با درود! من هم لازم دانستم که نظرم را دراین باره بیان کنم وبگویم که، پارسی ویا دری ویا تاجیکی در اصل وماهیت یکی هستند ودر ظاهربنا بر هر دلیلی که بوده ویاآورده شده چند تایی به نظر میرسند، اماگویندگان این زبان شیرین خود میدانند که جز در یگان گویش محلی وواژه های ناچیز دیگر فرقی وجود ندارد واین فرق درولایتهای یک کشور وحتی بخشداریهای یک سرزمین هم وجود دارد. زبان یکی است وهرکسی که مدعی جدا سازی باشد حتمن دلیل سیاسی وترس از وحدت فرهنگی گویندگان این زبان دارد واین ترس سب شده است که، بجای گویندگان اضلی این زبان به قضاوت بنشینند ودرز اندازی کنند؛
آیا شما دلبستگان این زبان شیرین ، بین سخنان نویسندگان وسرودآفرینان گذشته دور وهزار ساله این فرهنگ دیده اید؟ من چند نفر زبده این زمان را نامبرده وقضاوت را به شما میگذارم: رودکی سمرقندی، حنظله بادغیسی، ناصرخسرو یمگی، دقیقی بلخی، فردوسی توسی، سنایی غزنوی، عنصری، حافظ شیرازی ، سعدی شیرازی،مولانای بلخی رومی، عینی، رازی، پورسینا بیدل وصدهای دیگرکه از مرزهای سیاسی امروزی نمایندگی میکنند، شما آثار واشعار این شخصیتهای ارزنده رامیتوانید بخوانید وبه اندازه دانش خویش برداشت نمایید؟
ویا از امروزیهای قلم بدست وشاعر وسخن سنج باید یادکرد وفرق گذاری نمود: شاملو، فروزانفر، کدکنی،شهریار،بهبهانی، فرخزاد،سیاووش، باختری، زریاب ، رویین، کاظمی، فانی ، نگهت، خالده فروغ،پولادیان، شجاع خراسانی، سمیع حامد،کوهدامنی ، پژواک ، نادیه انجمن، پرتونادری، آذرخش ، محمدعلی عجمی، اسفندیار، ادیبه سغدی، گلرخسار،ختلانی، فرزانه خجندی، لایق شیرعلی ودیگران میتوان جدا سازی کرد ویکی را دری ودیگری را فارسی ویا تاجیکی خواند؟
اگر اقای سمیع درگفتارش هدف سیاسی مانند استاد رفیع دیگر، نداشته باشد وبدون آلایش بیان مطلب کرده باشد، جق دارد که ابراز نظر نماید وهرنگاه که دارد ومعقول دید ونظرش قرار میگیرد، بر گزیند ومختار است ، در غیر آن سرحد سازی ومرز بندی سیاسی وجغرافیایی را در زبان وفرهنگ ،با تعصب وترس قبیلوی بگنجانند واهل این زبان رابا شگردخایینانه پارچه کنند، به نظر من بسیار ناوقت شده است وامروز پیوندهای این فرهنگ را هیچکس نمیتواند ببرد وجدا سازد؛ صدای هرگوینده این زبان به سادگی میتواند بگوش همدیگر برسد واز حال واحوال هم با خبرشوند.چنانیکه در گذشته ها هم نویسندگان این فرهنگ آرام نبودند ویادگاری از خود برای نسل امروزی گداشتند:
بفرمود تاپارسی دری
بگفتندوکوتاه شد داوری....فردوسی
ویا
کجابیورازپهلوانی شمار
بود در زبان دری ده هزار..
ویا
اندرعرب در عربی گویی او گشاد
واوبازکرد پارسیان را در دری... فرخی
ویاعنسری در مدح سلطان محمود گویدک
ایا به فعل تونیکو شده معانی خیر
ویا به لفظ تو شیرین شده زبان دری....
