان** **ز افسانه گـــــفته باســــتان
ز هر گونه ای نظم آراستم** **بگفتم درو هر چه خود خواستم
اگرچه دلم بود از آن بامزه** **همی کاشتم تخم رنج و بزه
از آن تخم کشتن پشیمان شدم** **زبان را ودل را گره بر زدم
نگویم کنون نامه های دروغ** **سخن را به گفتار ندهم فروغ
نکارم کنون تخم رنج و گناه** **که آمد سپیدی به جای سیاه
دلم سیر گشت از فریدون گرد** **مرا زان چه؟ کو ملک ضحاک برد؟
ندانم چه خواهد بدن جز عذاب** **ز کیخسرو و جنگ افراسیاب
برین می سزد گر بخندد خرد** ** زمن خود کجا کی پسندد خرد؟
که یک نیمه عمر خود کم کنم** ** جهانی پر از نام رستم کنم؟
دلم گشت سیر و گرفتم ملال** ** هم از گیو و طوس و هم از پور زال
کنون گر مرا روز چندی بقاست** **دگر نسپرم جز همه راه راست
نگویم دگر داستان ملوک** **دلک سیر شد زآستان ملوک
دوصد زان نیارزد به یک مشت خاک** **که آن داستانها دروغ است پاک
با توجه به بیت اخر خود فردوسی میگوید که ارزش شاهنامه از یک مشت خاک هم کمتر است
مزاری = مریضی
اگر اینقدر آدم شما را مریضی خطاب میکند پس من بدون دلیل حرف نزده ام.
مریضی شما از ابله بودن شما است، چون شما حتی فکر میکنید همه آنچه را که من در مورد فردوسی و شاهنامه یا فحش نامه او نقل کرده ام از من است:
مانند سگ از سرودن شاهنامه پشیمانم
فردوسی در اواخر عمر از سرودن شاهنامه (فحش نامه) وتوهین کردن به ترکها وعربها وزنها ونوشتن داستانهای دروغ پشیمان شده بود به همین دلیل نزد عرفا میرفت تا چاره ای به او نشان دهند تا اینکه در سفرکه به عراق داشت “ابو علی حسن بن محمد ابن اسماعیل” به او پیشنهاد میکند که داستانی از قران را به صورت شعر در اورد و فردوسی داستان یوسف وزلیخا راانتخاب و منظوم میکند این اثر در سال 1989 توسط دکتر صدیق به ایرانیان معرفی شد..ولی گویا رازی که نباید فاش میشد ، برملا شده بود.نژاد پرستهای فارس از معرفی این کتاب به عامه مردم به خشم امده بودند واز راههای مختلف به توجیه وتخریب وتمسخر این اثر کهن پرداختند.تنها بدین خاطر که چند بیت اول این اثر، به اظهار پشیمانی فردوسی از سرودن شاهنامه وتوبه ایشان مربوط است.
در مقدمه داستان یوسف وزلیخا فردوسی اینگونه پشیمانی خود را از سرودن شاهنامه اعلان میکند
به نظم آوریدم بسی داستان** **ز افسانه گـــــفته باســــتان
ز هر گونه ای نظم آراستم** **بگفتم درو هر چه خود خواستم
اگرچه دلم بود از آن بامزه** **همی کاشتم تخم رنج و بزه
از آن تخم کشتن پشیمان شدم** **زبان را ودل را گره بر زدم
نگویم کنون نامه های دروغ** **سخن را به گفتار ندهم فروغ
نکارم کنون تخم رنج و گناه** **که آمد سپیدی به جای سیاه
دلم سیر گشت از فریدون گرد** **مرا زان چه؟ کو ملک ضحاک برد؟
ندانم چه خواهد بدن جز عذاب** **ز کیخسرو و جنگ افراسیاب
برین می سزد گر بخندد خرد** ** زمن خود کجا کی پسندد خرد؟
که یک نیمه عمر خود کم کنم** ** جهانی پر از نام رستم کنم؟
دلم گشت سیر و گرفتم ملال** ** هم از گیو و طوس و هم از پور زال
کنون گر مرا روز چندی بقاست** **دگر نسپرم جز همه راه راست
نگویم دگر داستان ملوک** **دلک سیر شد زآستان ملوک
دوصد زان نیارزد به یک مشت خاک** **که آن داستانها دروغ است پاک
با توجه به بیت اخر خود فردوسی میگوید که ارزش شاهنامه از یک مشت خاک هم کمتر است
http://hamedanli.blogspot.com/...