ویا
دیدمرا گرفته لب آتش پارسی زتب
نطق من آب تازبان برده به نکتهء دری....خاقانی
ویا
خردنامه هارا زلفظ دری
به یونان زبان کردکسوتگری....نظامی
ویا
نظامی که نظم دری کار اوست
دری نظم کردن سزاوار اوست.....
ویا
چوعندلیب فصاحت فروشد ای حافظ
توقدراو به سخن گفتن دری بشکن...
ویا در بخش دیگر
بسی رنج بردم دراین سال سی
عجم زنده کردم بدین پارسی..... فردوسی
ویا
گرپارسازنی شنودشعر پارسیش
وآن دست بیندش که بدانسان نوا زنست
آن زن ز بینوایی چندان نوا زند
تا هرکسیش گوید کین بینوا زنست....یوسف عروضی
ویا
به لفظ پارسی وچینی خما خسرو
به لحن مویهء زال وقصیدهء لغزی...منوچهری
ویا
ترکان پارسی گوبخشندگان عمرند
ساقی بده بشارت رندان پارسارا.... حافظ
میتوان هزاران مثال دراین باره آورد که پارسی ودری وتاجیکی سه جسم در یک جان ویا یک جان در سه جسم هستند وگویندگان این زبان همدیگر را بفهمند وازتاریخ وشعر وبیان گذشتگان بدانند واگر خواننده باشند، بدون مشکل بخوانند وضرورت به برگردان ویا ترجمان هرگز نباشد. حالا ما ضرورت داریم که دوباره مرزهای مصنوعی وسیاسی را بشکنیم وبر اصل خویش برگردیم ود.ری از بن وریشه را به نزدیکی جاودان مبدل گردانیم.
سرحدی نیست که جدا سازد فرهنگ بهی را
با خردمندی توان اصل شدن در همه جا !
شاد وهمیشه خندان باشیدو نوروز امسال را بر همه خجسته باد میگویم وبین المللی شدن این جشن باستانی را هم مبارک باد!
نیک اندیش
با درود! من هم لازم دانستم که نظرم را دراین باره بیان کنم وبگویم که، پارسی ویا دری ویا تاجیکی در اصل وماهیت یکی هستند ودر ظاهربنا بر هر دلیلی که بوده ویاآورده شده چند تایی به نظر میرسند، اماگویندگان این زبان شیرین خود میدانند که جز در یگان گویش محلی وواژه های ناچیز دیگر فرقی وجود ندارد واین فرق درولایتهای یک کشور وحتی بخشداریهای یک سرزمین هم وجود دارد. زبان یکی است وهرکسی که مدعی جدا سازی باشد حتمن دلیل سیاسی وترس از وحدت فرهنگی گویندگان این زبان دارد واین ترس سب شده است که، بجای گویندگان اضلی این زبان به قضاوت بنشینند ودرز اندازی کنند؛
آیا شما دلبستگان این زبان شیرین ، بین سخنان نویسندگان وسرودآفرینان گذشته دور وهزار ساله این فرهنگ دیده اید؟ من چند نفر زبده این زمان را نامبرده وقضاوت را به شما میگذارم: رودکی سمرقندی، حنظله بادغیسی، ناصرخسرو یمگی، دقیقی بلخی، فردوسی توسی، سنایی غزنوی، عنصری، حافظ شیرازی ، سعدی شیرازی،مولانای بلخی رومی، عینی، رازی، پورسینا بیدل وصدهای دیگرکه از مرزهای سیاسی امروزی نمایندگی میکنند، شما آثار واشعار این شخصیتهای ارزنده رامیتوانید بخوانید وبه اندازه دانش خویش برداشت نمایید؟
ویا از امروزیهای قلم بدست وشاعر وسخن سنج باید یادکرد وفرق گذاری نمود: شاملو، فروزانفر، کدکنی،شهریار،بهبهانی، فرخزاد،سیاووش، باختری، زریاب ، رویین، کاظمی، فانی ، نگهت، خالده فروغ،پولادیان، شجاع خراسانی، سمیع حامد،کوهدامنی ، پژواک ، نادیه انجمن، پرتونادری، آذرخش ، محمدعلی عجمی، اسفندیار، ادیبه سغدی، گلرخسار،ختلانی، فرزانه خجندی، لایق شیرعلی ودیگران میتوان جدا سازی کرد ویکی را دری ودیگری را فارسی ویا تاجیکی خواند؟
اگر اقای سمیع درگفتارش هدف سیاسی مانند استاد رفیع دیگر، نداشته باشد وبدون آلایش بیان مطلب کرده باشد، جق دارد که ابراز نظر نماید وهرنگاه که دارد ومعقول دید ونظرش قرار میگیرد، بر گزیند ومختار است ، در غیر آن سرحد سازی ومرز بندی سیاسی وجغرافیایی را در زبان وفرهنگ ،با تعصب وترس قبیلوی بگنجانند واهل این زبان رابا شگردخایینانه پارچه کنند، به نظر من بسیار ناوقت شده است وامروز پیوندهای این فرهنگ را هیچکس نمیتواند ببرد وجدا سازد؛ صدای هرگوینده این زبان به سادگی میتواند بگوش همدیگر برسد واز حال واحوال هم با خبرشوند.چنانیکه در گذشته ها هم نویسندگان این فرهنگ آرام نبودند ویادگاری از خود برای نسل امروزی گداشتند:
بفرمود تاپارسی دری
بگفتندوکوتاه شد داوری....فردوسی
ویا
کجابیورازپهلوانی شمار
بود در زبان دری ده هزار..
ویا
اندرعرب در عربی گویی او گشاد
واوبازکرد پارسیان را در دری... فرخی
ویاعنسری در مدح سلطان محمود گویدک
ایا به فعل تونیکو شده معانی خیر
ویا به لفظ تو شیرین شده زبان دری....
ویا
دیدمرا گرفته لب آتش پارسی زتب
نطق من آب تازبان برده به نکتهء دری....خاقانی
ویا
خردنامه هارا زلفظ دری
به یونان زبان کردکسوتگری....نظامی
ویا
نظامی که نظم دری کار اوست
دری نظم کردن سزاوار اوست.....
ویا
چوعندلیب فصاحت فروشد ای حافظ
توقدراو به سخن گفتن دری بشکن...
ویا در بخش دیگر
بسی رنج بردم دراین سال سی
عجم زنده کردم بدین پارسی..... فردوسی
ویا
گرپارسازنی شنودشعر پارسیش
وآن دست بیندش که بدانسان نوا زنست
آن زن ز بینوایی چندان نوا زند
تا هرکسیش گوید کین بینوا زنست....یوسف عروضی
ویا
به لفظ پارسی وچینی خما خسرو
به لحن مویهء زال وقصیدهء لغزی...منوچهری
ویا
ترکان پارسی گوبخشندگان عمرند
ساقی بده بشارت رندان پارسارا.... حافظ
میتوان هزاران مثال دراین باره آورد که پارسی ودری وتاجیکی سه جسم در یک جان ویا یک جان در سه جسم هستند وگویندگان این زبان همدیگر را بفهمند وازتاریخ وشعر وبیان گذشتگان بدانند واگر خواننده باشند، بدون مشکل بخوانند وضرورت به برگردان ویا ترجمان هرگز نباشد. حالا ما ضرورت داریم که دوباره مرزهای مصنوعی وسیاسی را بشکنیم وبر اصل خویش برگردیم ود.ری از بن وریشه را به نزدیکی جاودان مبدل گردانیم.
سرحدی نیست که جدا سازد فرهنگ بهی را
با خردمندی توان اصل شدن در همه جا !
شاد وهمیشه خندان باشیدو نوروز امسال را بر همه خجسته باد میگویم وبین المللی شدن این جشن باستانی را هم مبارک باد!
نیک اندیش